του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Τα μουλάρια κάποτε και κατόπιν τα φορτηγά επιτάσσονταν…. Οι άνθρωποι επιστρατεύονται … Οπότε ο Χατζηδάκης όταν μίλησε για «επίταξη» (τι μας φταίει βέβαια και το συμπαθές και καλοκάγαθο ζώο), μάλλον έκρινε εξ΄ ιδίων τ’ αλλότρια…
Αφού θέλει – ντε και καλά – ο Χατζηδάκης να επιτάξει κάποιο «ζωντανό», μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσει απ’ αλλού… Του προτείνω λοιπόν να επιτάξει τα «πρόβατα» του Μνημονίου…, δηλαδή τον εαυτό του και τους όμοιους του…
Για δείτε λοιπόν που φτάσαμε, να κουνάνε το δάχτυλο στους εργαζόμενους (ακόμα κι αν είναι καλοπληρωμένοι, υπάρχουν και τέτοιοι στις καπιταλιστικές κοινωνίες), οι επαγγελματίες άνεργοι πολιτικάντηδες και οι επαγγελματίες κλέφτες… Κι επειδή τα παπαγαλάκια της διαπλοκής μιλάνε για σοβιετικού τύπου συνδικαλισμό, θα τους θυμίσω πως το ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο, με οριζοντιοποίηση αποδοχών προς τα κάτω και πλαφόν μικτών αποδοχών, πλην βέβαια των βουλευτών και των παρατρεχάμενων τους, αποτελεί αποθέωση του Σταλινικού μοντέλου!!! Αλλά που να τα γνωρίζει αυτά η «δημοκρατία» του Πρετεντέρη;
Για να δούμε όμως τι λέει για την πολιτική επιστράτευση και όχι για την «επίταξη» το κουρελιασμένο από τους 160 μικρούς «Χατζηδάκηδες» Ελληνικό Σύνταγμα… Η πολιτική επιστράτευση κηρύσσεται με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα 17/1974 «Περί Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης», το οποίο αναφέρει ότι κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση προκαλούμενη είτε από φυσικά ή από άλλα γεγονότα ή από ανωμαλίες κάθε φύσης και η οποία έχει ως… αποτέλεσμα την παρακώλυση και τη διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.
Επί της ουσίας για ακόμα μια φορά η «συμμορία των πραγματικά βολεμένων» και όχι των εργαζόμενων, βρήκε πάτημα για να στρέψει τον ένα κλάδο εναντίον του άλλου… Ξαφνικά ανακάλυψαν ότι λόγω της απεργίας των υπαλλήλων στο ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, ταλαιπωρούνται όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, οι οποίοι τυχαίνει να παίρνουν και λιγότερα χρήματα από τα «ρετιρέ των συγκοινωνιών»… Το γεγονός ότι η Αθήνα στενάζει από τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα, ακόμα και όταν λειτουργεί το ΜΕΤΡΟ, προφανώς δεν αφορά κανέναν μας… Και γιατί να αφορά; Η «συμμορία των πραγματικά βολεμένων», όταν θέλει να πάει στη «δουλειά της», πάντα υπάρχουν πρόθυμοι υψηλόβαθμοι αστυνομικοί που θα δώσουν εντολές για να της ανοίξουν το δρόμο… Όσο για το ΜΕΤΡΟ; Έχουν να το δουν από τα εγκαίνια… Ωραίο και αναγκαίο το έργο δε λέω… Μόνο που το πληρώσαμε χρυσό… Και αυτό… Όπως όλα τα υπόλοιπα…
Κι επειδή πλησιάζει η αναθεώρηση του Συντάγματος έχω να προτείνω στη «συμμορία των πραγματικά βολεμένων» να προχωρήσει σε ακόμα μία «μεταρρύθμιση». Να οριστεί επιτέλους το ιερό δικαίωμα στην απεργία: Μόνος σου. Μία ώρα. Μία Κυριακή του μήνα. Το βράδυ.
Αφού θέλει – ντε και καλά – ο Χατζηδάκης να επιτάξει κάποιο «ζωντανό», μάλλον θα πρέπει να ξεκινήσει απ’ αλλού… Του προτείνω λοιπόν να επιτάξει τα «πρόβατα» του Μνημονίου…, δηλαδή τον εαυτό του και τους όμοιους του…
Για δείτε λοιπόν που φτάσαμε, να κουνάνε το δάχτυλο στους εργαζόμενους (ακόμα κι αν είναι καλοπληρωμένοι, υπάρχουν και τέτοιοι στις καπιταλιστικές κοινωνίες), οι επαγγελματίες άνεργοι πολιτικάντηδες και οι επαγγελματίες κλέφτες… Κι επειδή τα παπαγαλάκια της διαπλοκής μιλάνε για σοβιετικού τύπου συνδικαλισμό, θα τους θυμίσω πως το ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο, με οριζοντιοποίηση αποδοχών προς τα κάτω και πλαφόν μικτών αποδοχών, πλην βέβαια των βουλευτών και των παρατρεχάμενων τους, αποτελεί αποθέωση του Σταλινικού μοντέλου!!! Αλλά που να τα γνωρίζει αυτά η «δημοκρατία» του Πρετεντέρη;
Κακόμοιρο Σύνταγμα, τι σου ‘μελλε να πάθεις…
Για να δούμε όμως τι λέει για την πολιτική επιστράτευση και όχι για την «επίταξη» το κουρελιασμένο από τους 160 μικρούς «Χατζηδάκηδες» Ελληνικό Σύνταγμα… Η πολιτική επιστράτευση κηρύσσεται με βάση το Νομοθετικό Διάταγμα 17/1974 «Περί Πολιτικής Σχεδιάσεως Εκτάκτου Ανάγκης», το οποίο αναφέρει ότι κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είναι κάθε αιφνίδια κατάσταση προκαλούμενη είτε από φυσικά ή από άλλα γεγονότα ή από ανωμαλίες κάθε φύσης και η οποία έχει ως… αποτέλεσμα την παρακώλυση και τη διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.
Σε όσους καλούνται να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους διανέμονται «φύλλα πορείας» ή «φύλλα ατομικής προσκλήσεως πολιτικής επιστράτευσης» και την ευθύνη για την παρακολούθηση της διαδικασίας έχουν οι κατά τόπους Αρχές.
Η άρνηση αποδοχής του «φύλλου πορείας» επισύρει ποινικές ευθύνες, αλλά και διοικητικές ποινές. Στην περίπτωση αυτή κινείται άμεσα η αυτόφωρη διαδικασία και με εισαγγελική παρέμβαση αυτός που αρνείται το φύλλο πορείας συλλαμβάνεται και δικάζεται στο Αυτόφωρο.
Εφόσον απουσιάζει ο παραλήπτης του φύλλου πορείας, αυτό θυροκολλείται και αναλαμβάνει η Αστυνομία τον εντοπισμό του.
Επί της ουσίας για ακόμα μια φορά η «συμμορία των πραγματικά βολεμένων» και όχι των εργαζόμενων, βρήκε πάτημα για να στρέψει τον ένα κλάδο εναντίον του άλλου… Ξαφνικά ανακάλυψαν ότι λόγω της απεργίας των υπαλλήλων στο ΜΕΤΡΟ της Αθήνας, ταλαιπωρούνται όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι, οι οποίοι τυχαίνει να παίρνουν και λιγότερα χρήματα από τα «ρετιρέ των συγκοινωνιών»… Το γεγονός ότι η Αθήνα στενάζει από τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα, ακόμα και όταν λειτουργεί το ΜΕΤΡΟ, προφανώς δεν αφορά κανέναν μας… Και γιατί να αφορά; Η «συμμορία των πραγματικά βολεμένων», όταν θέλει να πάει στη «δουλειά της», πάντα υπάρχουν πρόθυμοι υψηλόβαθμοι αστυνομικοί που θα δώσουν εντολές για να της ανοίξουν το δρόμο… Όσο για το ΜΕΤΡΟ; Έχουν να το δουν από τα εγκαίνια… Ωραίο και αναγκαίο το έργο δε λέω… Μόνο που το πληρώσαμε χρυσό… Και αυτό… Όπως όλα τα υπόλοιπα…
Κι επειδή πλησιάζει η αναθεώρηση του Συντάγματος έχω να προτείνω στη «συμμορία των πραγματικά βολεμένων» να προχωρήσει σε ακόμα μία «μεταρρύθμιση». Να οριστεί επιτέλους το ιερό δικαίωμα στην απεργία: Μόνος σου. Μία ώρα. Μία Κυριακή του μήνα. Το βράδυ.