και πάλι λίγη ιστορία…

Στην Ιταλογερμανική κατοχή της χώρας μας, αυτούς που είχανε βγει στο βουνό για να αντισταθούν στους εισβολείς, τους λέγαμε αντάρτες…

Μετά τέσσερα εφιαλτικά χρόνια και αφού οι εισβολείς ξεκουμπιστήκανε, τους αντάρτες τους χωρίσανε σε βασιλικούς και κουμουνιστές και αφού δεν υπήρχε πλέον ο Γερμανός να πολεμήσουν άρχισαν να σκοτώνονται μεταξύ τους.

Χύθηκε πολύ αδελφικό αίμα και ο κόσμος της υπαίθρου, παράταγε τα χωράφια του, πούλαγε όσο όσο τα κοπάδια του και κατέβαινε στα μεγάλα αστικά κέντρα για να γλυτώσει από τη λαίλαπα του ανταρτοπόλεμου.

Αποτέλεσμα αυτής της αστυφιλίας ήταν να αδειάσουν τα χωριά και να γεμίσουν οι μεγάλες πόλεις με ανθρώπους που έψαχναν να βρούν στον ήλιο μοίρα.

Ο πληθυσμός του γεωγραφικού διαμερίσματος της Αθήνας μέχρι το 1971 αυξήθηκε κατά 29% και σε όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα κατά 73%.

Όλος αυτός ο κόσμος έπρεπε κάπου να βολευτεί, να βρει δουλειά να ζήσει και κάπου να μείνει. Έτσι άρχισε η καταστροφή των πόλεων με τις αντιπαροχές, νεοκλασικά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα εξαφανιστήκανε στο βωμό της απληστίας και του εύκολου κέρδους για να γίνουν διαμερίσματα κλουβιά να βάλει ο κόσμος κάπου το κεφάλι του και την οικογένεια που είχαν κουβαληθεί απ’ τα χωριά τους .

Άλλοι γίνανε θυρωροί, άλλοι λαχειοπώλες, άλλοι καστανάδες και αυτοί που είχανε κάποια αναπηρία από τον πόλεμο, παίρνανε κα να περίπτερο και οι υπόλοιποι εκλιπαρούσαν το βουλευτή τους να τους βάλει σε καμιά δουλειά.

Άνθρωποι που παράτησαν τα χωράφια τους και τα κατσίκια τους, άρχισαν να διορίζονται αβέρτα στο Δημόσιο, στη ΔΕΗ στον ΟΤΕ στους ΣΕΚ αργότερα στην Ολυμπιακή, σε όποια τρύπα του Δημοσίου υπήρχε και έτσι άρχισε το ξεχείλωμά του.

Τόσος πολύς κόσμος έφυγε από τα χωριά του που στην περίοδο 1960 – 1971 μετανάστευσαν σε διάφορες χώρες του εξωτερικού 1.677.192 άτομα, 60% άντρες και 40% γυναίκες.

Για τη μετανάστευσή τους έπρεπε απαραιτήτως να έχουν καθαρό ποινικό μητρώο και πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων. Όσοι δεν τα είχαν δε μπορούσαν να πάνε πουθενά, ούτε ακόμα να βρουν δουλειά στον τόπο που είχαν εγκατασταθεί.

Περάσανε τα χρόνια και οι διορισμοί όχι μόνο αυξήθηκαν αλλά και διευρύνθηκε ο τομέας των ανεξάντλητων και ανεξέλεγκτων κομματικών διορισμών στους ΟΤΑ, για να υπάρχει η πελατειακή εξάρτηση των πολιτικών με τους διορισμένους.

Ο δημόσιος τομέας όμως δεν παράγει έργο, απλά διεκπεραιώνει το έργο του Κράτους και πληρώνεται από τον ιδιωτικό τομέα.

Οι άχρηστοι πολιτικοί μας καταφέρανε να συρρικνώσουν τον ιδιωτικό τομέα, που τα έσοδα πλέον δεν ήταν αρκετά να πληρωθεί ο κόσμος του δημόσιου τομέα και έτσι κατέφυγαν σε δανικά για να τα βγάλουν πέρα.

Ούτε σκέψη να συμμαζέψουν τα έξοδα, μη και χάσουν τους ψηφοφόρους και έτσι φτάσαμε στην κατάντια να βγάλουμε το Γιωργάκη πρωθυπουργό που είχε το θράσος να μετακυλήσει τη διαφθορά των πολιτικών στις πλάτες του λαού που τον ψήφισε και δεν τον σεβάστηκε.

Τα χαμπέρια με την Τρόϊκα τα ζείτε και εγώ ότι και να πω θα είναι λίγα.

Δε μας φτάνανε τα δικά μας χάλια, έχουμε και τους λαθρομετανάστες από πάνω να κλέβουν τη ζωή μας και να ρουφάνε τις τελευταίες σταγόνες απ’ το αίμα μας.

Θεόφιλος Αιγινήτης

Use Facebook to Comment on this Post