Γράφει ο Αθανασόπουλος Περικλής
Σήμερα που η κυβέρνηση αποπροσανατολίζει τον λαό με το παραμύθι των Επιόρκων Δημοσίων Υπαλλήλων ενώ…
Σε πρώτη φάση πρέπει συμφωνήσουμε όλοι ότι το υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα της Ολιγαρχίας για να μπορεί να επιβάλλεται στον Έλληνα πολίτη έχει ανάγκη τον έλεγχο του κράτους και γενικά των υπηρεσιών του δημοσίου.
Για να πετύχει όμως αυτό απαιτείται ο έλεγχος των υψηλόβαθμων κρατικών λειτουργών και ειδικά σε τομείς που ασχολούνται με δαπάνες και διαχείριση του δημοσίου τομέα που είναι και η ταμπακιέρα.
Πρέπει να τονιστεί ότι για αυτή τη «δουλειά» χρειάζεται πρωτίστως ικανότητα και καπατσοσύνη και δευτερεύοντος μόρφωση και εντιμότητα.
Έτσι λοιπόν με τα τόσα χρόνια ελέγχου στη διαχείριση του κράτους, τα διευθυντικά στελέχη του δημοσίου σε συνεργασία με τα πρωτοκλασάτα συνδικαλιστικά στελέχη, έχουν εδραιωθεί τόσο καλά που έχουν λόγο ακόμα και στις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων σε θέματα Υπουργών και νομοθετημάτων .
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα στο Δημόσιο δεν υπάρχει περίπτωση να γίνεις διευθυντής αν δεν στηριχτείς πολιτικά , και δεν υπάρχει περίπτωση να μην μείνεις στην ίδια θέση μέχρι την συνταξιοδότηση σου, που τις περισσότερες φορές μπορεί και να φτάνουν τα 20 χρόνια, άρα έχεις είδη γίνει ένας κρίκος της αλυσίδας στη νομή της διαχείρισης του δημοσίου και της εξουσίας.
Το σημαντικό όμως είναι ότι ένας διευθυντής που χειρίζεται όλα αυτά με την προοπτική πολλών ετών, «κρατά όμηρους» και όλους τους κάτω απ, αυτόν δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι φοβούμενοι μη και δεν τύχουν της ευμένειας του για μικρές καθημερινές εξυπηρετήσεις, για παράδειγμα την παραμονή τους στην ιδία υπηρεσία, ακόμα την “κατάχρηση” μισής ώρας του ωραρίου, την “λήψη μιας δίωρης” άδειας κλπ, δηλαδή να μπορούν «να ανασαίνουν» στη δουλειά τους.
Το εξοργιστικό όμως είναι, ότι πολλές φορές οι διευθυντές για να «εξασφαλίζουν» τα παραπάνω, τα ανταλλάγματα που ζητούν είναι πολλαπλάσια και σημαντικότερα, όπως την σύνταξη μιας «συγκεκριμένης έγκρισης» η μιας «συγκεκριμένης εισήγησης» με αποτέλεσμα να βάζουν με αυτό τον πρόστυχο τρόπο τον κατώτερο από αυτούς υπάλληλο σε Ομηρία και σε διαρκή εκβιασμό…
Τι θα μπορούσε όμως να γίνει σε πρώτη φάση για να σπάσει το απόστημα στον δημόσιο τομέα και να «μπει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του»;
Να γίνει ένας έλεγχος για τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα όλων των διευθυντικών στελεχών του δημοσίου.
Να δημιουργηθεί μια τράπεζα στελεχών του Δημοσίου από όλους τους Δημοσίους Υπαλλήλους.
Να αντικατασταθούν άμεσα όλοι οι διευθυντές που κατέχουν την ίδια θέση για διάστημα πάνω από δύο ετών.
Να υποβάλλουν το «πόθεν εσχες» τους, υποχρεωτικά, και πλήρη έκθεση των πεπραγμένων τους για τα προηγούμενα χρόνια η οποία αφού ελεγχθεί να εγκριθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο η τους Δημοσίους Επιθεωρητές να βαθμολογηθεί και να εγκριθεί.
Και τέλος ας ανοίξει και κανένας λογαριασμός να δούμε αν το «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ» έχει και δόση αλήθειας.
ΣΥΜΠEΡΑΣΜΑ
Φανταστείτε να γίνουν όλα τα παραπάνω οπώτε θα δούμε που είναι οι περισσότεροι και σημαντικότεροι επίορκοι και γιατί δεν τιμωρούνται…ενώ οι η τρομοκρατία έχει κατακλύσει τους χαμηλόβαθμους υπαλλήλους και τους πλημελιματοφταίκτες….