του Γιώργου Δεληκούρα
Ποτέ δεν μου άρεσαν οι κρυφές συναντήσεις. Κάτι κρύβουν για αυτό είναι και κρυφές. Σε πολλές πολιτικές συναντήσεις η συζήτηση γίνεται πίσω από κλειστές πόρτες χωρίς ποτέ το περιεχόμενο να δημοσιοποιείται στο σύνολό του…
Είναι ευνόητο όταν γίνονται διαπραγματεύσεις, να ανακοινώνεται μόνο το τελικό αποτέλεσμα της συμφωνίας και όχι όλο το παζάρι που έχει μεσολαβήσει μέχρι να φτάσουμε σε αυτή. Επίσης είναι ευνόητο ότι μια διαπραγμάτευση σπανίως ολοκληρώνεται σε μια και μόνο συνάντηση. Χρειάζονται περισσότερες. Υπάρχουν όμως και οι εθιμοτυπικές συναντήσεις που δεν έχουν συνέχεια. Π.χ. «Ευχαριστούμε πολύ τη Νέα Δημοκρατία και τον Πρόεδρο της για την πρόταση που μας έκανε για εκλογική συνεργασία αλλά δεν μπορούμε να την δεχθούμε. Καλή επιτυχία κλπ.»
23 Οκτωβρίου 2011, Cine Δαναός
«Η διακομματική συμμορία που λυμαίνεται ότι παράγει με κόπο ένα τμήμα αυτής της χώρας, δεν υπάρχει περίπτωση να αυτοεξυγιανθεί»
«…διότι ποιος εμπνευσμένος και ικανός άνθρωπος μπορεί να ανασάνει μέσα στη μούχλα των κομματικών διαδρόμων; Ποιος αντέχει να συγχρωτίζεται με ανόητους να συναλάσσεται με κομπιναδόρους να συστρατεύεται με αυτό το γελοίο θίασο απατεώνων και γραφικών που με ελάχιστες εξαιρέσεις συγκροτούν τους κομματικούς μηχανισμούς;»
Αυτό ήταν το πνεύμα του Δαναού.
10 Μαρτίου 2012, Athens Hilton
“Μην θίξετε συμφέροντα θα σας πολεμήσουν. Αυτές είναι οι συμβουλές που μας έδωσαν οι έμπειροι Ε, λοιπόν αυτή η πολιτική δεν μας ενδιαφέρει. Αυτή πολεμάμε, αυτή την πολιτική πολεμάμε για να φτιάξουμε αυτό που δεν ξανάγινε δεν θα εφαρμόσουμε καμιά συνταγή του παρελθόντος θα λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους έξω απ’ τα δόντια τη ληστεία του δικού μου και του δικού σου ιδρώτα θα την ονoμάζουμε ληστεία και όχι έκτακτη εισφορά τους μαφιόζους της δημόσιας διοίκησης θα τους ονομάζουμε μαφιόζους και όχι επίορκους δημόσιους λειτουργούς. Την άνομη συνεργασία πολιτικών, συνδικαλιστών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών θα την ονομάζουμε έτσι όπως πρέπει: Συμμορία».
Στο Hilton το κόμμα ολοκληρώνει την στελέχωση των οργάνων και επικυρώνει το πνέυμα του Δαναού που έτσι αποκτά πλήρη νομιμοποίηση. Ιδρυτική διακύρηξη, καταστατικό, πρόεδρος και συλλογικά όργανα ψηφίζονται πανηγυρικά.
Αυτό ήταν το πνεύμα του Hilton, το φανερό, γιατί μερικές ημέρες πριν είχε αρχίσει να αναπτύσσεται ένα άλλο κρυφό. Σε κρυφές συναντήσεις πίσω από κλειστές πόρτες.
Ενώ λοιπόν δεκάδες εθελοντές δούλευαν και ξενυχτούσαν για τη ιδρυτική συνδιάσκεψη ο ιδρυτής του κινήματος «δημιουργία, ξανά!» συμμετέχει σε μυστική συνάντηση σε σπίτι κορυφαίου δημοσιογράφου που παρακολουθεί με συμπάθεια τη δημιουργία με τη κα Ντόρα Μπακογιάννη αρχηγό τότε της Δημοκρατικής Συμμαχίας (στο εξής θα αναφέρεται ως Ντόρα χάριν συντομίας και όχι από ασέβεια).
Η συνάντηση είχε ως θέμα την εκλογική συνεργασία (με τη συμμορία). Εκεί μπροστά στον δημοσιογράφο δίνουν τα χέρια για συνεργασία και συμφωνούν να ξανασυναντηθούν. Η δεύτερη μυστική συνάντηση γίνεται στο σπίτι της Ντόρας λίγες ημέρες μετά την ιδρυτική συνδιάσκεψη και αφού έχει εκλεγεί το Πολιτικό Συμβούλιο και η Εθνική Επιτροπή κρυφά και εν αγνοία τους. Κρυφά και εν αγνοία μας.
Είναι φανερό ότι γίνεται διαπραγμάτευση με το σύστημα, τη συμμορία και τους ληστές όπως τους αποκαλεί ο ιδρυτής και νεοεκλεγείς πρόεδρος. Είναι ολοφάνερο ότι γίνεται διαπραγμάτευση αφού για να αρνηθείς ευγενικά αρκεί μια απλή τυπική φανερή συνάντηση!
Στην διαπραγμάτευση αντικείμενο είμαστε εμείς τα θύματα που ξενυχτάμε και δουλεύουμε και οι υπόλοιποι που γράφτηκαν μέλη ή ήρθαν απλά να ακούσουν. Στην διαπραγμάτευση εμφανιζόμαστε ως ψήφοι. Όλα γίνονται χωρίς ποτέ να ερωτηθούμε ούτε οι εκλεγμένοι στο Πολιτικό Συμβούλιο ούτε τα μέλη της Εθνικής Επιτροπής ούτε κανείς, αν θέλουμε να συμμετέχουμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση. Εμείς δεν ξέρουμε απ’ αυτά. Ξέρει ο Χαρισματικός…
Η Εθνική Επιτροπή είχε αξιόλογα μέλη τότε. Έχει και τώρα παρόλο που …αποδεκατίστηκε από τις παραιτήσεις. Όλοι όσοι έμειναν το έκαναν για να δώσουν μια ευκαιρία στον τέως πρόεδρο και ιδρυτή ν’ αλλάξει μυαλά και συμπεριφορά. Το ήξεραν ότι δεν θα το κάνει αλλά όφειλαν να παραμείνουν και να στηρίζουν τους θεσμούς γνωρίζοντας ότι η δημοκρατική πρακτική τους υποχρεώνει να περιμένουν και να του δώσουν μια τελευταία ευκαιρία.
Η διαπραγμάτευση πιθανότατα έχει στόχο να συρθεί ο Μάνος με το ζόρι σε τριπλή συμμαχία. Το νέο διαρρέει με τις φωτογραφίες των τριών να εμφανίζονται μαζί και τίτλους «τα βρήκαν Ντόρα-Μάνος-Τζήμερος». Εμείς φυσικά το διαψεύσαμε γιατί ενώ ήταν αλήθεια εμείς δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε αυτό που δεν υπήρχε.
Αν η Ντόρα είναι πολιτικός αντίπαλος και μέλος της συμμορίας εκφραστής του πολιτικού συστήματος άρα εχθρός του αντισυστημικού, τι δουλειά έχεις μαζί της;
Αν η Ντόρα είναι πολιτικά συγγενής πιθανός σύμμαχος σε σύμπραξη τότε γιατί την κοροϊδεύουμε; Γιατί την εκθέτουμε έτσι απαξιωτικά;
(Η Ντόρα που τελικά δεν πήρε ποτέ ξεκάθαρη απάντηση, εβδομάδες μετά σε συνέντευξη του GuyVerhofstand στην Αθήνα ρώταγε μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου πότε θα της απαντήσουμε. Το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου ανήξερο, τι να πει; Έμεινε άναυδο!)
– Δεν πιστεύω στα συνέδρια. Όποιος θέλει με ακολουθεί! Δήλωσε ο τέως μπροστά στον Αντιπρόεδρο στην πρόταση για κοινό συνέδριο Δημοκρατικής Συμμαχίας, ΔΡΑΣΗΣ και «δημιουργία, ξανά!» μετά τις εκλογές. Γι αυτό δεν θέλει κανείς ούτε να μας μιλήσει πια.
Σε κάθε περίπτωση είτε φίλος είτε εχθρός ήταν η Ντόρα, ο χειρισμός δείχνει την πλήρη ανικανότητα κατάρτισης στοιχειώδους στρατηγικής, την απαξίωση απέναντι στα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου και την πλήρη ανυπακοή στους κομματικούς θεσμούς και σε κάθε αρχή διαφάνειας και δημοκρατίας. Επίσης δείχνει έλλειψη σεβασμού και αξιοπιστίας τουλάχιστον, σε έναν συνομιλητή με μακρά θητεία στην πολιτική, εκπρόσωπο δεκάδων χιλιάδων πολιτών, σε διάφορες θέσεις ευθύνης για περισσότερα από 20 χρόνια.
Τα ίδια είχαμε και με τη ΔΡΑΣΗ πριν τις εκλογές. Ενώ η Εθνική Επιτροπή έχει εξουσιοδοτήσει το Πολιτικό Συμβούλιο να κάνει την διερεύνηση, ο ιδρυτής και πρόεδρος χωρίς να ρωτήσει κανέναν και χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν έρχεται με μία ώρα καθυστέρηση στο κρίσιμο και μοναδικό (!) Πολιτικό Συμβούλιο πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Είχε πάει ο δικός σου στη ΔΡΑΣΗ, πάλι μόνος του, πάλι κρυφά και έρχεται εκ των υστέρων να ζητήσει την έγκριση του Πολιτικού Συμβουλίου για εκλογική συνεργασία με τη ΔΡΑΣΗ χωρίς να παρουσιάζει όρους.
Ευτυχώς το πολιτικό συμβούλιο στάθηκε στο ύψος του και με 11-4 απέρριψε την σύμπραξη με τη ΔΡΑΣΗ. Έτσουξε τότε και για αντίποινα δεν έφερε ούτε έναν υποψήφιο Βουλευτή στα ψηφοδέλτια. Χάρη χρωστάμε όλοι σε Λουκόπουλο, Καψή, Κοτσώλη, Χατζηαγγελίδη γιατί χωρίς αυτούς εκλογές δεν θα είχαμε δει ποτέ. Αυτή είναι η αλήθεια.
Μετά τις πρώτες εκλογές οι κρυφές συναντήσεις τείνουν να γίνουν ο κανόνας και το πνεύμα του Δαναού και του Hilton έχει πάει περίπατο. Με ποιον θες και δεν συναντήθηκε κρυφά… Συμμορίες, Βαρόνοι, συστημικοί, τζάκια, πολιτικοί σωλήνες. You name it!
Τίθεται και πάλι το ερώτημα:
Αν είναι εχθροί μας, ληστές και συμμορία όπως τους αποκαλείς, γιατί τους συναντάς; Εδώ λέμε πνιγόμαστε!
Αν είναι φίλοι μας γιατί οι συναντήσεις είναι κρυφές; Γιατί οι πόρτες είναι κλειστές; Γιατί δεν ενημερώνεται κανείς;
Είναι ολοφάνερο το γιατί, αλλά είναι δύσκολο να το χωνέψει κανείς. Το κόμμα είναι άπλά ένα όχημα για να εκπληρωθεί το πεπρωμένο του ιδρυτή, με οποιοδήποτε ανθρώπινο κόστος. Στελέχη, μέλη φίλοι, ψηφοφόροι, όλοι αναλώσιμοι. Χρήσιμοι ηλίθιοι που τους ανέχεται προκειμένου να ενταχθεί στο πάνθεον της Ελληνικής πολιτικής σκηνής. Εκλεγμένοι ή μη δεν έχουν σημασία, είμαστε όλοι μαζί η σαβούρα και οι κωπηλάτες στη γαλέρα που έχει βάλει πλώρη για να μπει στη Βουλή ο ιδρυτής.
Ο κόσμος πιάνεται κορόιδο αλλά όχι για πολύ…
«Γλώσσα λανθάνουσα αλήθειαν λέγει». Η γλώσσα μιλάει, λέει αυτά που σκέφτεσαι πριν τα συνειδητοποιήσεις!
«Το κόμμα του Τζήμερου»
Αυτό είμαστε; Το κόμμα του Τζήμερου; Πότε θα το καταλάβουμε επιτέλους;
Είμαστε το κόμμα του Τζήμερου;
Μα αυτό ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε!
Έχουμε καταντήσει το κόμμα του Τζήμερου εδώ και πολύ καιρό. Ένα αρχηγικό κόμμα γεμάτο ιστορίες πίσω από κλειστές πόρτες. Χωρίς ενημέρωση, μόνο φήμες, κολλητηλίκια και σαχλαμαρίτσες στο facebook. Με εκπρόσωπο τύπου, τύπου groupie.
Το κόμμα του Τζήμερου το δέχονται μόνο όσοι δεν αντιλαμβάνονται τον ιστορικό τους ρόλο. Όσοι έχουν φανταστεί ότι τις λύσεις θα τις δίνουν «οι από μηχανής θεοί» που δεν υπάρχουν. Οι βολεμένοι, οι εχθροί της προόδου. Δυστυχώς πολλές φορές η ζωή μας ετοιμάζει έναν άλλο ρόλο να παίξουμε από αυτόν που έχουμε φανταστεί εμείς για τον εαυτό μας. Οι περισσότεροι όταν έρθουν αντιμέτωποι με το ιστορικό τους χρέος στέκονται με δέος μπροστά στην επόμενη ημέρα. Αυτό έχουμε πάθει τώρα. Είμαστε το κόμμα του Τζήμερου ή η «δημιουργία, ξανά!» των 136.000 ψυχών; (και όχι ψήφων)
Ο θύτης των κρυφών διαπραγματεύσεων παρουσιάζεται ως θύμα σε οπαδούς που με συμπόνια με ρωτούν: «μα είσαι σοβαρός; Είναι ο ιδρυτής! Πως του ζητάς να φύγει από τη θέση του Προέδρου; Του ανήκει δικαιωματικά. Αν δεν σ’ αρέσει να φύγεις εσύ!»
Δεν θα επαναλάβω ότι το αποτέλεσμα του 2,15% ήταν έργο συλλογικής προσπάθειας και πολλών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ που ξοδεύτηκαν από υποψήφιους, μέλη και φίλους νόμιμα για το κόμμα. Δεν θα επαναλάβω τον ιδρώτα το άγχος τα ξενύχτια τους χωρισμούς τους τσακωμούς που υπέφεραν πολλοί υποψήφιοι μέλη και φίλοι γιατί τα έχετε ξανακούσει.
Θα επαναλάβω τα αυτονόητα που τα ξέρουμε όλοι μας:
– Ένα πολιτικό κόμμα ο ιδρυτής το ιδρύει για το λαό και όχι για τον εαυτό του.
– Ο αντιεξουσιαστής ιδρυτής ενός ανοικτού, δημοκρατικού και μη αρχηγικού κόμματος δέχεται να είναι ο υπηρέτης του λαού και όχι ο αφέντης του.
– Σε ένα δημοκρατικό κόμμα δεν επιλέγει ο πρόεδρος το λαό του. Ο λαός επιλέγει τον πρόεδρό του! Κανείς δεν μπορεί να λέει «αν δεν σ’ αρέσει φύγε». Κανείς εκτός από την πλειοψηφία.
– Αυτά που χρωστούσαμε όλοι μας στον ιδρυτή, του τα δώσαμε και με το παραπάνω: Χρήματα, εργασία, δημόσια στήριξη, πίστωση χρόνου, συνέδριο, διαφάνεια, δημοκρατία. Μας χρωστάει, δεν του χρωστάμε. Τα θύματα είμαστε εμείς όλοι.
– Οι πολίτες όταν αποφασίζουν να κάνουν πολιτική, την κάνουν υπεύθυνα. Μπορούν να παίρνουν γενναίες αποφάσεις όταν έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια. Η δημοκρατία δεν δίστασε ποτέ να στείλει ιδρυτές και σφραγίδες πίσω στο τυπογραφείο. Εκεί που ανήκουν όσοι δεν πιστεύουν στις δημοκρατικές αξίες.
– Το καθήκον μας απέναντι στο κόμμα, τους υποψήφιους Βουλευτές μας, τα μέλη και τους 136.000 πολίτες που μας εμπιστεύθηκαν είναι σημαντικότερο από το χρέος προς έναν ιδρυτή που πουλάει αξίες που δεν πιστεύει και είναι έτοιμος να μας εξαργυρώσει σαν εισιτήριο για την προσωπική του προβολή. Δεν θα του επιτρέψουμε να πουλήσει την «δημιουργία» Μας.
Γιώργος Δ. Δεληκούρας
Ιδρυτικό μέλος και Μέλος της Εθνικής Επιτροπής
τ. Γραμματέας και υποψ. Βουλευτής Αττικής