Το αμόλυντο δένδρο της χώρας μου βρίσκεται ακόμα μέσα στις καρδιές των μικρών παιδιών και το οποίο δένδρο σε πείσμα των καιρών συνεχίζει να παράγει αμόλυντους πατριωτικούς και εθνικούς καρπούς, με τους οποίους ελπίζουμε ότι αυτό το έθνος και αυτή η…..
πατρίδα θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι την τελευταία ημέρα ζωής του πλανήτη μας, ο οποίος πλανήτης λίγο πριν τον θάνατο του μια λέξη θα φωνάξει, ΕΛΛΑΣ.
Σήμερα πατριώτες μέσα στα σχολεία και αναφέρομαι ιδίως στα νηπιαγωγεία και στα δημοτικά, γιατί εκεί χτυπάει η καρδιά της αθωότητας και της καθαρής αγάπης για την πατρίδα, αντηχούσαν μέσα από τους κλειστούς τοίχους σαν πολεμικές σειρήνες οι φωνούλες των μικρών ηρώων, που σε πείσμα των καιρών κρατούν ακόμα με τα αμόλυντα χεράκια τους το ιερό σύμβολο της χώρας και τραγουδούν ακόμα με λαχτάρα τον εθνικό μας ύμνο και σε κάνουν έστω και για μια στιγμή, έστω και για λίγο, να αισθανθείς και πάλι τόσο άξιος, τόσο μεγάλος και τόσο ξεχωριστός, δηλαδή τόσο Έλληνας.
Αυτά τα μικρά πλάσματα πριν προλάβουν να μολυνθούν από την κομματική σαπίλα και αρρώστια που υπάρχει μέσα στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας και γίνουν ορισμένοι εξ αυτών οι αυριανοί κομματάρχες, τα ορκισμένα κομματόσκυλα, οι συνδικαλιστές του πλούτου και οι αναρχικοί μπολσεβίκοι που θα καίνε ανθρώπους και σημαίες στο πέρασμα τους, μας προσφέρουν ένα μήνυμα με τους εθνικούς στοίχους που απαγγέλουν και με τους εθνικούς ύμνους που ψάλουν, με τους οποίους στοίχους και ύμνους μας θυμίζουν ότι, ξεχάσαμε στον βωμό του νεοπλουτισμού και στον βωμό της δοτής εξουσίας της νέας τάξης τα ιδανικά της πατρίδος μας, τα οποία τα ανταλλάξαμε με τα μπακίρια των μασόνων και των εβραίων.
Την ώρα που οι ορκισμένοι ανθέλληνες και οι πληρωμένοι προδότες ζητούν αναγνώριση δήθεν τουρκικών και δήθεν μακεδονικών μειονοτήτων και προσφέρουν συνάμα απλόχερα γη και ύδωρ στους χθεσινούς εχθρούς και δολοφόνους του έθνους, ξεχνώντας και διαγράφοντας ιστορία χιλιάδων ετών και ετοιμάζονται πυρετωδώς να διαμελίσουν και να ξανά ματώσουν την χώρα μας και τον λαό μας εκτελώντας με ακρίβεια τις διαταγές των σκοτεινών αφεντικών τους, κρατώντας συνάμα στα βρώμικα χέρια τους το σακούλι με τα χρυσά αργύρια του εφιάλτη, την ίδια ώρα οι μικρές πατριώτισσες και οι μικροί πατριώτες αναπαριστούν με επιτυχία τις ηρωίδες του Ζαλόγγου και τους ήρωες του Μοριά, οσάν πραγματικά να ζουν εκείνες τις ημέρες και εκείνες τις στιγμές και το μόνο πράγμα που σου έρχεται να κάνεις εκείνη την ώρα είναι να αφήσεις τα μάτια σου να βουρκώσουν, κυρίως όχι από συγκίνηση, αλλά από θυμό και ντροπή, γιατί άφησες εδώ και δεκάδες χρόνια μια χούφτα ανθελλήνων να ρημάξει και να καταστρέψει το αιώνιο σύμβολο αντίστασης, ελευθερίας, πολιτισμού και ανδρείας, δηλαδή την χώρα μας, δηλαδή την πατρίδα μας, δηλαδή την Ελλάδα μας, δηλαδή την μητέρα όλων των Ελλήνων, δηλαδή την πηγή σκέψης όλων των ανθρώπων.
Αύριο, στους δικούς μας ακόμα δρόμους θα παρελάσουν τα άοπλα και τα ένοπλα τμήματα της πατρίδος μας και μαζί τους θα παρελάσουν και οι ψυχές των τότε ηρώων και των τότε γενναίων πολεμιστών της χώρας μας, που ο άθλος τους ενάντια στις τότε φυλές του σκότους και του μίσους έγινε ύμνος και τραγούδι, που θα παρελάσουν όμως όλοι αυτοί?, θα παρελάσουν μπροστά σε αυτούς που με κάθε τρόπο ντρόπιασαν και πρόδωσαν εδώ και πολλά χρόνια την χώρα μας?, μπροστά σε αυτούς που ανέχτηκαν και επιδότησαν με την ψήφο τους όλους αυτούς που μάτωσαν και συνεχίζουν να ματώνουν την πατρίδα μας?, μπροστά σε αυτούς που περιμένουν με αγωνία να ακουστεί ένα πατριωτικό σύνθημα από τα επίλεκτα και αμόλυντα στρατιωτικά τμήματα για να στείλουν αυτόν, οι αυτούς που θα το ξεστομίσουν στα δικαστήρια σαν κοινούς εγκληματίες?, ναι πατριώτες, μπροστά σε αυτούς θα παρελάσετε και φέτος και λέω φέτος διότι, οι προδότες, οι ανθέλληνες και οι εχθροί του έθνους δεν θα αφήσουν για πολύ ακόμα να συντελούνται στην κατακερματισμένη αυτήν πατρίδα τέτοιου είδους εορτές, οι οποίες εξυμνούν το γένος μας και θυμίζουν σε όλους σε ποιο σημείο του χάρτη βρίσκεται ακόμα η πατρίδα μας.
Πατριώτες, όταν εμείς αύριο θα γιορτάζουμε και θα τιμούμε την αιώνια μνήμη όλων των αγωνιστών της πατρίδος μας, κατά την ώρα αυτή οι Αλβανοί γείτονες μας από άκρου σε άκρου της υφηλίου θα ζητούν και θα απαιτούν από τους εξωτερικούς και εσωτερικούς ανθέλληνες να φύγουμε από τα χιλιόχρονα εδάφη μας, για να κάνουν λέει την μεγάλη Αλβανία, εις βάρος πάντα της δικής μας εδαφικής ακεραιότητας.
Πατριώτες, όταν εμείς αύριο θα γιορτάζουμε και θα τιμούμε τους αγώνες των σύγχρονων ηρώων της πατρίδος μας, κατά την ώρα αυτή οι τούρκοι γείτονες μας θα σχεδιάζουν μαζί με τους άλλους παγκόσμιους εγκληματίες και φίλους τους την πυροδότηση του μουσουλμανικού στοιχείου, μόνο και μόνο, για να μας διώξουν γι ακόμη μια φορά από τα χιλιόχρονα και πατρογονικά μας εδάφη.
Πατριώτες, όταν εμείς αύριο θα γιορτάζουμε την ανδρεία και την μεγαλοψυχία των νεότερων μαχητών του Λεωνίδα, κατά την ώρα αυτή οι σκοπιανοί γείτονες μας σε συνεργασία πάντα με τα ελεεινά αφεντικά τους, με τους ανθέλληνες και με τους προδότες θα ζητούν όχι μόνο όνομα, όχι μόνο ταυτότητα, όχι μόνο σύμβολα, όχι μόνο εδάφη, αλλά και αίμα, διότι στο τέλος αδέλφια γι αυτό πρόκειται, για το αίμα μας και μόνο.
Πατριώτες, όταν εμείς αύριο θα υμνούμε και θα δοξάζουμε την νίκη μας απέναντι στους βάρβαρους και στους Ούννους της τότε εποχής κάποια εσωτερικά ισλαμικά και όχι μόνο στοιχεία τα οποία ανέρχονται παρανόμως σε κάποια εκατομμύρια αυτήν την στιγμή θα ακονίζουν κρυφά τα μαχαίρια τους και το μίσος τους μέσα στις συνάξεις και στις συναγωγές τους, περιμένοντας εκεί το σύνθημα από τους φανατικούς ηγετικούς ταλιμπάν για περισσότερες σφαγές και περισσότερες λεηλασίες, σαν να μην έφταναν τα τόσα εγκλήματα και τα τόσα δεινά που έφεραν και σκόρπισαν στον τόπο και στον λαό με την τότε αλλά και την τώρα παρουσία τους.
Πατριώτες, αύριο και κατά την ώρα που θα γιορτάζει όλο σχεδόν το έθνος την ηρωική μας αντίσταση και επανάσταση κατά των τότε τούρκων φονιάδων και κατά των υπόλοιπων υποστηρικτών και υποτακτικών τους, κατά την ώρα εκείνη οι ανθέλληνες και οι προδότες θα μαχαιρώνουν και θα κομματιάζουν το είδη λαβωμένο σώμα της πατρίδος μας, μοιράζοντας μέσα στα ανθελληνικά και κομματικά τους μαντριά σάρκα και ιμάτια μεταξύ τους, με εμάς απλά να γεμίζουμε γι ακόμη μια φορά τις ταβέρνες και τις καφετέριες, τηρώντας γι ακόμη μια φορά το πατροπαράδοτο έθιμο του δε βαριέσαι αδελφέ.