Στην Αθήνα βρέθηκε ο Αμερικανός ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ στο πλαίσιο της 18ης ετήσιας διάλεξης προς τιμή του ελληνοαμερικανού μεταφραστή Κίμωνος
Φράιαρ στο Derre. Το θέμα του ήταν η άνοδος των λεγόμενων πολιτικών άκρων εν μέσω κρίσης και βασική ερώτησή του αν το φαινόμενο θυμίζει όσα περιέγραψε ένας άλλος ιστορικός, ο πρόσφατα αποθανών Ερικ Χόμπσμπαουμ. «Το να συγκρίνεις την Ακρα Δεξιά με την Ακρα Αριστερά δεν σημαίνει ότι τις εξισώνεις, είπε ο κ. Μαζάουερ εξηγώντας ότι ο τίτλος «Η εποχή των άκρων» του δημοφιλούς βιβλίου του Χόμπσμπαουμ ήταν λίγο αμφίσημος.
Υπήρξαν πράγματι ακραίες κοινωνικές αλλαγές στον αιώνα που μελέτησε, αναφερόταν όμως σε αυτές ή στις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις; Για τον Μαζάουερ, πηγή της αύξησης των τελευταίων ήταν «η κρίση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που μέχρι το ‘30 είχε απαξιωθεί, είχε δει να χάνεται η πίστη στους θεσμούς της». «Μην ξεχνάμε ότι και τότε υπήρχε μείωση μισθών ή αύξηση χρεών και υπεύθυνο για όλα αυτά, για τις αδυναμίες της δημοκρατίας ενώπιον του καπιταλισμού, θεωρήθηκε από κάποιους το πολυκομματικό σύστημα. Ο κερδισμένος τότε ήταν η Ακρα Δεξιά. Ετσι και τώρα, μια δύναμη κάποτε περιθωριακή είναι μέσα στο Κοινοβούλιο» σημείωσε ο καθηγητής Ισρορίας.
Και η άκρα Αριστερά; Καλά η παραδοσιακή ή κάποιες ομάδες της με τροτσκιστικές, μαοϊκές αναφορές, η άκρα άκρα Αριστερά όμως είναι για τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Columbia κάτι που σε ελεύθερη μετάφραση αποδίδεται ως «εκλογικά ασήμαντη». «Σύμφωνοι», παραδέχτηκε, «μετά τη χούντα, υπήρχε η17 Νοέμβρη, απείλησε όμως ποτέ απολύτως σοβαρά τη Μεταπολίτευση;
«Νομίζω πως η απάντηση είναι “όχι”. Η ύπαρξή της ήταν ντροπιαστική για τη δημοκρατία, αλλά πλέον, η Ακρα Αριστερά μοιάζει δευτερεύουσα απειλή σε σχέση με την Ακρα Δεξιά» τονίζει ο Μαζάουερ. Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι από τους κόλπους του μπορεί να προέρχονται και διανοητικά κατορθώματα, τη στιγμή που «η φτώχεια της Ακρας Δεξιάς δεν θα μπορούσε να είναι πιο προφανής» κάτι που σημείωσε πως συνιστά πρόκληση για το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. «Μπορεί, να αγκαλιάσει θεσμούς της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ειδικά σήμερα, που είναι δυσφημημένοι ή που τα δύο μεγάλα κόμματα συμπεριφέρονται λες και η διαφθορά είναι πρόβλημα αλλουνού;» διερωτήθηκε.
Δικαιούμαστε να συγκρίνουμε τη σημερινή Ελλάδα με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και να συμπεράνουμε ότι ο κίνδυνος ενός νέου Χίτλερ είναι μεγάλος, γιατί να μην τη συγκρίνουμε και με τη μεσοπολεμική Γαλλία του Λαϊκού Μετώπου για να συμπεράνουμε ότι ο ίδιος κίνδυνος θα αποτραπεί με μια συμμαχία της Αριστεράς; ήταν η ερώτηση δημοσιογράφου από «Τα Νεα».
«Μπορούμε να συγκρίνουμε τη σημερινή περίοδο με όποια θέλουμε», απάντησε ο ιστορικός. «Το ενδιαφέρον όμως στις συγκρίσεις είναι να δούμε και σε τι μοιάζουμε, αλλά και σε τι διαφέρουμε, ώστε να καταλάβουμε τα εκάστοτε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά». Και γιατί δεν είναι πολυτέλεια να διαβάζουμε σήμερα Ιστορία, πολίτες και πολιτικοί, τη στιγμή που όλα φαίνονται επείγοντα, με πρώτο και καλύτερο την εφαρμογή των απαιτούμενων πολιτικών; «Κανονικά θα απαντούσα ότι είναι όντως πολυτέλεια. Πολλοί όμως σήμερα μιλούν με όρους από την Ιστορία: “δωσίλογοι”, “φασισμός”, κ.λπ. Καταλαβαίνοντας λοιπόν γιατί συμβαίνει αυτό, σημαίνει να καταλάβουμε και γιατί αξίζει η μελέτη της Ιστορίας» σημείωσε.
http://www.koolnews.gr
