Ο νεαντερταλισμός του νεοφιλελευθερισμού

στο πέρασμα των αιώνων έγινε συστατικό της οικονομικής πρακτικής που ονομάστηκε νεοφιλελευθερισμός.

Το ένστικτο της αυτόνομης δράσης και της διασφάλισης της ελευθερίας της ύπαρξής της είναι ουσιαστικά εκείνο που οι αγορές μετέτρεψαν σε κινητήριο μοχλό τους δημιουργώντας συνθήκες αποσταθεροποίησης στο οικονομικό γίγνεσθαι.

Η δημιουργία μηχανισμού ελέγχου αυτών των καταστάσεων συνέβαλλε στην ύπαρξη πυρήνων συσσώρευσης του χρήματος στα χέρια των λίγων που καθημερινά για το κέρδος παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων, που από την εποχή του νεάντερταλ αναζητούσαν αγωνιωδώς τρόπους για να τιθασεύσουν την φύση… προκειμένου να κάνουν ποιο εύκολη την επιβίωσή τους.

Ο Μισέλ Φουκώ( Γάλλος δομιστής, μεταμοντερνιστής, φιλόσοφος, συγγραφέας, ψυχολόγος και ψυχοπαθολόγος) χρησιμοποίησε το 1978 και 1979 τον όρο “νεοφιλελευθερισμός” στις διαλέξεις του για τη “Βιοπολιτική” ως έναν ενδιάμεσο δρόμο μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, όπου προέχει η ελεύθερη λειτουργία του μηχανισμού τιμών της ανοικτής αγοράς, η ελεύθερη επιχειρηματικότητα, ο ελεύθερος ανταγωνισμός, και ένα ισχυρό και άτεγκτο (άσπλαχνο) «Κράτος Δικαίου». Με την ίδια έννοια χρησιμοποιήθηκε το 1938 στο συνέδριο “Colloque Walter Lippmann” των Παρισίων, οχτώ χρόνια μετά την κρίση του 1930.

Δηλαδή το κράτος-διοίκηση να δίνει σημασία στους αριθμούς αδιαφορώντας για την ζωή των πολιτών του και τις ανάγκες τους αρκεί να υπάρχει ισορροπία στην οικονομική δραστηριότητα που απολαμβάνει το ίδιο.

Σήμερα αυτό που στην Ελλάδα βιώνουμε είναι η προσπάθεια του ισοσταθμισμού των αριθμών, στο βωμό της οποίας χιλιάδες Έλληνες καλούνται να χάσουν το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στην ζωή.

Και αυτό γιατί το βασικό στοιχείο του νεοφιλευθερισμού που είναι το «άσπλαχνο» κράτος δικαίου δεν μπορεί να λειτουργήσει, λόγω του ότι τα συμφέροντα που πάντα είναι οικονομικά επιζητούν να γίνουν πιο δυνατά, όπως ο νεάντερταλ ποιος ρωμαλέος για να επιβληθεί στα επίγεια και ουράνια στοιχειά της φύσης.

Η οδός για την δημιουργία των συγκυριών που επιβάλει την ευεργετική επίδραση του τρίτου αυτού δρόμου στην ζωή των κοινωνιών, είναι η εφαρμογή της αναλογικότητας της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων των πολιτών απέναντι στο κοινό καλό, που εκπορεύεται από την συνολική διαπίστωση και καταγραφή των αιτιών οι οποίες σήμερα μας οδήγησαν να αναζητούμε τροφή στα σκουπίδια…

Παναγιώτης Παυλόπουλος

Δημοσιογράφος

ileiapost.gr