Όσο πιο καθορισμένος είσαι τόσο περισσότερα «δεν θέλω» κατασκευάζεις (κάθε θέλω σου έχει το αντίθετό του). Κάτι που δεν θα ήταν πρόβλημα αν οι ίδιοι επιλέγαμε τι θα μας….
συμβεί στη ζωή, οπότε και θα διαλέγαμε μόνο τα του γούστου μας. Από τη στιγμή που η ζωή αφειδώς τα προσφέρει όλα (και χωρίς εξαίρεση), σημαίνει ότι τα μισά απ’ όσα παθαίνεις δεν τα θες, δεν σου αρέσουν, δεν τα μπορείς, δεν είναι για σένα (που σημαίνει ότι σε κουράζουν, σε θλίβουν, σε κάνουν να νιώθεις άχρηστος), άρα την μισή σου ζωή δυστυχείς.
Εμείς κατασκευάζουμε όσα δεν θέλουμε, όσα δεν μπορούμε κι όσα φοβόμαστε, μέσω του καθορισμού/συγκεκριμενοποίηση των θέλω μας.
Υ.Γ. Αν πάψεις να ενισχύεις/τονώνεις τα θέλω σου θα αδρανήσουν ταυτόχρονα και τα δεν θέλω σου.
Το στάδιο της κατεύνασης των θέλω είναι για εμετό (το να στέκεις δίχως άποψη.. Γίνεσαι ένα με το μηδέν, το τίποτα). Όμως αν την ίδια ώρα εξαλείφονται κι οι φόβοι, και τα δεν θέλω και τα δεν μπορώ σου, τότε το τίποτα γίνεται.. Ελευθερία.