ΜΝΗΜΗ ΔΙΑΡΚΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ Η ΠΟΛΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝ ΖΩΗ
Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης
Ο Αρχιεπίσκοπος δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερον συνθέτη από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, για να ζωντανέψει την ουσία της Βασιλεύουσας Πόλης . Κι αυτό το εξήγησε ο ίδιος λέγοντας πώς ο Μαρκόπουλος “είναι από τους πιο κατάλληλους να αναδείξουν με την τέχνη, τις μνήμες της Πόλης, οι οποίες μνήμες είναι πάντα παρούσες”!
Εγώ θα το πω χωρίς την ευγένεια του αρχιεπισκόπου, είναι ο μόνος κατάλληλος! Και θα το εξηγήσω…
Ο Μαρκόπουλος είναι ο μόνος συνθέτης στον κόσμο, του οποίου η μουσική διατρέχει όλους τους αιώνες του Ελληνισμού, περιγράφοντας καίρια συμβάντα, ιστορικές εξάρσεις αλλά και απλές στιγμές, ολάκερη την τετραδιάστατη εικόνα του παρελθόντος αλλά και την προοπτική του μέλλοντος της Παγκόσμιας Ελλάδας.
Ακούγοντας λοιπόν την αναπνοή της Πόλης που ανάστησε στις 29/5/14 ο Μαρκόπουλος κατά την 561η επέτειο της άλωσής της, κατενόησα απολύτως ότι απλούστατα την Βασιλεύουσα δεν την άλωσαν Ποτέ!
Ασφαλώς κατέκτησαν τον χώρο της και λεηλάτησαν τους θησαυρούς της, όσους δεν είχε αρπάξει η θηριώδης φράγκικη απληστία, της οποίας αποκυήματα είναι και οι σύγχρονοι μοχλοί λεηλασίας που αποστραγγίζουν σήμερα κάθε ικμάδα από το υλικό σώμα της Πατρίδας μας.
Αλλά η Πόλη του Παγκόσμιου Πολιτισμού, η Πύλη του Νοητού Ηλίου, σαν αντιφέγγισμα της αιώνιας Δόξας μέσα στον κόσμο, είναι και παραμένει απόρθητη!
Αυτό μας δίδαξε ο Μαρκόπουλος στη συναυλία του στις 29/5/14.
Σαν μύστης που είναι του Οικουμενικού Ελληνισμού, πήρε την ψυχή μας απ΄το χέρι και την ξενάγησε στα άπαρτα κάστρα της Πόλης εκεί που εξακολουθεί να ζει η Ελληνική μουσική, Ανατολική και Δυτική, κόρες κι οι δύο γνήσιες του Πυθαγόρα.
Μας έδειξε πως δεν ταιριάζει ο θρήνος για την Πόλη, αφού η τέχνη που την έκανε στολίδι, παραμένει στην απόλυτη δικαιοδοσία μας.
Αυτό άλλωστε το γεγονός του έδωσε το 1997 το δικαίωμα μέσα στην “πρωτεύουσα” της Ευρώπης, στις Βρυξέλλες κι αργότερα στην Έφεσο της Μικρασίας να πει ακόμα πιο δυνατά, πως”όταν κατακτούν μια πόλη σαν την Κωνσταντινούπολη που είναι κόσμημα πολιτισμού και δεν είναι άξιοι να την διατηρήσουν, οφείλουν να την επιστρέψουν εκεί που ανήκε”!!!
Όχι, μήνυσε στις 29/5/14 στους πάντες ο Μαρκόπουλος, η άλωση δεν έγινε ποτέ, για τον χώρο της Πόλης είπα να επιστραφεί, για τα μνημεία, γιατί η ψυχή της έχει μείνει Ελληνική, απέραντη, Οικουμενική μέσα στο χρόνο.
Κι ύστερα υψώνοντας τα χέρια με το σθένος του ωραίου Έλληνα δεήθηκε:
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ
ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΩΝ, ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΠΑΣΗΣ
ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΓΕΙΤΟΝΩΝ ΛΑΩΝ
ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΗΜΩΝ
ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ
ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ, ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ
Μετά από αυτήν την απόλυτη μυσταγωγία κι αφού η Πόλη νοιώθουμε όλοι πως παρέμεινε δική μας, σαν από τα δάκρυα να σβήστηκε η αρχική γραφή κι άλλαξε ο τίτλος:
“Η μνήμη πέρα από την Άλωση. Πόλη διαρκής”
Γιώργος Βολουδάκης
Υ.Γ. Στις 6 Ιουλίου ο Μαρκόπουλος δίνει την μεγάλη του συναυλία στο Ηρώδειο. Προσμένουμε και πάλι την άλλη Πόλη…