Του Μιχαήλ Στυλιανού 4-7-15
Oι ψηφοφόροι που καλούνται αύριo στο πρώτο από 40ετίας δημοψήφισμα
στη χώρα-λίκνο της Δημοκρατίας , θα προσέλθουν ίσως στην κάλπη σε
κατάσταση ψυχικής αναταραχής και πνευματικής σύγχυσης, για να
αποφασίσουν επί διλήμματος ζωής και θανάτου για τους ίδιους…
τους απογόνους τους, την γη και τη θάλασσα των προγόνων, την πατρίδα τους.
Την ευθύνη γι’ αυτό έχουν οι σύμβουλοι και στενοί συνεργάτες του
πρωθυπουργού, οι υπεύθυνοι του νευραλγικού τομέα της
ενημέρωσης/πληροφορίας, που στις μέρες μας έχει διεθνώς καταλάβει θέση
υπερόπλου σε εκστρατείες οποιασδήποτε μορφής.
΄Ετσι ούτε προεκλογικά, ούτε στο εξάμηνο διαχείρισης της εξουσίας
οργάνωσαν την αποτροπή, την άμυνα, πολύ δε λιγότερο την αντεπίθεση κατά
του λυσσώδους καταιγισμού τρομοκρατικής προπαγάνδας, πυροδοτούμενης,
χρηματοδοτούμενης και αναρριπιζόμενης από εξωτερικά και εσωτερικά
κέντρα, την οποία η πείρα προανήγγελλε σε κάθε εχέφρονα άνθρωπο.
Αντίθετα, όχι μόνο άφησαν άθικτο, στον έλεγχο της πολυένοχης διαπλοκής,
ένα κυρίαρχο μηχανισμό αδίστακτης προπαγάνδας και αποβλάκωσης, αλλά με
έναν απύθμενης αμβλύνοιας προγραμματισμό και επάνδρωση του καίριου
τομέα της νέας ΕΡΤ, υπονόμευσαν κάθε δυνατότητα της να αντιπαραταχθεί
ως ελκυστικό εναλλακτικό καταφύγιο ενημέρωσης με ένα ποιοτικό
δελτίο ειδήσεων, στις 8μ.μ. -την ώρα που τα ΜΜΕ της ολιγαρχίας
μεταδίδουν ως ειδήσεις ακατάσχετη εμετική προπαγάνδα, καρυκευμένη με
περιτρίμματα διεθνούς κουτσομπολιού.
΄Ετσι ο προβληματισμένος σημερινός ψηφοφόρος, βαίνει προς το εκλογικό
τμήμα αμφίρροπος στις αλληλο-αναιρούμενες υποδείξεις των υποστηρικτών
του Ναι και του Όχι, αλλά πιθανότατα κλονισμένος στις ενδιάθετες τάσεις
του από είτε την προσωπική εμπειρία σε ουρές, είτε από τον βομβαρδισμό
εικόνων από τα ΑΤΜ κλειστών τραπεζών, είτε από το μέγα πλήθος ομπρελών
στη Πλατεία Συντάγματος, στη τελευταία συγκέντρωση εξορκισμού του
«Αρμαγεδδώνα» της δραχμής…
Αντί ματαιόδοξης πρόθεσης να λειτουργήσει ως οδηγός στην έτσι σκοτεινή και
δύσβατη έξοδο από το υπαρξιακό δίλημμα – για μια ψήφο που μπορεί να
αποδειχθεί μοιραία για την ζωή και την ελευθερία όλου του έθνους- ο
γράφων απλώς θα συνοψίσει κάποια πληροφοριακά στοιχεία-βοηθήματα,
τροφή για σκέψη και κρίση του ψηφοφόρου/ αναγνώστη. Τα ακόλουθα:
Οι οδηγίες… «εταίρων»
Ο Γερμανός αντικαγκελάριος Γκάμπριελ, ο Γερμανός πρόεδρος της
Ευρωβουλής Σούλτς, (σοσιαλιστές αμφότεροι!), ο Ολλανδός πρόεδρος του
Γιούρογκρουπ Ντάισελμπλουμ και ο πρόεδρος της Κομισιόν Γιούνκερ,
(αυτόκλητος «προστάτης» μας), καταδίκασαν το δημοψήφισμα και απείλησαν
ότι « το ΄Οχι σημαίνει ψήφο εναντίον του Ευρώ». Ο Γάλλος Πρόεδρος Ολάντ,
ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντζι, ο πρωθυπουργός της Μάλτας και άλλοι,
δήλωσαν ότι πρόκειται για δημοψήφισμα επιλογής μεταξύ Ευρώ και Δραχμής.
΄Ολοι οι ανωτέρω ξένοι ηγέτες, εταίροι μας στην «Ενωμένη Ευρώπη» της
Δημοκρατίας, της Ευημερίας και της Αλληλεγγύης, εισώρμησαν με τα
τσαρούχια τους στην ελληνική εκλογική αρένα, από τη μια προκαλώντας το
τρομοκρατικό κλείσιμο των τραπεζών και από την άλλη τροφοδοτώντας , με
«κρίσιμες μαρτυρίες», τη ρητορεία Σαμαρά/Βενιζέλου/Θοδωράκι για την
εξίσωση του Όχι με την Δραχμή και τους φούρνους του Άουσβιτς…
Ο Ισπανός πρωθυπουργός Ραχόϊ υπήρξε σαφέστερος. Συνέστησε την
ανατροπή της κυβέρνησης Τσίπρα. Το ίδιο και «κορυφαίος Γερμανός
πολιτικός», με δηλώσεις του στους Τάϊμς του Λονδίνου –που δεν τον
κατονομάζουν- ότι «όσο ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάννης Βαρουφάκης
παραμένουν στην εξουσία, η Ελλάδα δεν θα πάρει ούτε ένα «σεντ» (του
ευρώ) από νέο πακέτο διάσωσης.» Ο Σόϊμπλε, την Τετάρτη, το είπε
περιφραστικά, ζωγραφίζοντας την ελληνική κυβέρνηση σαν αλλοπρόσαλλη και
αφερέγγυα…
Και ο αντίλογος των σοφών
Στο άλλο τάσι της ζυγαριάς, εκτός των εκπληκτικών σε μαζική συμμετοχή
και μαχητικότητα, διαδηλώσεων αλληλεγγύης προς την αντιστεκόμενη
Ελλάδα, που είδαμε (σε ελάχιστα πλάνα), από το Βερολίνο, το Παρίσι, τη
Ρώμη, τη Βιέννη, το Λονδίνο, το Δουβλίνο και τη Χάγη, συρροή άρθρων και
συνεντεύξεων κορυφαίων ξένων οικονομολόγων, διανοητών, πολιτικών και
δημοσιογράφων, που με συχνά ασυνήθιστη μαχητικότητα, εξεγείρονται σε
υπεράσπιση της Ελλάδος και της Δημοκρατίας και προειδοποιούν για τους
κινδύνους που εγκυμονεί ο εκτροχιασμός της Ε.Ε. στον αυταρχισμό και στην
απροκάλυπτη δικτατορία του χρήματος, έτοιμη να πατάξει με τη βία τους
απείθαρχους «εταίρους»/βασάλους… Ιδού χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
–Ο διαπρεπής Γερμανός οικονομικός σχολιαστής του Σπήγκελ και των
Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς Βόλφγκανγκ Μυνχάου, σε άρθρο τους στους Φ.Τ.. την
29/6, έγραφε ότι «το δημοψήφισμα ήταν η μόνη λογική απόφαση που
μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση, καθώς το πρόγραμμα των πιστωτών θα
έφερνε ολική καταστροφή… Το πρόγραμμα θα παρέτεινε την ύφεση για
αρκετά χρόνια. Μια έξοδος της Ελλάδος από την Ευρωζώνη θα είχε πιο
αρνητικές συνέπειες βραχυπρόθεσμα. Τουλάχιστον, όμως, θα άφηνε
μελλοντικά περιθώρια ανόδου για την Ελλάδα. Το πρόγραμμα των δανειστών
ήταν μια οικονομική εκδοχή της κόλασης του Δάντη.»
–Ο πασίγνωστος Αμερικανός οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν, βραβείο
Νόμπελ, με άρθρο στη προσωπική ιστοσελίδα του, εξηγεί ότι ο ίδιος θα
ψήφιζε Όχι, επειδή « όσο και αν το φάσμα εξόδου από το ευρώ τρομάζει
τους πάντες, η Τρόικα αξιώνει τώρα στην ουσία να συνεχιστεί επ’ αόριστον και
χωρίς ελπίδα εξόδου το καθεστώς της περασμένης πενταετίας.» Για τις
επισειόμενες συνέπειες μιας εξόδου από την Ευρωζώνη, ο Κρούγκμαν γράφει
πως « η υποτίμηση δεν θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερο χάος από
αυτό που ήδη υπάρχει, ενώ θα άνοιγε τον δρόμο για την τελική ανάκαμψη,
όπως έγινε στο παρελθόν σε άλλες χώρες…»
–Ο επίσης διάσημος οικονομολόγος Τζέϊμς Γκαλμπρέϊθ, σε συνέντευξή
του στην γερμανική εφημερίδα Χάντελσμπλατ, δήλωσε ότι « το Όχι στο
δημοψήφισμα είναι ο μόνος τρόπος να μείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη» και
συνέστησε να ψηφίσουν οι ΄Ελληνες αντίθετα προς τις υποδείξεις των
«θεσμών». Προχώρησε στην πρόβλεψη ότι σε περίπτωση υπερψήφισης του
Ναι, «η Ελλάδα θα καταρρεύσει πολιτικά και η επόμενη εξέγερση θα
στρέφεται εναντίον του Ευρώ.»
–Ο Αμερικανός επίσης και Νόμπελ της Οικονομίας Τζόζεφ Στίγκλιτς, σε
άρθρο του της 29/6, με τίτλο «Επίθεση της Ευρώπης κατά της Δημοκρατίας
στην Ελλάδα», καταγγέλλει την «εκ προμελέτης» συντριβή της ελληνικής
οικονομίας και κοινωνίας με το πρόγραμμα της Τρόικα. « Υπερψήφιση του
Ναι- γράφει- θα σήμαινε ατέρμονη οικονομική κατάπτωση. Μια ερημωμένη
χώρα –που θα είχε ξεπουλήσει όλο τον κεφαλαιουχικό πλούτο της και που τα
λαμπρότερα νέα παιδιά της θα είχαν ξενιτευτεί- έχοντας συρρικνωθεί σαν
οικονομία, ίσως να κατόρθωνε τελικά, μετά δέκα ή είκοσι χρόνια, να
αποσπάσει μιαν άφεση χρέους.
Αντίθετα ψήφιση του Όχι τουλάχιστον θα άνοιγε στην Ελλάδα τη δυνατότητα
να αδράξει το μέλλον της στα δικά της χέρια. Οι ΄Ελληνες μπορεί να κέρδιζαν
την ευκαιρία να οικοδομήσουν ένα μέλλον, που μολονότι λιγότερο
πλουσιοπάροχο από το παρελθόν, θα είναι περισσότερο ελπιδοφόρο από το
άσπλαχνο μαρτύριο του παρόντος.»
Κεντρική Τράπεζα Πυρπολητής Τραπεζών
–Ο εγκυρότατος Βρετανός οικονομικός σχολιαστής Αμπρόουζ
΄Ηβανς-Πρίτσαντ, στην ακραία συντηρητική Νταίηλυ Τέλεγκραφ, στις 21/6:
Κατήγγελλε ότι η ΕΚΤ, με την πρόσφατη ΄Εκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος,
για απειλούμενη «ανεξέλεγκτη κρίση», «αλματώδη πληθωρισμό», «εκθετική
ανεργία» και οικονομική κατάρρευση, πυροδοτούσε ενεργά ένα τραπεζικό
πανικό απόσυρσης καταθέσεων, «σαν διαπραγματευτική τακτική για τον
πειθαναγκασμό της Ελλάδος» σε αποδοχή των όρων των δανειστών.
Εχαρακτήριζε τις τελευταίες προτάσεις που κατέθεσε ο κ. Βαρουφάκης
«ορθολογικές, λογικές, έντιμες και ζυγισμένες», προσθέτοντας ότι «το
σύστημα εξουσίας των δανειστών ούτε κοίταζε καν τις ελληνικές προτάσεις.
Από την αρχή είχαν αποφασίσει να αξιώσουν την αυστηρή επιβολή των όρων
του πρώτου Μνημονίου, που και η προηγούμενη συντηρητική φιλο-τροϊκανή
κυβέρνηση στάθηκε ανήμπορη να εφαρμόσει.»
«Πρόκειται, στην καλύτερη περίπτωση, για μιαν απόδειξη του πόσο η ΕΕ έχει
γίνει δυσλειτουργική και γενετικά ανίκανη να διδαχθεί από τα λάθη της. Και –
στη χειρότερη περίπτωση- για μια μοχθηρή, τραμπουκική επιμονή για την
απόσπαση ταπεινωτικής συνθηκολόγησης, έτσι για ικανοποίηση.»
Και –για να κλείσουμε -με πολλές και σημαντικές παραλείψεις (όπως της
συνέντευξης του τ. καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ και των δηλώσεων του τ.
προέδρου των Σοσιαλδημοκρατών και υπουργού των Οικονομικών Όσκαρ
Λαφονταίν, εναντίον της Μέρκελ, του άρθρου και δηλώσεων του κορυφαίου
Γάλλου Οικονομολόγου Τομά Πικετύ, της αρθρογραφίας του υπουργού
Οικονομικών της κυβέρνησης Ρέιγκαν Πωλ Γραίγκ Ρόμπερτς, του Αμερικανού
φιλοσόφου Νόαμ Τσόμσκι και πλείστων άλλων προσωπικοτήτων μεγάλης
πνευματικής βαρύτητας ) σε επίλογο:
–Ο γνωστός Γερμανός φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Γιούργκεν
Χάμπερμας, σε μακροσκελές άρθρο του στην Συντώϋτσε Τσάϊτουγκ, με
τίτλο « Η Μέρκελ κάνει λάθος με την Ελλάδα» ανατέμνει τις δυσπλασίες των
ευρωπαϊκών θεσμών και αποφαίνεται ως εξής για την βαλλόμενη ελληνική
κυβέρνηση:
«Το εκλογικό αποτέλεσμα ( της 25/1/15 ) είναι η ψήφος ενός έθνους
που, με σημαντική πλειοψηφία, εγείρεται εναντίον της ταπεινωτικής
όσο και καταπιεστικής δυστυχίας ενός προγράμματος λιτότητας που
επιβλήθηκε στη χώρα. Αυτή η ψήφος δεν επιδέχεται αμφισβήτηση: Ο
πληθυσμός απορρίπτει την συνέχιση μιας πολιτικής της οποίας η
δραστική αποτυχία είναι κάτι πού υπέστησαν άμεσα. Εφοδιασμένη με
αυτή την δημοκρατική νομιμοποίηση, η ελληνική κυβέρνηση
προσπαθεί να επιφέρει μιαν αλλαγή πολιτικής στην Ευρωζώνη.»
Ο Χάμπερμας στιγματίζει ως «σκανδαλώδη και αηδιαστική» την πεισματική
άρνηση μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης από πολιτικούς που λειτουργούν ως
λογιστές δανειστών και επισημαίνει ότι ο συμβιβασμός κατέρρευσε όχι λόγω
διαφορών για μερικά δισεκατομμύρια αλλά εξ αιτίας του ελληνικού αιτήματος
για μια αναδιάρθρωση του συντριπτικού χρέους, που θα επέτρεπε την
επανεκκίνηση της οικονομίας, αίτημα το οποίο προσκρούει σε τυφλή άρνηση
των δανειστών να αναγνωρίσουν – ενώ το γνωρίζουν- ότι αυτό το βουνό του
χρέους είναι ακατανίκητο.
* * * * * *
Αυτά ως ύστατη εισφορά στο πληροφοριακό υλικό προς επεξεργασία στον
εγκεφαλικό επεξεργαστή του αναγνώστη ψηφοφόρου, προκειμένου το
πόρισμα/απόφαση που θα εξαχθεί να είναι στα μέτρα της βαρύτητας της
αυριανής ψήφου: για όχι κάτι λιγότερο από την επιβίωση του
ελληνικού έθνους.
Πηγή: Το Παρόν της Κυριακής