Η ευθύνη του κράτους για την ύπαρξη και λειτουργία του παρακράτους

Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες στην χώρα, συντείνουν στην δημιουργία μίας εικόνας που δεν αρμόζει σε αυτοκυρίαρχο κράτος ή σε κράτος το οποίο έχει τις απαραίτητες λειτουργικές εκείνες δομές που αποτρέπουν την δημιουργία ανώμαλων καταστάσεων που δημιουργούνται με σαφή διάθεση είτε τον αποπροσανατολισμό των πολιτών είτε την…

άσκηση πίεσης στην κυβέρνηση αλλά και σε κέντρα πολιτικών – κομματικών αποφάσεων.

Δυστυχώς για την χώρα μας, είναι κοινά αποδεκτό πως υπάρχει μία κλιμάκωση σε παρακρατικές ενέργειες, οι οποίες έφτασαν ακόμη και στον κύκλο του ίδιου του πρωθυπουργού.
Με δεδομένη την πρόσφατη ιστορία και τα «χτυπήματα» παρακρατικών οργανώσεων που κυριάρχησαν προς το τέλος της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, με δεδομένη επίσης την σημερινή κρίσιμη περίοδο κατά την οποία κορυφώνονται οι δυναμικές επιβολής ισχύος στην ανατολική Μεσόγειο αλλά και σε θέματα ενεργειακού ενδιαφέροντος που αφορούν την χώρα μας και ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις (ΗΠΑ, Γερμανία και Ρωσία), ίσως θα έπρεπε ο αντικειμενικός παρατηρητής να εστιάσει περισσότερο στην άσκηση εσωτερικής πίεσης που επιχειρείται από κέντρα του εξωτερικού, σε μία κυβέρνηση που (σύμφωνα με ορισμένους βρίσκεται σε «στάδιο αποχώρησης») ταλανίζεται επειδή φοβούνται την πιθανότητα εισόδου μίας ανεπιθύμητης δύναμης στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής.

Όμως, ποιός φέρει την ευθύνη για την δράση αυτών των παρακρατικών ομάδων, που αποδεδειγμένα λειτουργούν όποτε τίθενται σοβαρότατα θέματα (οικονομικής φύσεως) που αφορούν την Ελλάδα και ξένες χώρες; Ποιος θα μπορούσε να ενεργήσει και δεν ενήργησε, για να κοπεί (αν όχι δια παντός, αλλά έστω για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα) η δράση του συγκεκριμένου παρακράτους;

Οι μέχρι τώρα ενδείξεις και οι κατά το παρελθόν διαρρέουσες πληροφορίες τείνουν προς τον σχηματισμό μίας εικόνας «χάους» από πλευράς των ομάδων που συνιστούν το συγκεκριμένο παρακράτος, αφού κατά το παρελθόν έχουν γίνει σαφείς αναφορές για δράση ξένων μυστικών υπηρεσιών εντός της Ελλάδας.
Μάλιστα, οι υπηρεσίες αυτές που φέρονται να ελέγχουν παρακρατικές (και οπλισμένες) ομάδες παρακρατικών, εικάζεται πως προέρχονται είτε από τις ΗΠΑ, είτε από όμορες χώρες που έχουν πλήθος συμφερόντων από μία ασταθή Ελλάδα αλλά και συνεργάζονται με άλλες υπηρεσίες (π.χ. Αγγλία, Αλβανία, Τουρκία, Γερμανία, Γαλλία κ.α.).
Στην σκοτεινή μάχη των μυστικών υπηρεσιών η Ελλάδα φέρεται να έχει απωλέσει σημαντικό έδαφος μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον Γιώργο Παπανδρέου (είναι γνωστά τα όσα έχουν καταγραφεί στα Wikileaks για τις προτεραιότητες που έδιναν οι «κηπουροί» της κυβέρνησης Γ.Α.Π.), ενώ κοινό μυστικό είναι πως η Ελληνική ΕΥΠ έχει «τυφλωθεί» στο εξωτερικό μετά από τραγικά λάθη που έγιναν σε επιχειρησιακό αλλά και επιτελικό επίπεδο.

Όμως, είναι διαφορετικό το να «χάνεις την μάχη» των πληροφοριών στο εξωτερικό, από το να εμφανίζεσαι απολύτως ανήμπορος στο εσωτερικό της χώρας, για την ασφάλεια της οποίας θεσμικά είσαι υπεύθυνος. Επειδή, όμως η Ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών δεν έχει ανίκανους, αλλά –αντίθετα- ικανότατους επιχειρησιακούς πράκτορες, λογικά τίθενται και μία σειρά από ερωτήματα στα οποία οφείλει να απαντήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός:
Δεν γνωρίζει η ΕΥΠ για την ύπαρξη, την δράση και την σύσταση των παρακρατικών ομάδων που λειτουργούν –κυρίως- εντός του λεκανοπεδίου της Αττικής;
Αν η ΕΥΠ γνωρίζει σχετικά με το παρακράτος που έχει στηθεί από ξένες υπηρεσίες, τι κινήσεις έχει κάνει ώστε να ελέγξει και να αποτρέψει την οποιαδήποτε δραστηριότητα των παρακρατικών αυτών ομάδων;
Είναι δυνατόν να προτιμάται ο έλεγχος και η παρατήρηση και όχι η σύλληψη εκείνων που είναι εκπαιδευμένοι, οπλισμένοι και που ενεργούν βάση σχεδίων που συντάσσονται από ξένες υπηρεσίες;
Τι γνωρίζει, τόσο ο αρμόδιος υπουργός κ. Δένδιας, όσο και ο ίδιος ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, για την επιχειρησιακή ικανότητα ή δραστηριότητα αυτών των παρακρατικών ομάδων και τι εντολές δόθηκαν στον διοικητή της ΕΥΠ κ. Δραβίλλα;
Επειδή, όμως, το τελευταίο διάστημα υπάρχει και μία «τάση» συγκεκριμένων ομάδων του ακρο-αριστερού χώρου, με βάση την οποία αποφασίσθηκε μία επίδειξη δύναμης έναντι του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας, προκειμένου να σταλεί ένα σαφές μήνυμα προς τον Αλέξη Τσίπρα (ο οποίος σκέφτεται πάρα πολύ σοβαρά την απομάκρυνση από το ΣΥΡΙΖΑ των συγκεκριμένων επικίνδυνων για την πολιτική του επιβίωση ομάδων), ενδέχεται αυτή η «υψηλή δραστηριότητα» να είναι πολύ πιο εύκολο να ταυτοποιηθεί και να υπάρξει εκείνη η «διαχείριση» από πλευράς της ΕΥΠ και της κρατικής ασφάλειας που θα εξασφαλίσει την οριστική ή μερική παύση της «κινητικότητας» και φυσικά των πιέσεων ή των κινδύνων που αυτή ασκεί στην κυβέρνηση ή εξάγει προς το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο (είναι γνωστό πως σε «μάχες πόλεων» το επιτιθέμενο μέρος αναγνωρίζει την πιθανότητα ύπαρξης «παράπλευρων απωλειών» μεταξύ των πολιτών).

Η ευθύνη, λοιπόν, είναι τόσο στην ΕΥΠ όσο και στην κρατική ασφάλεια, αλλά κυρίως στο ανώτατο πολιτικό και κυβερνητικό προσωπικό, για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην χώρα, τα οποία την εμφανίζουν σε επίπεδο Σομαλίας όσον αφορά την ικανότητα εύρυθμης λειτουργίας του κράτους. Καλό θα ήταν (εάν δεν πρόκειται για «ελεγχόμενη δραστηριότητα» που αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό των πολιτών από φλέγοντα ζητήματα τα οποία άπτονται του εθνικού συμφέροντος) με έγγραφες εντολές του πολιτικού προσωπικού να υπάρξουν οι κατάλληλες ενέργειες οι οποίες είναι σε θέση να σταματήσουν την κατρακύλα που σήμερα εμφανίζεται στον χώρο της εσωτερικής ασφάλειας. Αν όχι, τουλάχιστον ας υπάρξουν παραιτήσεις αρμοδίων υπουργών, που θα δηλώσουν ότι δεν έχουν την ικανότητα, τους πόρους ή το απαραίτητο στελεχιακό προσωπικό, για να επαναφέρουν την τάξη και την ασφάλεια, όπως είναι υπεύθυνοι -από το Σύνταγμα της χώρας- να πράττουν.

kostasxan.blogspot.gr