ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΗΣ ΧΙΜΑΡΑΣ

μειονοτικά δικαιώματα από την Χιμάρα, επειδή οι Χιμαριώτες απείχαν από το δημοψήφισμα του Χότζα. Τότε ήταν που είχε γίνει και το φρικτό έγκλημα, είχαν θάψει ζωντανό τον Ανδρέα Δήμα. Έτσι η Ακροκεραύνεια Σχολή Χιμάρας, που ξεκίνησε με την έλευση του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού, γύρω στο 1775, έμεινε ένα όνειρο για τους Χιμαριώτες. Κάποια παιδιά της Χειμάρρας έβγαιναν κάποιες νύχτες με ένα σπρέι κάτω από την μπλούζα και έγραφαν στους τοίχους «θέλουμε ελληνικό σχολείο».

Το όνειρο μπόρεσε και ξανάγινε πραγματικότητα μετά από δεκαετίες από την Ελληνική Πολιτεία με την βοήθεια του Αρχιεπισκόπου κ. Αναστασίου, του τέως δημάρχου και προέδρου της Ομόνοιας, Βασίλη Μπολάνου, της Ένωσης Χειμαρριωτών αλλά και πολλών άλλων. Άρχισε να λειτουργεί έτσι ένα πρότυπο σχολείο με Έλληνες δασκάλους, με αίθουσα πληροφορικής, με λεωφορείο που φέρνει τους μαθητές, με βιβλιοθήκη, με κεντρική θέρμανση. Ένα σύγχρονο σχολείο όσο λίγα στην Ελλάδα. Το σχολείο αυτό ήταν και είναι ένα καρφί για τους Αλβανούς και ένα φως για τον Ελληνισμό της Χιμάρας. Κάποια παπαγαλάκια βγήκαν και άρχισαν να αναμεταδίδουν «τι το θέλει η Χιμάρα ένα ιδιωτικό σχολείο, η Χιμάρα θέλει ένα δημόσιο (αλβανικό) σχολείο». Βέβαια η λέξη «ιδιωτικό» από μόνη της παραπέμπει σε αλβανικές υπηρεσίες. Μόνο οι Αλβανοί θεωρούν το σχολείο αυτό ιδιωτικό, όπως και το αντίστοιχο της Κορυτσάς. Για όλους τους Έλληνες Χειμαρριώτες το σχολείο αυτό ήταν ένα πραγματικό ελληνικό δημόσιο σχολείο, με ελληνική χρηματοδότηση, υπαγόμενο στο ελληνικό υπουργείο παιδείας, μέσω της ΜΚΟ Όμηρος. Το ίδιο είχε συμβεί εξ άλλου και το 1932 όταν η αλβανική κυβέρνηση του Αχμέτ Ζόγου είχε κλείσει τα ελληνικά σχολεία με τον νόμο περί απαγορεύσεως των ιδιωτικών σχολείων. Τότε η Ελλάδα είχε προσφύγει στην Κοινωνία των Εθνών όπου και τελικά είχε δικαιωθεί και τα ελληνικά σχολεία είχαν ξανανοίξει. Η αλβανική οπτική γωνία λοιπόν είναι αυτή που δείχνει την λέξη «ιδιωτικό».

Δημόσιο αλβανικό σχολείο όμως, δεν ομολογούν ότι σημαίνει, ένα σχολείο στο οποίο κυρίαρχη είναι η αλβανική γλώσσα και τα ελληνικά όσο ανεβαίνουν οι τάξεις ελαττώνονται και τελικά εξαφανίζονται. Ένα σχολείο που παρέχει προβληματική και ελλιπή παιδεία, ένα σχολείο που διδάσκει την απερίγραπτη ιστορία και γεωγραφία των αλβανικών σχολείων, περί μεγάλης Αλβανίας μέχρι την Πρέβεζα, περί Τσαμουριάς και άλλων πολλών. Ένα σχολείο με σπασμένα τζάμια και χωρίς θέρμανση όπως είναι τα αλβανικά. Τα δημόσια αλβανικά βιβλία της ελληνικής μειονότητας πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν μειονοτικά, απλά επειδή η νομοθεσία και οι πρακτικές που τα διέπουν αντίκεινται κραυγαλέα προς τις συμβάσεις περί μειονοτικών δικαιωμάτων.

Τέτοια κατάντια δεν νομίζω πως την αξίζει η Χιμάρα. Ας σκεφτούμε τι έγινε με το Ελληνικό Νοσοκομείο του Αργυροκάστρου το οποίο στα πλαίσια του εξορθολογισμού των δαπανών δόθηκε στο αλβανικό δημόσιο. Αφού υπολειτούργησε για μικρό χρονικό διάστημα, στην συνέχεια λεηλατήθηκε ο εξοπλισμός του και έκλεισε. Αυτοί που ζητούν να μετατραπεί το σχολείο της Χιμάρας σε δημόσιο μπορούμε να θεωρήσουμε από τα λεγόμενά τους ότι είναι ή άτομα με οξεία πνευματική ανεπάρκεια, ίσως και άτομα τυφλωμένα από τις προσωπικές φιλοδοξίες και τα πάθη τους ή ότι είναι διατεταγμένα στην εξυπηρέτηση των αλβανικών συμφερόντων.

Τώρα, εφτά χρόνια μετά, το σχολείο αντιμέτωπο με την αδιαφορία της Ελληνικής Πολιτείας

Πριν εφτά χρόνια το ελληνικό σχολείο της Χιμάρας λειτούργησε σαν ένα πρότυπο σχολείο. Τώρα όμως η αδιαφορία της Ελληνικής Πολιτείας είναι εμφανής.

Οι Βορειοηπειρώτες δάσκαλοι που αμείβονται μόλις με το 1/6 ή το 1/7 του μισθού του δασκάλου από την Ελλάδα είναι απλήρωτοι έντεκα μήνες.

Τα χρέη του σχολείου παρελθόντων ετών (μέχρι 31.12.2012) ανέρχονται περί τις 100.000 ευρώ. Τα χρέη του σχολείου προς τα λεωφορεία που μεταφέρουν τους μαθητές φθάνουν τις 70.000 ευρώ.

Στο σχολείο φθάνουν διορισμένοι φίλοι φίλων και ημέτεροι ημετέρων, για θέσεις για τις οποίες δεν υπάρχει έλλειψη. Άλλοι έρχονται στο σχολείο όποτε θέλουν και φεύγουν επίσης όποτε θέλουν, προφανώς θεωρώντας πως η αποστολή τους δεν είναι να διδάξουν αλλά μάλλον να παραθερίσουν, καλυπτόμενοι κάτω από την προστασία υψηλού τινός προστάτη της ελληνικής πολιτικής σκηνής ή της γραφειοκρατίας. Μεγάλη εντύπωση μου δημιούργησε το γεγονός πως οι εξ Ελλάδος προερχόμενοι δάσκαλοι δεν καταδέχθηκαν να παραστούν στον εορτασμό της εθνικής εορτής της 25ης Μαρτίου που διοργάνωσε το Ελληνικό σχολείο της Χιμάρας. Αμειβόμενοι από το ελληνικό κράτος με πχ 2000 ευρώ ενώ υπάρχουν Βορειοηπειρώτες αντίστοιχοι που θα μπορούσαν να επιτελέσουν το λειτούργημα με μεγάλο ζήλο και αμειβόμενοι με μόνο 300 ευρώ μηνιαίως.

Η κατάσταση αυτή διαμορφώθηκε σιγά – σιγά κατά τα προηγούμενα έτη και είναι συνεχώς επιδεινούμενη. Για τον λόγο αυτό διορίστηκε αναπληρωτής συντονιστής εκπαίδευσης με έδρα την Ελληνική Πρεσβεία στα Τίρανα και αντικείμενο τα ελληνικά σχολεία στην Χιμάρα και την Κορυτσά. Στο παρελθόν σχολικό έτος ο κύριος αυτός εκτός από τρεις εθιμοτυπικού χαρακτήρα επισκέψεις στο σχολείο της Χιμάρας, δεν μπόρεσε στο παραμικρό να συνεισφέρει στην επίλυση των προβλημάτων που αναφέρονται ανωτέρω.

Ακόμα μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη χώρων διδασκαλίας. Στον παρελθόντα χρόνο το νηπιαγωγείο στεγάστηκε στον γυναικωνίτη της διπλανής εκκλησίας των Αγίων Πάντων όμως φέτος ούτε αυτή η λύση δεν επαρκεί.

Δυστυχώς αυτά συμβαίνουν σε μία ευαίσθητη εθνικά περιοχή όπως είναι η Χιμάρα και όπου η Ελλάδα έπρεπε να παρουσιάσει την καλλίτερή της βιτρίνα. Αντί αυτού η ελληνική αξιοπρέπεια έχει καταρρακωθεί και οι γονείς δεν ξέρουν τι να πράξουν.

Κάποιοι ψιθυρίζουν πως είναι ευκαιρία για την Ελλάδα να κλείσει το σχολείο. Όχι προς Θεού, μην διαπράξετε ένα τέτοιο έγκλημα.

Δημήτρης Περδίκης