Του Σταύρου Παπαντωνίου, εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Το ημερολόγιο έδειχνε 22 Ιανουαρίου του 1973. Εκείνη την ημέρα έμελλε να γραφτεί η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία της οικογένειας Ωνάση: ο μονάκριβος γιος του Αριστοτέλη και διάδοχος της δυναστείας μία ημέρα μετά θα…
άφηνε την τελευταία του πνοή ύστερα από ένα αναπάντεχο αεροπορικό δυστύχημα. Ο Αλέξανδρος, το «καλό παιδί» όπως τον έλεγαν οι φίλοι του, δεν τα κατάφερε και το χτύπημα που είχε δεχθεί στο μοιραίο αμφίβιο Piaggio 136 έβαλε οριστικό τέρμα στη ζωή του, κι έτσι γράφτηκε η αρχή του τέλους και για τον πατέρα του.
Εκείνη την περίοδο υπήρχε ένας άνθρωπος που ζούσε από κοντά την ιστορία της οικογένειας Ωνάση. Πιλότος στο learjet του Αριστοτέλη και πολύ φίλος με τον Αλέξανδρο, ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος διηγείται στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» μερικές άγνωστες πτυχές των μυθικών Ωνάσηδων.
ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ. Γυρίζει 41 χρόνια πίσω. Οι αμφιβολίες δεν έχουν φύγει, παρά τον καιρό που έχει περάσει, για το τι πραγματικά έγινε εκείνη την ημέρα στο μικρό υδροπλάνο. «Δεν μάθαμε ποτέ τι συνέβη. Το μέγεθος του τραύματος του Αλέξανδρου δεν δικαιολογείτο από την πτώση του αεροπλάνου. Ηταν μια περίοδος που είχε αρχίσει έντονος συνδικαλισμός στους πιλότους και είχαν έρθει από την Αμερική πιλότοι για δοκιμές αεροπλάνων».
Ο θάνατος του Αλέξανδρου του στοίχισε πραγματικά. Σχεδόν συνομήλικοι, είχαν αναπτύξει δυνατή φιλία, αφού πολλές φορές ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος πετούσε με το learjet της οικογένειας μέχρι τη Γενεύη, για να ζήσει ο Αλέξανδρος τον έρωτά του με την κατά 16 χρόνια μεγαλύτερή του Φιόνα Κάμπελ-Τίσεν, στο Σεντ Μόριτζ. «Ο Αλέξανδρος ήταν παιδί.
Θυμάμαι πως ερχόταν στο Παγκράτι με την 500άρα Μερσεντές να με πάρει από την Τιμοθέου, όπου έμενα, και πηγαίναμε στα μπουζούκια. Περνούσαμε ωραία. Θυμάμαι πως όταν νευρίαζε, γινόταν πολύ αυστηρός», εξομολογείται και αφηγείται μια παλιά ιστορία. «Είχα πάει στην Κάρπαθο και είχα βοηθήσει ένα παιδί να γλυτώσει το μάτι του. Είχε παλιόκαιρο, πετούσα χαμηλά και τελικά σώθηκε από τύχη το μάτι του παιδιού. Εκείνη την ημέρα είχε παντρευτεί η μάνα του Αλέξανδρου, Τίνα Λιβανού, στην Ελβετία και εκείνος είχε απίστευτα νεύρα.
Μόλις με είδε να προσγειώνομαι χωρίς στολή, είπε ότι θα με απέλυε». Ο πιλότος του Αριστοτέλη Ωνάση εξομολογείται μάλιστα και μια πολύ προσωπική στιγμή του Αλέξανδρου εκείνη την ημέρα, που δεν ξεχνάει ποτέ. «Στο γραφείο του είχε ένα μεγάλο τζάμι με ένα τσιγάρο μέσα και από κάτω ένα σφυρί που έγραφε “αν σε πιάσει απελπισία, σπάσε το τζάμι”. Εκείνη την ημέρα το έσπασε και κάπνισε. Ηταν χάλια ψυχολογικά. Είχε αδυναμία στη μάνα του». Ο Αλέξανδρος συμπεριφερόταν πολύ απλά. «Μου έλεγε συνέχεια όταν με έβλεπε “έλα, ρε Χρήστο, πάμε καμιά βόλτα” και πολύ συχνά η νύχτα γινόταν μέρα. Ο Αλέξανδρος ήταν ατίθασος και ζούσε έναν παράφορο έρωτα με το 41χρονο τότε μοντέλο Φιόνα Κάμπελ-Τίσεν, παρά τις αντιρρήσεις που φέρεται να είχε ο πατέρας του».
Η ΚΑΛΛΑΣ. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης δεν κρατούσε πάνω του λεφτά, ούτε έκανε επίδειξη του πλούτου του. Για απλά πράγματα ζητούσε χρήματα από τους φίλους του, όπως ο νεαρός τότε Χρήστος Κωνσταντόπουλος, που βρέθηκε να είναι προσωπικός πιλότος του μετά από επιλογή του Γιώργου Ζαμπέλα. «Μου ζήταγε λεφτά για ψιλοπράγματα και μου έλεγε μετά να περάσω από το λογιστήριο να τα πάρω. Ηταν απλός άνθρωπος, βαθιά πληγωμένος από τη Μικρασιατική Καταστροφή, και απλά είχε τη φιλοδοξία να πάει μπροστά.
Πήγαινε στο καζίνο για πλάκα. Και πήγαινα για παρέα». Του άρεσαν τα μπουζούκια και η διασκέδαση. Εβαζε μάλιστα τη Μαρία Κάλλας να ακούει τον Χρηστάκη και το «Εμαθα πως είσαι μάγκας». Το όνειρό του έλεγε πως ήταν να κάνει μια πανίσχυρη Ολυμπιακή: «Είχε σχέδιο να φτιάξει μια Ολυμπιακή πρότυπο παγκοσμίως και να επεκτείνει τη γραμμή μέχρι Ναϊρόμπι, Γιοχάνεσμπουργκ, Ρίο ντε Τζανέιρο…».
«THAT’S WHY LIFE…». Λίγο πριν παντρευτεί την Τζάκι Κένεντι, συνέβη ένα περιστατικό που περιγράφει με δέος ο 70χρονος σήμερα Χρήστος Κωνσταντόπουλος. Ο Ωνάσης, ερχόμενος από τη Νέα Υόρκη και πριν κάνει παγκόσμιο πάταγο με τον γάμο του με την πρώην πρώτη κυρία των ΗΠΑ, θέλησε να πάει στον Σκορπιό. Ο καιρός ήταν χάλια, αλλά το αεροπλάνο σηκώθηκε κατ’ επιταγήν του. «Είχε τρομερό καιρό.
Κατεβήκαμε στα 500 μέτρα στο Ιόνιο, αλλά έβρεχε καταρρακτωδώς. Τελικά προσγειωθήκαμε στην Κέρκυρα. Μετά από μερικές ώρες μας δίνει εντολή ο Ωνάσης να πάμε Αθήνα. Πάνω από τον Αμβρακικό αλλάζει γνώμη. “Στρίψε Ρώμη”. Εμείς δεν είχαμε καύσιμα. Ηταν ίσα-ίσα, ενώ είχαμε δώσει αναφορά στην Κόρινθο. Εγιναν όλα πολύ επιπόλαια και, πλησιάζοντας τελικά τη Ρώμη, ήταν κλειστή από χιόνι. Καύσιμα όμως δεν υπήρχαν για αλλού. Τελικά, το προσγείωσα αναγκαστικά. Μπλόκαρε ο ένας τροχός και το αεροπλάνο άρχισε να κάνει στροφές. Φοβήθηκα γιατί, αν γινόταν κάτι, θα ξεφτιλιζόμασταν παγκοσμίως. Είχα μέσα την Τζάκι και τον Ωνάση. Με το που προσγειωθήκαμε, γύρισε και είπε η Τζάκι στον Ωνάση: “That’s why life flying with you is interesting”».
Ο Σκορπιός, τα τσιρότα και το άδοξο τέλος
Ο Χρήστος Κωνσταντόπουλος ξεχωρίζει στις αναμνήσεις του τα καλοκαίρια στον Σκορπιό, όπου έπαιζε με τα παιδιά της Τζάκι: «Θυμάμαι ότι ο Τζον, που μετέπειτα πέθανε σε αεροπορικό δυστύχημα, είχε φοβηθεί πολύ με το ψαροντούφεκο. Και εγώ είχα τότε άγνοια κινδύνου. Δεν καταλάβαινα ότι έπαιζα με τα παιδιά της Τζάκι και το παραμικρό λάθος μπορεί να κόστιζε».
Το τέλος του Αριστοτέλη Ωνάση δεν ήταν καλό. «Γονατισμένος» από τον θάνατο του Αλέξανδρου, έπεσε σε βαθιά κατάθλιψη και προσβλήθηκε από μια ανίατη αρρώστια. Ο στενός φίλος του και συνεργάτης θυμάται ακόμα ότι του έβαζε τσιρότα για να κρατιούνται ανοιχτά τα μάτια του.
«Στο τέλος ήταν πολύ κουρασμένος. Ήθελε να πιάνει κουβέντα με απλούς ανθρώπους και τον θυμάμαι να κυκλοφορεί με το πουκάμισο απ’ έξω», αναφέρει χαρακτηριστικά. Αυτό που κρατάει έντονα από την πολύχρονη συμπόρευση με τον μεγαλύτερο Ελληνα μεγιστάνα ήταν η αγάπη του για την Ελλάδα. «Ηθελε να φτιάξει την Αγία Φωτεινή στη Σμύρνη, αλλά δεν τον άφησαν οι Τούρκοι. Για αυτό έφτιαξε το κωδωνοστάσιο στην Αγία Φωτεινή στη Νέα Σμύρνη. Επιθυμία του ήταν η Ελλάδα να είναι πάντα πάνω από την Τουρκία και να τη συζητάνε παγκοσμίως»!
parapolitika.gr
