Αλέξης Τσίπρας…… μαθαίνει γρήγορα και προσχωρεί τίμια -σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα !

«Μετά την συνέντευξη ακούγοντας τυχαία μερικές συζητήσεις πείθουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι σήμερα ο υψηλότερος σε σύγκριση με τους συνήθεις νάνους της συμφοράς μας οι οποίοι αδίστακτα και απτόητοι συνεχίζουν να σπέρνουν φόβο, να εκπέμπουν κατάπτυστες σοφιστείες, να προκρίνουν την υποδούλωσή μας και να προσποιούνται ότι δεν ξέρουν την σημασία της εθνικής ανεξαρτησίας για την ελευθερία και την δημοκρατία μιας χώρας».

Ένα εξαιρετικό σε κάθε του λέξη κείμενο, από τον Καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστο.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών οδήγησαν σε μια αναμενόμενη κορύφωση της κρίσης και με τρόπο που θέτει σε άμεσο κίνδυνο την εθνική μας ανεξαρτησία, την δημοκρατία μας και την ελευθερία μας.

Εξ ου και η παρούσα παρέμβαση με αφορμή την συνέντευξη του Έλληνα πρωθυπουργού στην ΕΡΤ στις 29.6.2015

Η συνέντευξη του πρωθυπουργού ήταν ολιστική, αληθής και αληθινή. Σπάνιο κάτι τέτοιο στην σύγχρονη ελληνική πολιτική.

Η πιο σημαντική αποκρυστάλλωση αφορά τον μέγα και ιστορικό εκβιασμό κατά της Ελλάδας από τους αυτονομημένους πλέον τεχνοκράτες των Βρυξελλών.

Όταν νομιμοποιημένα και θεμιτά η Ελληνική κυβέρνηση προσέφυγε στην λαϊκή ετυμηγορία, όπως συχνά συνέβη στο παρελθόν στην ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, το «τέρας-τεχνόσφαιρα της Αποκαλύψεως», όπως έχουν καταντήσει οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, εκβιαστικά και για να στριμώξει την Ελλάδα και όσους αντιστέκονται, έκοψε την χρηματοδότηση και οδήγησε στο κλείσιμο των τραπεζών.

Να το πούμε με το όνομά του:

Κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτοι τεχνοκράτες που συναγελάζονται μέσα στην δίνη της ηγεμονικής διαπάλης και των κερδοσκοπικών-τοκογλυφικών συναλλαγών μεθόδευσαν να κλείσουν οι Ελληνικές τράπεζες για να επηρεάσουν τις εσωτερικές εξελίξεις και το δημοκρατικό δικαίωμα ελεύθερης πολιτικής θέσης των Ελλήνων πολιτών.

Ωμός εκβιασμός που δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο κανένα πολίτη ο οποίος εμφορείται από φιλοπατρία αλλά και όποιον πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν μπορεί να εξελιχθεί σε ένα σύστημα εκβιαστών που συγκροτούν ηγεμονικοί αντιπρόσωποι, τοκογλύφοι και κερδοσκόποι.

Διανύουμε μια από τις σημαντικότερες ιστορικές στιγμές μετά την Ελληνική Επανάσταση.

Ολοφάνερα πλέον το διακύβευα δεν είναι κάποια δισεκατομμύρια ευρώ αλλά με θυσίες η παλινόρθωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Την ροκάνισαν ξενοκινούμενοι εγχώριοι πραιτοριανοί ολιγάρχες –ή απλά χρήσιμοι ηλίθιοι– οι οποίοι εθελόδουλα ή με το να κάνουν χονδροειδή λάθη και επί χρόνια δημιούργησαν μια μη βιώσιμη οικονομική κατάσταση από την οποία εάν δεν υπάρξει διέξοδος αυτή η χώρα και κυρίως η επόμενη γενιά δεν έχει μέλλον.

Θα είναι εκποιημένη, υποτελής και έρμαιο. Ενδέχεται και να την κατεδαφίσουν όπως πολλά άλλα κράτη στην περιφέρειά μας.

Ο πολίτης απαιτείται να σκεφτεί ότι δυνατότητες να σωθεί η πατρίδα του από αυτή την λαίλαπα δημιουργούνται μόνο εάν ανεξαρτήτως θυσιών παλινορθωθεί η εθνική ανεξαρτησία.

Αυτό σημαίνει να λειτουργήσει το συλλογικό και ατομικό ένστικτο αυτοσυντήρησης/επιβίωσης και να αντισταθεί σθεναρά κατά του ολοφάνερου «μεταμοντέρνου πολέμου». Μεταμοντέρνου πολέμου στον οποίο όπως σε κάθε άλλο της ύστερης εποχής ενώ το δίλημμα είναι άσπρο-μαύρο ο πολίτης βομβαρδίζεται με ηλίθια επιχειρήματα, με εγκληματική προπαγάνδα, με παραπληροφόρηση, με στρεβλώσεις και κυρίως με εκφοβισμό.

Φόβος. Φόβος στον οποίο συχνά μερικοί λογικά προσχωρώντας σε ένα καθωσπρέπει ενδοτισμό υποτάσσονται προγραμματικά.

Οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές και σε όλα τα έθνη δεν είναι όλοι το ίδιο. Είναι διαφορετικών βαθμίδων υπόστασης, σθένους, γενναιότητας, ετοιμότητας αυτοθυσίας και φιλοπατρίας. Η δειλία και η άγνοια είναι εξάλλου φαινόμενα που ποτέ δεν λείπουν.

Το είδαμε σε παλαιότερες εποχές, την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, του εμφυλίου πολέμου και της ξενοκίνητης χούντας.

Πάντα το τίμημα είναι πολύ μεγάλο. Αυτή την φορά θα είναι μοιραίο. Η αντίσταση στους εκβιασμούς και τις απειλές είναι ζήτημα αυτοσυντήρησης και επιβίωσης.

Οι κομματικές και «ιδεολογικές ταμπέλλες δεν έχουν καμιά σημασία. Η παρούσα κυβέρνηση έκανε λάθη χειρισμών.

Κυρίως δεν πείσμωσε τον Φεβρουάριο πλην το έκανε πέντε μήνες μετά (η ποιοτική διαφορά με τους προηγούμενους όμως είναι γιγαντιαία).

Επίσης, πίστευε ότι υπάρχει ηθική συμπεριφορά εκτός του κράτους κάτι που αντιβαίνει στον κρατοκεντρικό χαρακτήρα της ΕΕ και του ευρύτερου διεθνούς συστήματος.

Από καιρό ο Θουκυδίδης και πολλοί άλλοι προσδιόρισαν ορθά την κρατοκεντρική λογική:

«Μεταξύ κρατών η μεγαλύτερη γέφυρα είναι το συμφέρον» οι δε σχέσεις μεταξύ κρατών σε ένα διεθνές (και ευρωπαϊκό!) σύστημα που στερείται κοινωνικοπολιτικά νομιμοποιημένης ρυθμιστικής εξουσίας οι σχέσεις είναι σχέσεις ισχύος».

Η ηθική που προσδιορίζει τις πολιτικές αποφάσεις προσδιορίζεται εθνοκρατικά εκεί όπου υπάρχει κοινωνία και κοινωνικοπολιτικό σύστημα.

Στην διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης η πρακτική μέχρι τώρα ήταν να λαμβάνεται υπόψη η λαϊκή κυριαρχία των κοινωνιών των κρατών μελών και αυτό συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν.

Οι αποφάσεις θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την λαϊκή κυριαρχία, εξ ου και οι αποφάσεις στην ΕΕ επί δεκαετίες ήταν συναινετικές. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα και ο πρωθυπουργός στην συνέντευξή του τα έκανε ακόμη πιο ξεκάθαρα. Αυτή η παγιωμένη «κοσμοθεωρία» της ΕΕ που ήθελε τα μέλη ισότιμα και τις αποφάσεις συναινετικές, ροκανίστηκε και βλήθηκε ανεπανόρθωτα.

Για τους αμφιταλαντευόμενους, επίσης, η συνέντευξη του Πρωθυπουργού έκανε κάτι τελείως φανερό.

Ο Αλέξης Τσίπρας μέσα από την διαπραγμάτευση δεν είναι ο αντιπρόσωπος του ιδεολογικού συνονθυλεύματος που ακούει στο όνομα Σύριζα.

Είναι ένας πολύ χαρισματικός άνθρωπος που μαθαίνει γρήγορα και προσχωρεί τίμια –σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα τους δύο τελευταίους αιώνες– στο «στρατόπεδο» της φιλοπατρίας.

Μετά την συνέντευξη ακούγοντας τυχαία μερικές συζητήσεις πείθουν ότι είναι σήμερα ο υψηλότερος σε σύγκριση με τους συνήθεις νάνους της συμφοράς μας οι οποίοι αδίστακτα και απτόητοι συνεχίζουν να σπέρνουν φόβο, να εκπέμπουν κατάπτυστες σοφιστείες, να προκρίνουν την υποδούλωσή μας και να προσποιούνται ότι δεν ξέρουν την σημασία της εθνικής ανεξαρτησίας για την ελευθερία και την δημοκρατία μιας χώρας.

Πώς να ξέρουν όταν η συνήθης πρακτική επί διακόσια χρόνια για να κάθεται κάποιος στην καρέκλα της εξουσίας ήταν να ασκεί ρόλο εγχώριου πραιτοριανού ξένων συμφερόντων. Όχι μόνο ήλθε η στιγμή αυτό να αλλάξει αλλά θα είναι ίσως και η τελευταία ευκαιρία.

Την ερχόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 το δίλημμα είναι άσπρο-μαύρο και «απλό»:

Το ΟΧΙ δυναμώνει την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας κάτι που ίσως οδηγήσει σε μια βιώσιμη διέξοδο (ήδη ακούγονται φωνές πολύ υψηλά για το γεγονός ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο).

Μας ενισχύει επίσης να παλέψουμε για την παλινόρθωση της εθνικής μας ανεξαρτησίας γιατί όπως και να έχουν τα πράγματα τους επόμενους μήνες οι δυσκολίες είναι πολλές και οι Έλληνες δεν θα τα βγάλουν πέρα εάν δεν κυριαρχήσει η φιλοπατρία, εάν με ψυχραιμία παραβλέψουμε την προπαγάνδα φόβου και εάν με ορθολογισμό και γενναιότητα δεν στηρίξουμε το κράτος και την πολιτική του κυριαρχία.

Το ΝΑΙ δεν μπορεί παρά να είναι μια εθελόδουλη και ανάξια απόφαση ασύμβατη με τις πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας. Θα σκάψουμε τον τάφο μας.

Όπως προαναφέραμε προκαλεί αηδία και εμετό η μαζική προπαγάνδα ψεύδους, εκφοβισμού, απειλών και παραπληροφόρησης στη οποία αναμενόμενα εμπλέκονται πολλοί του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης, το οποίο όσο ποτέ άλλοτε κινείται μέσα στις λογικές βρώμικων «ποταμίσιων» νερών.

Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία για το τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες γιατί ολοφάνερα πέταξαν τα προσωπεία με μαζικές παρεμβάσεις στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Κάθε αμφιβολία, υπογραμμίζεται, διαλύθηκε.

Το ΟΧΙ πέραν το ότι θα δώσει την δυνατότητα στον πρωθυπουργό να διαπραγματευτεί από «θέση ισχύος» θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις που θα αλλάξουν ριζικά το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας για μια νέα αφετηρία και με μεγάλες πιθανότητες ανασύνταξης και ανοδικής πορείας.

Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν ότι το πολιτικό σύστημα όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια είναι πολλά μαζί καζάνια που κοχλάζουν και ότι συγκροτούνται νέα σύνορα στα πεδία του πνεύματος, των πολιτικών θέσεων και της φιλοπατρίας.

Είναι τα σύνορα μεταξύ αυτών που με αποφασιστικότητα και χωρίς φόβο συνάμα και ετοιμότητα θυσιών και αξιοπρέπεια είναι έτοιμοι να αντισταθούν για την ανεξαρτησία μας και εκείνων που μας σέρνουν στην άβυσσο μιας μη βιώσιμης πολιτικοοικονομικής κατάστασης εν μέσω ενός ασταθούς και ρευστού ευρωπαϊκού και διεθνούς περιβάλλοντος.

Όσο ποτέ η εθνική μας ανεξαρτησία είναι συνώνυμη της συλλογικής επιβίωσής μας, της δημοκρατίας μας και της ελευθερίας μας. Οι παρωχημένοι κομματικοί και ιδεολογικοί στρεβλωτικοί φακοί θα πρέπει να πεταχτούν και να σκεφτούμε μόνο την επιβίωσή μας.

Με το ΝΑΙ εισερχόμαστε στα αχαρτογράφητα νερά της συμφοράς μας. Τα θολά νερά που δημιούργησε η σάπια μεταπολίτευση και που υπέβοσκαν για πολλά χρόνια συντηρώντας μια εύθραυστη κατάσταση.

Καλλιέργησαν τον εθνομηδενισμό (σε όλο το πολιτικό φάσμα), καλλιέργησαν εθελόδουλες σκέψεις και μαζικά και μεθοδικά παραπληροφόρησαν τους πολίτες για τον χαρακτήρα και τις λειτουργίες της διεθνούς και της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Ένα «ναι» που θα φέρει το ναυαγισμένο σύστημα στις καρέκλες εξουσίας υπό τις παρούσες περιστάσεις θα φέρει ρευστότητα, αστάθεια και καθεστώς πλήρους πλέον και έξωθεν υποκινούμενης εξάντλησής μας θα προκαλέσει διαιρέσεις και εμφύλια σύνδρομα.

Ας μην παρασυρόμαστε από τις επίπλαστες κομματικές ταμπέλλες στα συχνά επίπλαστα τηλεοπτικά πάνελ όπου πολλοί και με γελοίες αντιπαραθέσεις φωνασκούν ακατάπαυστα και ξενδιάντροπα.

Όσοι στοιχειωδώς παροικούν στην Ιερουσαλήμ ή όσοι προσέξουν τι συμβαίνει γύρω μας αντιλαμβάνονται πως στο ευρύτερο πολιτικό πεδίο –και κυρίως στην αξιωματική αντιπολίτευση– κυριαρχεί το απόλυτο χάος. Το ίδιο ισχύει και στην λεγόμενη «αριστερά».

Μια συσπείρωση γύρω από αξιώσεις εθνικής ανεξαρτησίας και αυτοσυντήρησης οδηγεί λογικά στην αποκόλληση των υγιών δυνάμεων από τον εθνομηδενισμό.

Η αντίσταση στους ξένους εκβιασμούς και απειλές κάνει φανερή την αλήθεια, λογικά συσπειρώνει τις φιλοπάτριδες δυνάμεις όλου το πολιτικού φάσματος και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να παλέψουμε για την επιβίωσή μας.

Τέλος, τις επόμενες μέρες μέχρι την Κυριακή θα εκδηλωθούν πρωτοφανή φαινόμενα ιδιαίτερης έντασης τα οποία ο πολίτης έχει συμφέρον να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία, λογική και ορθολογισμό.

· Οι τσολάκογλου της ελληνικής ιστορίας θα ωχριούν μπροστά στους σύγχρονους εθελόδουλους των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων που επιδίδονται σε εκστρατεία φόβου και τρόμου. Ο μεταμοντέρνος πόλεμος και τα τσιράκια των δραστών των οικονομικών δολοφόνων είναι εξολοθρευτές κοινωνιών.

· Το τέρας-τεχνόσφαιρα της Αποκαλύψεως των Βρυξελλών και τα εγχώρια τσιράκια της θα επιδοθεί σε μια οργανωμένη εκστρατεία τρομοκράτησης των Ελλήνων.

Καμιά σχέση δεν έχουν αυτοί οι «θεσμοί» με κάποια «Ευρώπη των Πατρίδων» που πολλοί οραματίστηκαν οι δε συνέπειες αυτών των εξελίξεων αναπόδραστα θα είναι μεγάλες για το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

Ήδη με όρους πολιτικού πολιτισμού και διακηρύξεων για το τι είναι η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση η απρόκλητη και προπετής επέμβαση στα εσωτερικά της κυρίαρχης Ελλάδας από υπαλλήλους χωρίς τη παραμικρή!! πολιτική νομιμοποίηση επαληθεύει την θέση ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στη Εσπερία, και ιδιαίτερα στη Δυτική Ευρώπη.

Μόνο και μόνο για αυτό δικαιολογείται ένα ηχηρό ΟΧΙ. Κανείς δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει στα εσωτερικά ενός κυρίαρχου κράτους μέλους της ΕΕ.

· Η Ελλάδα απαιτείται να αντισταθεί συντεταγμένα και με ομοψυχία.

ΌΧΙ στους εκβιασμούς για να μην δεχθούμε την υποδούλωσή μας και να κερδίσουμε χρόνο κατά της ολοφάνερης προσπάθειας μόνιμης αναίρεσης της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

· Αντίσταση που θα τιμήσει τους προγόνους μας που πάλεψαν και πέθαναν για την Ελευθερία μας. Οι εγχώριες και ξένες δυνάμεις είναι επικοινωνιακά υπέρτερες πλην πάντα λυγίζουν μπροστά στη αντίσταση ενός έθνους.

· Υπομονή, καρτερικές και ψύχραιμες στάσεις στήριξης του εθνοκράτους μας και βεβαιότητα ότι δεν ψηφίζουμε για κάποιο πρόσωπο ή κόμμα αλλά ψηφίζουμε

α) για την εθνική ανεξαρτησία,

β) για την προοπτική ριζικής πολιτικής ανασύνταξης του πολιτειακού μας συστήματος και

γ) για την δημιουργία μιας νέας αφετηρίας δύσκολης μεν αλλά με δυνατότητα βιώσιμης διεξόδου.

· Ο φόβος είναι ο χειρότερος εχθρός και οι εγχώριοι και ξένοι που εργολαβικά μας εκφοβίζουν ίσως υποτίμησαν τον ορθολογισμό των Ελλήνων.

Π. Ήφαιστος