Ξεκάθαρες αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα και της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ αφήνει ο Αλέκος Αλαβάνος, με συνέντευξη του. Ο άλλοτε πρόεδρος του Συνασπισμού, ο οποίος ανέδειξε ουσιαστικά τον Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική ζωή και τον προώθησε ως διάδοχό του, κάνει μεταξύ άλλων λόγο για…
“μεγάλη πολιτική απουσία της Αριστεράς”, ενώ εκτοξεύει την κατηγορία ότι ο ξένος παράγοντας επιχειρεί την ανασύσταση του διπολισμού στην Ελλάδα, με νέους πρωταγωνιστές.
Παράλληλα ο Αλέκος Αλαβάνος τονίζει ότι «η Νέα Δημοκρατία έχει μεν κομματικό αντίπαλο, δεν έχει όμως προγραμματικό και ιδεολογικό αντίπαλο», ενώ διατυπώνει την εκτίμηση ότι «οι μεγάλες κινητοποιήσεις στις πλατείες δεν έφεραν αποτέλεσμα γιατί κανένα κόμμα δεν τις στήριξε».
Αναλυτικά, το κείμενο της συνέντευξης του Αλέκου Αλαβάνου στο “real.gr” έχει ως εξής:
Οι μετρήσεις δείχνουν σταθεροποίηση της κυβέρνησης, με αύξηση μάλιστα των δυνάμεων της ΝΔ. Πού οφείλεται αυτό κ. Πρόεδρε; Και πόσο θα κρατήσει;
Δεν ξέρω τι αξία έχουν αυτές οι μετρήσεις όταν υπάρχει τέτοια ρευστότητα και τόσο μεγάλη απογοήτευση από το κοινοβουλευτικό σκηνικό. Νομίζω ότι αυτές οι δημοσκοπήσεις έχουν συμβάλει πολύ στην πλήρη παρακμή της πολιτικής ζωής. Μαγκιές, κόλπα, κουτσαβακισμοί, επιδειξιομανίες, νεοπλουτισμοί κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο κυβέρνησης – αντιπολίτευσης προκειμένου να κερδίσουν καμιά μονάδα στα ποσοστά τους. Στο ερώτημά σας τώρα: κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συμφωνούν στο βασικό, ότι «η έξοδος από το ευρώ είναι εθνική καταστροφή». Αυτό σημαίνει ότι η ΝΔ έχει μεν κομματικό αντίπαλο, δεν έχει όμως προγραμματικό και ιδεολογικό αντίπαλο. Σε αυτό επιχειρεί να στηρίξει την ηγεμονία της.
Οι δημοσκοπήσεις επίσης δείχνουν τους πολίτες να πιστεύουν πως απομακρύνεται το ενδεχόμενο της χρεοκοπίας…
Αν όντως το πιστεύουν, κάτι δεν πάει καλά με την ενημέρωσή τους. Η έκθεση του ΔΝΤ δείχνει καθαρά ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις, μέχρι τέλος του χρόνου θα έχουμε νέα κρίση, θα έρθει η τρίτη περικοπή των δανειακών υποχρεώσεων, αλλά δεν πρόκειται να μας βγάλει ούτε αυτή από το τέλμα της ανεργίας και της οικονομικής διάλυσης.
Ταυτόχρονα, πάντως και ενώ λαμβάνονται τα πλέον σκληρά μέτρα, οι κοινωνικοί αγώνες παραμένουν πολύ χαμηλά. Σε τίποτα δεν θυμίζουν τις κινητοποιήσεις επί κυβέρνησης Παπανδρέου…
Σωστό. Είναι οι επιτάξεις, οι επιστρατεύσεις και γενικά η κυβερνητική βία. Είναι το κόστος μιας μέρας απεργίας για ένα πενιχρό πια μισθό. Είναι οι μεγάλες κινητοποιήσεις στις πλατείες που δεν έφεραν αποτέλεσμα γιατί κανένα κόμμα δεν τις στήριξε φέρνοντας έτσι απογοήτευση και παραίτηση. Κυρίως όμως είναι η έλλειψη μιας άλλης επιλογής, που θα δώσει λύση στην ανεργία και τη στέρηση, θα δώσει ελπίδα και θα κινητοποιήσει την κοινωνία.
Για αυτό για μας έχει τόση σημασία να γίνει ένας μεγάλος διάλογος για το Σχέδιο Β΄.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, επίσης, όσο εντείνει τη λεγόμενη «στροφή στον κυβερνητισμό» δείχνει να χάνει προς τα αριστερά. Εκτιμάτε ότι θα της βγει πολιτικά και εκλογικά αυτή η «στροφή στην κυβερνησιμότητα»;
Τι πάει να πει «κυβερνησιμότητα»; Είναι σαν τους «δέκα μικρούς νέγρους» της Άγκαθα Κρίστι. Κάποιοι είναι στους κυβερνητικούς θώκους, είναι στις ειδήσεις, είναι στα CNN και στα Συμβούλια, και μετά εξαφανίζονται ένας ένας αφήνοντας την Ελλάδα μέσα στη διάλυση. Άλλος για την αφάνεια, άλλος για την περιφρόνηση, άλλος για τη φυλακή. Άλλο πράγμα χρειάζεται ο τόπος. Να πιστέψει με την ψυχή του ο λαός στις δυνάμεις του, να πιστέψει ότι θα τα καταφέρει μια χαρά χωρίς Ευρωζώνες, χωρίς ιδιωτικές τράπεζες, χωρίς δάνεια, ότι μπορεί να στήσει μια νέα Ελλάδα. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για μια κυβέρνηση σήμερα: να συνεπάρει και να εμπνεύσει τον λαό σε ένα δρόμο βαθιών αλλαγών.
Αλήθεια, το φλερτ ΣΥΡΙΖΑ – Ομπάμα πώς το βλέπετε;
Δεν έχω να πω κάτι ιδιαίτερο, μόνο κάτι πιο γενικό. Ο ξένος παράγοντας, μέσα στον πανικό του από το ενδεχόμενο κατάρρευσης της Ευρωζώνης, δεν δίστασε να θυσιάσει τον δικομματισμό, όταν αξίωσε τη συμμετοχή της ΝΔ στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σήμερα παρακολουθούμε σε αργή αλλά σταθερή κίνηση την προσπάθεια ανασύστασης του δικομματισμού με διαφορετικούς όμως παίκτες. Εδώ εντάσσονται και ο έρωτας για τον Ομπάμα και οι καταγγελίες για συμμορία της δραχμής και οι νοικοκυραίοι και οι συνεργασίες με τη λαϊκή δεξιά και τόσα άλλα.
Από το Συνέδριο του ΚΚΕ τι περιμένετε κ. Πρόεδρε;
Θα ήταν καλή μια μεγάλη θετική έκπληξη. Δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος όμως.
Για εσάς ποια είναι η πολιτική και εκλογική νίκη; Τι πρέπει να γίνει;
Παρά το ότι ένα κόμμα αριστερής καταγωγής είναι στην κυβέρνηση, παρότι άλλο κόμμα αριστερής καταγωγής είναι αξιωματική αντιπολίτευση, ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν ήταν τόσο μεγάλη η πολιτική απουσία της αριστεράς. Αυτό είναι το μεγάλο παράδοξο. Κι ελπίζω ότι θα αντιμετωπισθεί. Μια ενωτική πρωτοβουλία κινήσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς για το Σχέδιο Β΄ απέναντι στο Σχέδιο Α’ θα μπορέσει να δώσει ουσία πάλι στην πολιτική ζωή.
Να αναδείξει τα πραγματικά ερωτήματα: Πώς θα αντιμετωπίσουμε την ανεργία, πώς θα κινηθεί η βιομηχανία, πώς θα ανοίξουν τα μαγαζιά; Με τις ντιρεκτίβες της Ευρωζώνης, με τα τοκοχρεολύσια, χωρίς ρευστότητα, με ιδιωτικές τράπεζες; Ή με τον δικό μας σχεδιασμό, με δημόσιες τράπεζες, με τη ρευστότητα που μπορεί να μας δώσει ένα εθνικό νόμισμα; Αυτή η συσπείρωση θα είναι σύντομα παρούσα και στις πολιτικές και στις εκλογικές αναμετρήσεις.