Στην εποχή του διαδικτύου η Ελληνική κοινωνία πρωτοστάτης στην οπισθοδρόμηση
Η εστία στο σημερινό της άρθρο ( 8ης Ιουλίου 2014) καταδεικνύει για πολλοστή φορά την αντίδραση και την οπισθοδρόμηση της αριστερατζας και της λεγόμενης αριστερής «διανόησης» , την οποία βεβαίως και δυστυχώς ή ελληνική κοινωνία στην βαθύτατη κατάπτωσή της αποδέχεται και….
ακολουθεί ως στρουθοκάμηλος.
Ιάσων
________________________________________________________________
Ὀπισθοδρομεῖ ἡ ἑλληνική κοινωνία
Στό τελευταῖο τεῦχος τοῦ Economist τό κύριο ἄρθρο ἀναφέρεται στό πανεπιστήμιο τοῦ μέλλοντος, τό ὁποῖο θά εἶναι «διαδικτυακό». Ἤδη λειτουργοῦν πανεπιστήμια «on line», τά ὁποῖα παρέχουν στούς ἐγγεγραμμένους «φοιτητές» τήν δυνατότητα νά παρακολουθοῦν ἔναντι πολύ χαμηλῶν διδάκτρων ἤ καί ἐντελῶς δωρεάν, τίς παραδόσεις κορυφαίων καθη-
γητῶν. Ἔχουν μάλιστα ἱδρυθῆ ἐκπαιδευτικοί ὀργανiσμοί καί ἐπιχειρήσεις πού ἀναπτύσσουν τό νέο αὐτό εἶδος τοῦ «διαδικτυακοῦ» πανεπιστημίου καί πιστοποιοῦν ὅτι οἱ φοιτητές παρηκολούθησαν ἐξ ἀποστάσεως τά μαθήματα καί βαθμολογήθηκαν σέ αὐτά. Τό μό-
νο πού ἀπομένει εἶναι ἡ ἰσότιμη ἀναγνώρισις τῶν πτυ χίων τῶν διαδικτυακῶν πανεπιστημίων.
Διαδικτυακό πανεπιστήμιο
Ἐνῶ λοιπόν τό κορυφαῖο βρεταννικό περιοδικό ἀναφέρεται στήν ἐπανάσταση πού θά ἐπέλθη παγκοσμίως στόν χῶρο τῆς ἀνωτάτης ἐκπαιδεύσεως, ἡ ὁποία πιθανώτατα θά συρρικνώση τόν χῶρο τῶν παραδοσιακῶν πανεπιστημίων, στήν Ἑλλάδα ἔχουμε ἀκόμη συνταγματική ἀπαγόρευση γιά τήν ἵδρυση καί λειτουργία ἰδιωτικῶν πανεπιστημίων καί συνεχιζόμενη δημόσια διαμάχη γιά τό μέλλον τῶν διοικητικῶν ὑπαλλήλων τῶν πανεπιστημίων. Δηλαδή ὄχι μόνον δέν εἴμεθα σέ θέση νά δοῦμε τί μᾶς ἐπιφυλάσσει τό μέλλον, ἀλλά ἐπιμένουμε ὡς κοινωνία ἐν ἔτει 2014 νά ὀπισθοδρομοῦμε. Διότι ὅταν προβάλλη μπροστά μας τό ἐνδεχόμενο τῆς καταρ γήσεως τοῦ παραδοσιακοῦ πανεπιστημίου, –κυρίως δέ ὅταν αὐτό δέν εἶναι ὑψηλῆς ποιότητος καί ἀνταγωνιστι κό– τό νά ἐπιδιώκουμε νά τό διασώσουμε στήν παροῦσα μορφή του, παραβλέποντας μάλιστα τήν ποιότητα πού παρέχει, εἶναι ἀπίστευτα ἀναχρονιστικό.
Σκεφθεῖτε ὅτι ἄλλοι λαοί, ὅπως οἱ Βρεταννοί, προβληματίζονται ἀπό τώρα γιά τό πῶς θά προσαρμοσθοῦν τά πανεπιστήμιά τους σέ αὐτό πού ἔρχεται, ὥστε νά ἀντεπεξέλθουν στά νέα δεδομένα. Καί αὐτό πού προδήλως τούς ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ ποιότης τοῦ παρεχομένου
προϊόντος, σέ συνδυασμό καί πρός τό κόστος διαθέσεώς του. Διότι ἄν λ.χ. ἕνα πανεπιστήμιο δέν παρέχη στούς φοιτητές του σπουδές ὑψηλῆς ποιότητος καί παράλληλα εἶναι ἀκριβό στήν λειτουργία του –μέ ἀνάλογα δίδακτρα– δέν θά μπορέση νά ἀνθέξη στόν ἀνταγωνισμό τοῦ διαδικτυακοῦ πανεπιστημίου. Ἐκεῖ ἡ ποιότης μπορεῖ νά εἶναι πολύ ὑψηλότερη καί τά δίδακτρα μηδαμινά. Ἐνῶ τά πανεπιστήμια τῶν πολύ ὑψηλῶν προδιαγραφῶν ὄχι μόνον δέν θά ἀντιμετωπίσουν τέτοιο πρόβλημα, ἀλλά ἐνδεχομένως θά ἀξιοποιήσουν τήν μεγάλη ζήτηση γιά τίς σπουδές πού προσφέρουν, ὥστε νά ἐπεκτείνουν τήν παροχή τους καί διαδικτυακά.
Στήν Ἑλλάδα, ἀντί νά προετοιμαζόμαστε γιά αὐτό πούἔρχεται, ἔχουμε τόν νέο ὑπουργό Παιδείας ὑπό τήν πίεση τῶν συνδικαλιστῶν νά ἀνακρούη πρύμναν στό θέμα τῆς διαθεσιμότητος τοῦ διοικητικοῦ προσωπικοῦ τῶν ἀνωτάτων ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων. Οὔτε κάν γνωρίζουμε τί ἔρχεται. Ἄν ἐρωτηθοῦν οἱ ἁρμόδιοι γιά τά ἐκπαιδευτικά ζητήματα πῶς προτίθενται νά ἀντιμετωπίσουν τήν ἐπί θύραις ἐπανάσταση πού περιγράφει τό Economist,
δηλαδή τό διαδικτυακό πανεπιστήμιο, τό πιθανώτερο εἶναι ὅτι θά ρωτήσουν «τί εἶναι αὐτό;». Ἤ θά καγχάσουν εἰρωνικά, λέγοντας ὅτι «τέτοια πράγματα στήν Ἑλλάδα δέν γίνονται». Ὅμως ὅταν ὁ Ἕλλην σπουδαστής θά μπορῆ νά ἐξασφαλίζη πτυχίο διαδικτυακά στά καλύτερα πανεπιστήμια τοῦ κόσμου, τότε νά δοῦμε τί θά ἀπο γίνη τό ἑλληνικό πανεπιστήμιο. Μᾶλλον θά μαραζώση. Τό δέ πολιτικό μας σύστημα θά ἐξακολουθῆ νά συζητῆ γιά τό ἄν πρέπει ἤ ὄχι νά ἐπιτραπῆ ἡ ἵδρυσις πανεπιστημίων ἀπό ἰδιῶτες! Ἀλλά θά εἶναι πολύ ἀργά…
Παντοῦ ἀντιδράσεις
Τό ὅτι ἡ ἑλληνική κοινωνία ὀπισθοδρομεῖ ἐπικίνδυνα, προκύπτει ἀπό ὅλες σχεδόν τίς ἐκφάνσεις της. Ὁπουδήποτε ἐπιδιώκεται κάποια πρόοδος, ἐγείρονται ἀμέσως ἀντιδράσεις. Τήν μία διότι τό ἐπέβαλε ἡ «τρόϊκα», τήν δεύτερη διότι θίγονται «κεκτημένα» δικαιώματα καί συμφέροντα,τήν τρίτη διότι κάποιοι διατείνονται ὅτι θά ἐπέλθη ἡ καταστροφή, τήν τέταρτη διότι οἱ κρατιστές θέλουν ὅλα νά ὑπάγονται στό δημόσιο, τήν πέμπτη διότι οἱ προπαγανδιστές
τῆς Ἀριστερᾶς κραυγάζουν ὅτι ἡ «δῆθεν πρόοδος» δέν ὠφελεῖ τούς ἐργαζομένους ἀλλά τό «κεφάλαιο». Ἔτσι, ἐνῶ οἱ λαοί γύρω μας –καί δή αὐτοί τῶν πρώην κομμουνιστικῶν
κρατῶν– προοδεύουν ἁλματωδῶς σέ ὅλους τούς τομεῖς, ἐμεῖς ἔχουμε παραμείνει θεματοφύλακες τοῦ κακοῦ παρελθόντος καί τοῦ ἀναχρονισμοῦ.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια.
Στήν πραγματικότητα, δέν θέλουμε νά ἀλλάξη τίποτε.Ὅμως δοθέντος ὅτι λόγω τῆς ραγδαίας τεχνολογικῆς ἐξλίξεως ἀλλάζουν τά πάντα, κινδυνεύουμε νά διαπιστώσουμε ξαφνικά ὅτι εἴμαστε τελείως ἀνέτοιμοι γιά τήν νέα κατάσταση. Οἱ Ἕλληνες νέοι λ.χ., θά σπουδάζουν
διαδικτυακά σέ μεγάλα πανεπιστήμια τοῦ ἐξωτερικοῦ, καί ἐμεῖς θά προσπαθοῦμε νά περιφρουρήσουμε τό δημόσιο πανεπιστήμιο ἤ νά προστατεύσουμε τούς διοικητικούς ὑπαλλήλους του. Καί θά ἀπορρίπτουμε τά πτυχία τῶν καλυτέρων πανεπιστημίων τοῦ κόσμου, ἐπειδή οἱ πτυχιοῦχοι θά ἔχουν ὁλοκληρώσει τίς σπουδές τους διαδικτυακά! Τόσο μεγάλη εἶναι ἡ ὀπισθοδρόμησις…