Κάποιοι θα χαρακτήριζαν τις προτάσεις του μη ρεαλιστικές. Δεν συμφωνεί καθόλου με την ιδέα ότι είναι εναλλακτικός. Του αρέσει περισσότερο να αυτοαποκαλείται «υλοποιητής οραμάτων»…
Το βιογραφικό του είναι τόσο πλούσιο, όσο και τα τραγούδια που έχει γράψει. Από τη μουσική για το σήριαλ«Άχ και να’ ξερες» του Π. Κοκκινόπουλου, μέχρι το «Σαν γλυκό του κουταλιού» της Ρ. Εσκενάζυ και τη «Δέκατη Εντολή» και από τον «Κόκκινο Κύκλο», μέχρι τα «Μαύρα Μεσάνυχτα» και το «Κλειδί του Παραδείσου».
Πάνω από είκοσι χρόνια συνθέτει μουσική για ταινίες στο σινεμά και το θέατρο, ενώ η δισκογραφική του δουλειά μετρά δεκάδες τιμητικές διακρίσεις. Τραγούδια του έχουν ερμηνεύσει αξιόλογοι καλλιτέχνες, από τονΝταλάρα και τη Μελίνα Κανά, μέχρι τη Γαλάνη, τον Τσακνή, τον Θηβαίο, την Τσανακλίδου και τον Πουλικάκο.
Ο ίδιος διετέλεσε καλλιτεχνικός Διευθυντής στην Τεχνόπολις για τρία χρόνια, ενώ σήμερα δηλώνει υπερήφανος που το «Αθηναϊκό καλλιτεχνικό δίκτυο» και τα φεστιβάλ »μικρό Παρίσι των Αθηνών», »Athens world music festival’, »Athens gardens festival» και »η Πατησίων μας» είναι δημιούργημά του.
Πώς όμως ένα καλλιτέχνης με ανησυχίες αποφασίζει να ασχοληθεί με την πολιτική; Ο ίδιος δεν διστάζει να ομολογήσει ότι η ρήξη του με τον Γιώργο Καμίνη αποτέλεσε για εκείνον την κατάλληλη αφορμή.
«Ήμουν ο πρώτος επιλαχών και εργάστηκα με το συνδυασμό του Καμίνη για τρία χρόνια. Φρίκαρα. Ο δήμος διανύει τον Μεσαίωνά του. Βγήκα στους δρόμους και διαμαρτυρήθηκα για το κλείσιμο 40 θεάτρων και αντέδρασα στην είδηση ότι τα 175 εκατ. ευρώ του ΕΣΠΑ για το δήμο Αθηναίων προορίζονται αποκλειστικά για ανάπλαση ακινήτων και όχι για τη μείωση της ανεργίας ή την ενίσχυση της τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης. Έτσι, αποφάσισα να φτιάξω το δικό μου συνδυασμό και να κατέβω στις δημοτικές εκλογές».
Τι είναι τα Αθηναϊκά Πολιτιστικά Δίκτυα;
Μία φρέσκια πρόταση που απαρτίζεται από 150 και πλέον φίλους. Γεωπόνοι, αρχιτέκτονες, γιατροί, άνθρωποι των γραμμάτων και των επιστημών και απλοί ενεργοί πολίτες που με τη στήριξη της «Κοινωνίας Αξιών» και των «Δημοκρατικών» καθίσαμε σε ένα κοινό τραπέζι, βάλαμε κάτω τις γνώσεις και το όραμά μας και φτιάξαμε ένα οργανόγραμμα για τη σύγχρονη Αθήνα.
Που εντάσσονται πολιτικά τα Αθηναϊκά Πολιτιστικά Δίκτυα;
Στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο του Κέντρου. Από τη σοσιαλδημοκρατία έως τον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Κάνω μία πρόταση, δεν θα αγχωθώ αν δεν εκλεγώ. Αλλά σίγουρα, θέλω να ταρακουνήσω τα νερά. Ο χώρος του Κέντρου πρέπει να βρει την υγεία του και να απαλλαγεί από τα διεθνή συμφέροντα που υπηρετεί.
Πώς φαντάζεστε την Αθήνα σε μία τετραετία;
Χωρίς ανέργους και συσσίτια, με διαχειριστές καθημερινότητας και όχι υπαλλήλους και τους ηλικιωμένους να απασχολούνται στη διοργάνωση φεστιβάλ και συνεδρίων με αντάλλαγμα την αμεσότερη εξυπηρέτησή τους στην εφορία. Επιδιώκουμε να φτιάξουμε οάσεις πρασίνου και στα επτά γεωγραφικά διαμερίσματα του κέντρου και να ξηλώσουμε πλατείες για να βρούμε ποτάμια!
Η Αθήνα δεν είναι μόνο κτίρια, κολώνες και Αρχαία. Είναι οι άνθρωποι. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει την πόλη μας, ούτε ένας δήμαρχος, ούτε ένα δημοτικό συμβούλιο. Για να αλλάξει η Αθήνα, πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι Αθηναίοι και κυρίως, η ψυχολογία τους που έχει φτάσει στο χαμηλότερο σημείο.
Ποια είναι τα προβλήματα της Αθήνας;
Η ανεργία, η αδράνεια και η κατάθλιψη.
Τι προτείνετε για να λυθεί αυτό; Και γιατί να σας ψηφίσει ο Αθηναίος;
Εμείς προτείνουμε ένα οργανόγραμμα που αξιοποιεί στοχευμένα τις ικανότητες, τα χόμπι και τη θέληση όλων των Αθηναίων. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Το εφαρμόσαμε στο Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Δίκτυο και πέτυχε. Θα ρωτάμε τον κόσμο: Τι ξέρεις και τι σου αρέσει να κάνεις; Και θα τον τοποθετούμε σε μία ανάλογη θέση απασχόλησης, με αντάλλαγμα άλλες υπηρεσίες.
Τι σημαίνει αυτό; Και πώς μπορεί να εφαρμοστεί;
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν άνεργο που έχει σπουδάσει μάρκετινγκ. Αυτός μπορεί να απασχοληθεί στην προετοιμασία και διοργάνωση π.χ. του Φεστιβάλ «Μικρό Παρίσι» για δέκα μήνες. Το ανταποδοτικό του τέλος είναι η βεβαίωση εργασιακής προϋπηρεσίας και εκπαίδευσης, σαν να εργαζόταν σε πρόγραμμα stage. Και επειδή το Φεστιβάλ στηρίζουν ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών και Ενώσεις Ξενοδόχων, μπορεί να απολαμβάνει προνομιακές τιμές, μέσω κουπονιών. Από το φαγητό του και την ένδυσή του, μέχρι μία συναυλία ή ένα θέατρο.
Μπορεί όλη η Αθήνα των ανέργων να χωρέσει σε ένα ή και περισσότερα Φεστιβάλ;
Όχι. Γι’ αυτό και θα ενεργοποιήσουμε τους λεγόμενους διαχειριστές της καθημερινότητας, θα φτιάξουμε κήπους που θα απασχολείται κόσμος και θα δώσουμε ώθηση στον θεματικό τουρισμό της Αθήνας ή τη λεγόμενη πολιτιστική διπλωματία. Δηλαδή, η πόλη μας θα μπορεί πλέον να ζει από συνέδρια για διακοπές, μουσική, τουρισμό, φιλοσοφικά φόρουμ και σεμινάρια αγροκουλτούρας. Δεν μπορεί Αθήνα να είναι μόνο μία Ακρόπολη και τέλος.
Μιλάμε για μία κοινωνία που στο μέλλον δεν θα την νοιάζουν τα χρήματα;
Αυτό ακριβώς.
Ποιο οικονομικό μοντέλο ακολουθείτε;
Το σύνθετο ανταποδοτικό μοντέλο σε συνδυασμό με το ρεαλιστικό. Δεν ακολουθώ τη φιλοσοφία του «δούναι και λαβείν», αλλά της κεφαλαιοποίησης της εργασίας. Επενδύεις τη δουλειά σου σε ένα project και σταδιακά, η επένδυση γίνεται προϊόν, θεσμός ή πόλος έλξης τουριστών.
Που μπορεί να επενδύσει η Αθήνα;
Η Αθήνα έχει βαριά βιομηχανία. Τον Πολιτισμό και τον τουρισμό.
Τι θα πείτε στον Αθηναίο που η κρίση έβαλε λουκέτο στο μαγαζί του;
Θα τον κάνω συμμέτοχο στο δημοτικό συμβούλιο. Να γίνει δραστήριος, να απασχοληθεί κάπου, να ανακτήσει την αξιοπρέπειά του, να δημιουργήσει ο ίδιος ευκαιρίες και να δει τις επιθυμίες του να γίνονται πράξεις.
Μα, πώς θα θρέψει τελικά αυτός ο άνθρωπος την οικογένειά του; Από τα συσσίτια;
Δεν ανέχομαι να βλέπω άλλο ανθρώπους να τρέχουν σε συσσίτια. Προτιμώ να απασχολώ ανέργους για μία ώρα σε κάτι που ξέρουν να κάνουν καλά και να είναι ευτυχισμένοι. Δεν θέλω να φτάσει κάποιος στο πεζοδρόμιο και να του πω «έλα τώρα να σε ταΐσω». Αυτό δεν λέγεται κοινωνική ευαισθησία. Θα βάλω κόσμο να δουλεύει σε κήπους και στην προετοιμασία πολιτιστικών θεσμών και έτσι, θα κερδίζει καθημερινά το φαγητό για τον ίδιο και την οικογένειά του. Δεν θα πηγαίνει σε συσσίτια. Εμείς θα του δίνουμε φαγητό στο χώρο εργασίας.
Που θα βρείτε τα χρήματα;
Από τα ΕΣΠΑ.
Από πού μπορούν να λαμβάνουν φάρμακα οι ανασφάλιστοι; Από κοινωνικά φαρμακεία;
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο, από το να πεις σε έναν φαρμακοβιομήχανο να γίνει χορηγός σε ένα μουσικό φεστιβάλ. Και αν με ρωτήσει πόσα χρήματα θέλω, θα απαντήσω: «Δεν θέλω χρήματα. Θέλω φάρμακα». Το έχω ξανακάνει και συγκεντρώσαμε τρία φορτηγά από αντιβιώσεις και ασπιρίνες.
Τα ΑμΕΑ θα συνεχίσουν να είναι κοινωνικά αποκλεισμένα;
Υπολογίσαμε ότι ο μέσος χρόνος παραμονής ενός τουρίστα με προβλήματα αναπηρίας στην Αθήνα είναι δύο μέρες. Ανεπίτρεπτο. Ειδικές ράμπες και πρόσβαση ΑμΕΑ σε πολυχώρους είναι στις άμεσες προτεραιότητές μας.
Τα Αθηναϊκά Πολιτιστικά Δίκτυα προτείνουν λύσεις και για το μεταναστευτικό;
Αντλώ έμπνευση από το «el sistema» της Βενεζουέλας. Θα καταγράψουμε σε κάθε γωνία της Αθήνας, όλους τους μετανάστες που απλά περιφέρονται και τις αντίστοιχες δεξιότητές τους. Έπειτα, μέσα από μία στοχευμένη αξιοποίηση ανθρώπινου δυναμικού, θα μπορούν να απασχοληθούν σε Φεστιβάλ και στη δημιουργία κήπων ή πρασίνου. Και για τις υπηρεσίες τους, οι ίδιοι θα κερδίζουν εκτός από σίτιση, τόσο την άδεια παραμονής, όσο και εξυπηρέτηση σε γραφειοκρατικά θέματα.
Το φαινόμενο Χρυσή Αυγή σάς τρομάζει;
Μόνο με τον πολιτισμό και την κουλτούρα στη διά βίου μάθηση μπορεί ο φασισμός να πάει από εκεί που ήρθε. Αν σε κάθε διαμέρισμα υπάρχουν δύο μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα και όλοι οι κάτοικοι δουλεύουν και εκπαιδεύονται μέσα από αυτά, θα έχουμε νικήσει τη ρίζα του κακού.
Τι άλλα έργα θέλετε να υλοποιήσετε στο δήμο;
Το όραμά μου είναι να δω στο κέντρο ένα ποτάμι ανοιχτό. Η Καλλιρόης είναι ποτάμι, ο Ιλισός, ο Κηφισός, η Ακαδημία Πλάτωνος και ο Βοτανικός έχουν χτιστεί επίσης, πάνω σε ποτάμια. Πρέπει να τα ξεμπαζώσουμε. Πρέπει να βρούμε ζωντανό χώμα. Η πλατεία Βικτωρίας είχε ζωντανό χώμα. Σήμερα όμως είναι τσιμεντοποιημένη. Αυτό το λάθος έχει γίνει και στο Πεδίον του Άρεως.
Ποιο είναι το μότο σας;
Μπες στα δίκτυα, φτιάξει ευκαιρίες, άλλαξε τη ζωή σου, άλλαξε την Αθήνα.
news247.gr
Use Facebook to Comment on this Post