Πώς μαθαίνουμε στα παιδιά να μην είναι αυθάδη;

Η αυθάδεια είναι από τις πιο ισχυρές εκδηλώσεις ασέβειας ενός παιδιού προς τους γονείς του. Μπορεί να μην έμαθε ακόμα να κολυμπάει ή να οδηγεί αυτοκίνητο, έχει όμως μια γλώσσα που τσακίζει κόκκαλα. Σαρκασμός («Πάλι ψάρι θα φάμε σήμερα!»), επιθετικότητα («Σε μισώ!»), ρητορικές ερωτήσεις («Καλά κουφάθηκες;») και η προσφιλέστατη σε κάθε πιτσιρικά χλευαστική ειρωνέια («Ναι καλά!»)-όλοι θεατρινισμοισμοί που θα έβαζαν τα γυαλιά ακόμη και στον ίδιο τον Σαίξπηρ. Και η μεγαλύτερη ζημιά γίνεται, όταν έχετεκόσμο στο σπίτι.

Από τους ψυχοθεραπευτές Στάνλει Σαπίρο-Κάρεν Σκίνουλις

Η αιτία της

Μόνο μια λέξη: εκδίκηση!

Η δίκη σας αντίδραση

Αν σας μιλούσε έτσι κάποιος ενήλικας θα του κόβατε και τη καλημέρα. Όταν όμως το κάνει το παιδί σας, είναι δύσκολο να μην το ξεπληρώσετε σε είδος. Η οικογενειακή ζωή σας αρχίζει να θυμίζει κάτι από το Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ. Πως θα στατήσετε λοιπόν τις ενοχλητικές αυτές παρεκτροπές, χωρίς να χάσετε τη κοσμιότητά σας;

H δική σας στρατιγική:

Aν σας αντιμιλάει το παιδί σας, αναρωτηθείτε πως του μιλάτε εσείς. Ισως, σαν πρώτο βήμα, θα πρέπει να διορθώσετε τη δική σας συμπεριφορά.

Πρώτη σας κίνηση

Εξετάστε μήπως παραχαΪδεύτε το παιδί σας ή το ισοπεδώνετε με λόγια. Σκεφτείτε το. Το παιδί θα ξεσηκώσει κατά κανόνα τη συμπεριφορά των γονιών του. Αν σας αντιμιλάει, ίσως αντιγράφει εσάς.

Ισως πάλι το έχετε χαϊδέψει τόσο πολύ, ώστε νομίζει τον εαυτό του αφεντικό. Σας θεωρεί υποδεέστερο, άρα δεν δικαιούστε σεβασμού.

Η λύση είναι να διδάξετε στο παιδί ότι στη ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, κι ότι ο καθένας δικαιούτε σεβασμού. Πείτε κάτι σαν αυτό : Ξέρω, δεν σ αρέσει, αλλά πρέπει να το κάνεις οπωδήποτε». Αυτό δείχνει τουλάχιστον ότι αντιλαμβάνεστε τα αισθήματά του.

Πρακτικές συμβουλες :

Eξετάστε μήπως έχετε μέρος της ευθύνης για τη συμπεριφορά του παιδιού. Μήπως λέτε συνέχεια:

« Βαρέθηκα να λέω τα ίδια και τα ίδια!»

«Καλά, τόσο βλάκας είσαι;»

«Αν είχες κουκούτσι μυαλό στο κεφάλι…»

«Γιατί έτσι! Έτσι θέλω εγώ»

Μιλάτε στα παιδιά όπως μιλάτε και στους ενήλικες φίλους σας.
Αν το παιδί αυθαδιάσει, φύγετε από το δωμάτιο. Στην ανάγκη, κλειδωθείτε στο μπάνιο μ ένα καλό βιβλίο. Αν το παιδί είναι πιο μεγάλο και μπορεί να μείνει μόνο του, πάρτε το αυτοκίνητο και πηγαίνετε μια βόλτα. Αν είναι μικρό, πείτε του να πάει στο δωμάτιο του και να μην ξαναβγεί, ώσπου να μάθει να φέρεται με σεβασμό. Αν δεν θέλει να φύγει, πάρτε το από το χέρι και πηγαίνετέ το εσείς στο δωμάτιο του. Μόνο μη δείξετε θυμό, γιατί αυτό ακριβώς θέλει.

Καμια φορά τα παιδιά δεν αντιλαμβάνονται ότι το έχουν παρακάνει. Υποδέιξτε τους να σωπάσουν και να σκεφτούν τι είπαν. Πείτε κάτι σαν αυτό : « Είναι σωστό αυτό που είπες;» ή «Δεν μ’αρέσει να μου μιλάνε έτσι». Πάνω απ΄όλα, δώστε τους να καταλάβουν ότι δεν θα κερδίσουν τίποτα αυθαδιάζοντας.

Σενάριο Α

Γονιός: Να πάρει και να σηκώσει! Σου είπα τόσες φορές να πας για ύπνο. Είναι σαν μιλάω στο τοίχο.

Παιδί: Σε μισώ! Δεν θέλω να πάω για ύπνο!

Γονιός: Μη μου μιλάς έτσι εμένα. Είμαι η μητέρα σου.

Παιδί: Mη μου το θυμίζεις.

Γονιός: Eντάξει. Τελείωσε. Δεν ξαναβλέπεις τηλεόραση για μια βδομάδα!

Σενάριο Β

Γονιός: Ώρα για ύπνο. Γιατί δεν πας στο κρεβάτι σου;

Παιδί: Δεν θέλω να πάω για ύπνο. Είναι άδικο.

Γονιός: Xαίρομαι που μου το είπες. Δεν ήξερα ότι νιώθεις έτσι. (Αυτό συνήθως κόβει τη φόρα)

Παιδί : (θυμωμένο ακόμη, αλλά και κάπως κλονισμένο). Αλήθεια είναι άδικο.

Γονιός: Σαν να μου φαίνεται ότι δεν σ’αρέσει, όταν σου λέω να πας για ύπνο.

Παιδί: Nαι

Γονιός: Nα κουβεντιάσουμε μαζί τι ώρα πρέπει να κοιμάσαι;

Aυτό είναι ένα καλό παράδειγμα υγιούς αντίπαράθεσης που περισσότερο θα βοηθήσει παρά θα βλάψει τη σχέση. Θα δείξετε στο παιδί ότι ακούτε, και ότι εξηγείτε επίσης την άποψη σας για το πρόβλημα, χωρίς να θέλετε να το χειραγωγήσετε.

boro.gr