Εισαγωγικό σχόλιο Οίμου-Αθήνας.
Το παρόν άρθρο δεν αναδημοσιεύεται από το ιστολόγιό μας σε καμμία περίππτωση ως προπαγάνδα εναντίον του κομμουνισμού ή πολύ περισσότερο της ευρύτερης αριστεράς. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι λαοί διαμορφώνουν την τύχη τους, ανεξάρτητα εάν οι ολιγάρχες κάθε εποχής έχουν τα σχέδιά τους.
Το άρθρο αναδημοσιεύεται διότι δείχνει ότι οι Γερμανοί Τραπεζίτες (τότε και σήμερα) δεν έχουν ιδεολογικό υπόβαθρο, αλλά πάντα χρηματοδοτούν εξ ίσου τις αντιμαχόμενες πλευρές και διότι η χρηματοδότηση της Οκτωβριανής επανάστασης από τους Γερμανούς Τραπεζίτες διαφωτίζει ανεξήγητες πτυχές της, όπως π.χ. η επιβολή της αθεΐας ενώ ο Ορθόδοξος κλήρος ήταν πάντα με το μέρος του λαού και το γεγονός ότι ενώ παραδόθηκε στους μπολσεβίκους ο Τσάρος, ξεκλήρισαν όλη του την οικογένεια. (Είναι γνωστό ότι η Τσαρική οικογένεια είχε παλαιότερα βοηθήσει οικονομικά τον Λίνκολν ώστε να μην υποκύψει στους ίδιους τραπεζίτες και στα τοκογλυφικά τους δάνεια).
Κομβικό πρόσωπο το οποίο λοιδωρείται μέχρι σήμερα, κυρίως γιατί ανακάλυψε αυτήν την σχέση χρήματος και μπολσεβίκων και εναντιώθηκε στους τραπεζίτες, ενώ σταμάτησε την προέλαση των ναζί κατά τον Β΄Π.Π. και με τη βοήθεια του Ορθόδοξου κλήρου, είναι ο Ι. Β. Στάλιν, για τον οποίο θα γράψουμε εκτενές άρθρο, αποκαθιστώντας όλη την προσωπική, πολιτική και εθνική του πορεία.
Σημείωμα του Μεταφραστή
Κατα σύμπτωση μου έπεσε στα χέρια ένα πολύ παλιό άρθρο εφημερίδας, το οποίο επιβεβαιώνει την σχέση ανάμεσα στις παγκόσμιες οικονομικές ολιγαρχίες και στους Μπολσεβίκους. Δηλαδή, ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση, ή η βίαιη κατάληψη της εξουσίας από τους Ρώσους
Μπολσεβίκους το 1917, συγχρηματοδοτήθηκε από Γερμανούς τραπεζίτες.
Το άρθρο εκτιμά, ότι εισέρευσαν στα ταμεία των Μπολσεβίκων περι τα 50 εκατομμύρια δολλάρια, που με τις σημερινές τιμές ισοδυναμούν με τουλάχιστον μισό δισεκατομμύριο ευρώ.
Εδώ είναι η μετάφραση του άρθρου από τους London Times της 27. Δεκεμβρίου 1917
Εμμανουήλ Σαρίδης
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΕΡΠΕΤΩΝ ΣΤΟ ΠΕΤΡΟΓΚΡΑΝΤ
Ο Warburg σαν ταμίας των Μπολσεβίκων
(Του ανταποκριτού μας)
Νέα Υόρκη, 27 Δεκεμβρίου. Η άρνηση, ότι Γερμανοί πράκτορες στο Πετρογκράντ (Αγία Πετρούπολη) χρηματοδοτούν το κίνημα των Μπολσεβίκων, έχει προκαλέσει εδώ έκπληξη, εάν εξετάσει κανείς τα γεγονότα, τα οποία αναφέρουν πολλοί ανεξάρτητοι, αξιόπιστοι και συνετοί Αμερικανοί μάρτυρες, ότι δηλαδή ο Δρ. Fritz Warburg, οικονομικός ακόλουθος της γερμανικής πρεσβείας, είναι εδώ και πολύ καιρό γνωστός σαν ο διευθύνων επικεφαλής του γερμανικού ταμείου διαφθοράς στη Ρωσία.
Η συνάντησή του με τον Protopopov (ο Alexander Dmitrievich Protopopov ήταν ο τελευταίος υπουργός Εσωτερικών του τσάρου), έχει ντοκουμενταριστεί με αδιαμφισβήτητες αποδείξεις, και Αμερικανοί επισκέπτες που επιστρέφουν από την Ρωσία αναφέρουν, ότι μετά την ανατροπή του παλαιού καθεστώτος, ο Warburg συνέχισε το έργο του με την χαρακτηριστική γερμανική αμεροληψία αναμειγνυόμενος στις ακραίες ομάδες αναρχικών και εν ονόματι της γερμανικής κυβέρνησης.
Μαζί του στο Πέτρογραντ ήταν το καλοκαίρι ο von Lucius (Hellmuth Lucius von Stoedten, το 1911 Σύμβουλος της Πρεσβείας στην Αγια Πετρούπολη, απο το 1915 μέχρι το 1920 πρεσβευτής της Γερμανίας στην Στοκχόλμη, κυρίως υπεύθυνος για τις επαφές με τους Ρώσους αντιφρονούντες και επαναστάτες και αυτός που φυγάδευσε λαθραία τον Λένιν από την Ελβετία μέσω Γερμανίας και Σουηδίας στη Ρωσία), ο Γερμανός υπουργός στη Στοκχόλμη, και ο Boy-Ed (Karl Boy-Ed, γερμανός αξιωματικός του ναυτικού, διπλωμάτης και κατάσκοπος), ένας πρώην ναυτικός ακόλουθος στην Ουάσιγκτον. Ο Boy-Ed και ο Warburg ζούσαν κάτω από την φιλόξενη στέγη μιας ορισμένης ουδέτερης πρεσβείας (της Σουηδίας;) στο Πετρογκράντ.
Ο Fritz Warburg (1879-1962) είναι ο αδελφός του Paul Warburg, ο οποίος είναι πολιτογραφημένος Αμερικανός πολίτης, και διορίστηκε ως μέλος της Federal Reserve Board, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος (ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος). Τα αδέλφια του είναι ο Felix, που ζει στη Νέα Υόρκη, και ο Max, γνωστός ως διοικητικό στέλεχος της Deutsche Bank και της Hamburg-America Line, ο οποίος εργάζεται στο Αμβούργο και στη Βρέμη.
Σχόλιο του Εμμανουήλ Σαρίδη
Αυτά σε ότι αφορά το δημοσίευμα των London Times.
Ενδιαφέροντα, έτσι; Η λέξη “συμμορία ερπετών” στον τίτλο χρησιμοποιείτο λοιπόν ακόμη απο την εποχή εκείνη. Να το θυμόμαστε. Και εδώ βλέπουμε τη σύνδεση της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών (Fed), που ιδρύθηκε το 1913, πριν από τον πόλεμο, μέσω γερμανικών τραπεζών με τους Μπολσεβίκους στη Ρωσία. Αυτό σημαίνει, αν θέλετε, ότι ο μπολσεβικισμός επεκράτησε επειδή το ήθελε η παγκόσμια οικονομική ελίτ και τον ενίσχυσε οικονομικά, ακριβώς όπως αργότερα χρηματοδότησε τους Ναζί (ο τραπεζίτης Prescott Sheldon Bush με τις διασυνδέσεις του στο ΙΙΙ. Ράιχ, ο πατέρας του Προέδρου George H. Bush και ο παππούς του Προέδρου George W. Bush).
Είναι λοιπόν κατανοητό, γιατί δεν ασκείται καμία κριτική από την (λεγόμενη) αριστερή παράταξη στους σημερινούς οικονομικούς εγκληματίες, οι οποίοι μας δημιούργησαν την οικονομική και την χρηματοπιστωτική κρίση. Γιατί αυτοί είναι οι φίλοι και υποστηρικτές τους. Όποιος κάνει κριτική σ’ αυτούς τους Bankster θα φάει αμέσως στο κεφάλι του το ρόπαλο του επικριτή του Holocaust.
Το όνομα “Warburg” είναι ένα ξένο όνομα, γιατί η οικογένεια μετακόμισε από την Ιταλία κατά τον 16ο Αιώνα στη Γερμανία και εγκαταστάθηκε στην πόλη Warburg. Όλα μια σκέτη παραλλαγή για τη συγκάλυψη των πραγματικών γεγονότων.
Η οικονομική ελίτ χρηματοδοτεί πάντα δύο πλευρές, τίς οποίες ξεσηκώνει την μια έναντιον της άλλης. Γι’ αυτήν η καλύτερη επιχείρηση είναι ο πόλεμος, το χρέος και οι τόκοι. Αυτή είναι άμεσα υπεύθυνη για τα πολλά εκατομμύρια των θυμάτων που σκοτώθηκαν στους πολέμους. Χωρίς αυτούς τους χρηματοδότες δεν θα υπήρχαν πόλεμοι, διότι οι κυβερνήσεις δεν θα είχαν χρήματα για να τους κάνουν. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα είχε τελειώσει ύστερα από ένα χρόνο, εάν δεν τον χρηματοδοτούσαν με τεράστια ποσά οι κεντρικές τράπεζες όπως η Fed.
Και εδώ βλέπετε την ατζέντα της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ:
Ο James Paul Warburg (1896 – 1969), γιος του Paul Warburg, τραπεζίτη, μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της Bank of Manhattan, οικονομικός σύμβουλος του προέδρου Ρούζβελτ, μέλος του Council on Foreign Relations (CFR), δήλωσε ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ στις 17. Φεβρουαρίου 1950:
“Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση, είτε αυτό το θεωρούμε καλό, είτε όχι. Το ερώτημα είναι μόνο, εάν η παγκόσμια αυτή κυβέρνηση θα γίνει με συναινετικές διαδικασίες ή με βίαιο τρόπο”.