ΧΑΟΣ…ΚΑΙ ΦΑΟΣ…

Γράφει ο Παναγιώτης Δερματᾶς

Ὃταν οἱ Ἓλληνες ἒκαναν ὣς «δῶρο» στους Τρῶες τον Δούρειο ἳππο, ὁ Λαοκόων, ἱερεύς τοῦ Θυμβραίου Ἀπόλλωνα διαισθάνθηκε ὃτι αὐτό ἦταν ἒργο πονηρό και φώναξε : Φοβοῦ τους Δαναούς και δῶρα φέροντας … Δηλαδή, να φοβᾶσαι ἀκόμη και τά δῶρα τῶν Δαναῶν…
Οἱ Τρῶες ὃμως, δεν ἂκουσαν την φωνή τῆς λογικῆς και ὑπάκουσαν στην
ἐσωτερική τους παρόρμησι ἡ ὁποία καθώριζε την μοῖρα τους… Το συλλογικό ὑποσυνείδητο, με την θεϊκή του ὑπόστασι, για να ἀπαλλαγεῖ ἢ να καθαρθεῖ ἀπό τα ἠθικά του ἀδιέξοδα, ζητοῦσε το τέλος ἢ και να περάσει ἀπό σκληρότερες δοκιμασίες. Ἒτσι, μετετράπη σε δύο πελώρια φίδια πού ἒπνιξαν τον Λαοκόωντα και τά παιδιά του .
Αὐτό, ἰσχύει διαχρονικά για ὃλες τις κοινωνίες οἱ ὁποῖες εἰσάγουν διαρκῶς μέσα τους δούρειους ἳππους καί πνίγουν κάθε συνετή φωνή που ἀντιστέκεται. Μετά ἀκολουθοῦν οἱ περιπέτειες με αποτέλεσμα, εἲτε να χάνωνται, εἲτε να πέφτουν στην σκλαβιά, εἲτε να διασκορπίζωνται σε ἀναζήτησι νέας πατρίδας, εἲτε να «περιμένουν ἀπό τους βαρβάρους να τους δώσουν κάποια λύσι…», εἲτε στις καλύτερες περιπτώσεις να καταφέρουν να ἀντιτάξουν στην ἒσχατη στιγμή την συλλογική τους ἃμυνα.
Στην πρόσφατη ἱστορία μας, ἀπό την ἐποχή πού ἒγινε το νέο Ἑλληνικό κράτος, ἡ συλλογική μας συμπεριφορά ἒμοιασε μᾶλλον με αὐτή τῶν Τρώων και ὂχι μιᾶς συνετῆς κοινωνίας ἡ ὁποία εἶχε διδαχτεῖ ἀπό τις μακροχρόνιες ἐμπειρίες της.
Τον ρόλο τῶν πολυμήχανων Δαναῶν τον ἒπαιξαν ξένες δυνάμεις οἱ ὁποῖες ἢθελαν να τιθασέψουν κάθε συλλογική δυναμική. Πολύ περισσότερο την δυναμική ἑνός λαοῦ πού καθώρισε την αἰώνια πορεία αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Ἒτσι ἀντί να συντάξουμε τις δυνάμεις μας σε μία πορεία παραγωγική και ζωτική για μᾶς, στηριγμένοι πάνω στις αἰώνιες ἀξίες μας, διατρέχουμε μία πορεία ἀπό ἐσωτερικές διαμάχες οἱ ὁποῖες διαρκοῦν ἐπί δύο αἰῶνες και σκοτώνει ὁ ἓνας τον ἂλλον για να τοποθετηθεῖ ἂνετα και να θεοποιηθεῖ ὁ κάθε δούρειος ἳππος που τοῦ ἒστειλαν ὡς δῶρο…
Με αὐτή την συμπεριφορά, σήμερα φθάσαμε στο στάδιο αὐτό πού οἱ κρυμμένοι μέσα στο πονηρό κατασκεύασμα να ἒχουν βγεῖ ἒξω, να ἒχουν καταλάβει θέσεις στρατηγικές, να φοροῦν ἐνδύματα παραλλαγῆς ὃμοια με τους πολίτες, να πυρπολοῦν την πόλι, να σκοτώνουν, να ἐπιβάλλουν παντοῦ το χάος, με τον λαό να στέκεται σαστισμένος και να ἀναρωτιέται πῶς γίνονται ὃλα αὐτά !
Λίγοι κατάλαβαν το πονηρό ἒργο γιατί ἡ σκοτεινή τέχνη τῆς παγκόσμιας μηχανικῆς, ἒχει προοδεύσει πολύ και ἒχει προσδόσει ἐπάνω του ἰδιότητες πρωτόγνωρες πού το κάνουν να παραλλάσσεται και να ἀλλάζει ὂψι, ἀνάλογα ἀπό την πλευρά που το παρατηρεῖς … Βοηθᾶται σε αὐτό και ἀπό το σύστημα τῆς παιδείας, σε ὃλη του την ἒκτασι…
Οἱ πολλοί λοιπόν, ὂχι μόνον ἀδυνατοῦν να πολεμήσουν τον παραλλαγμένο στρατό πού βγαίνει ἀπό την κοιλιά τοῦ κατασκευάσματος, ἀλλά το στηρίζουν και το προσκυνοῦν !
Ὃταν ὃμως μάχεσαι, κερδίζεις τον πόλεμο. Εἲτε σε ἐπίπεδο τῆς ἀξιοπρέπειάς σου, εἲτε σε ἐπίπεδο ἐμπεδώσεως τοῦ τελικοῦ σκοπού, πού εἶναι ἡ νίκη. Ἀρκεῖ να γνωρίζεις ποιος εἶναι ὁ ἐχθρός και ἀπό πού ξεχύνεται…
Αὐτό εἶναι το μεγάλο ζητούμενο . Διότι αὐτός, ἒχει ντυθεῖ την προβιά τοῦ συμπολίτη και σε πολεμᾶ μέσα ἀπό θέσεις στρατηγικές, ἀπό τά ἲδια σου τα χαρακώματα, με τά δικά σου ὃπλα …
Ὀφείλεις να τον ξεχωρίσεις και να τον κάψεις μαζί μέ τον Δούρειο Ἱππο ! Για χάρι τοῦ ὁποίου θυσίασε ἡ γενιά σου την νεανική της ἱκμάδα και ἒστειλε τα φίδια να ζώνουν τον αἰώνιο Λαοκόωντα πού ἐπαγρυπνοῦσε για την πολιτεία.
Ὁ ξύλινος ἳππος, ἒχει το νόημα τῶν «προοδευτικῶν» ἀργυρώνητων ἰδεῶν πού ἦρθαν ὀργανωμένα να πνίξουν την συλλογική συνείδησι ἀπό τα πρῶτα βήματα τοῦ νέου Ἑλληνικοῦ κράτους. Ὃλες αὐτές, εἶχαν διάχυτη την προσπάθεια τῆς Βαβελοποιήσεως τῶν συνειδήσεων για να κτυπηθεῖ ἡ κοινή γλῶσσα ἀνάμεσα στους πολίτες, ἀπέβλεπαν στήν παγκοσμιοποίησι και ἒπειθαν πάντα μία δράκα ἀφελῶν ὃτι αὐτοί θα εἶναι πού με την «ίδεολογία» τους θα λύσουν τά προβλήματα τῶν δισεκατομμυρίων δυστυχισμένων αὐτοῦ τοῦ πλανήτη !
Πρόσφατη, ἀνάμεσά σ’αυτές τις ἰδέες, ἦταν και αὐτή τῆς Ἑνωμένης Ευρώπης .
Μᾶς παρέσειραν με την λάμψι ἑνός καλοφτιαγμένου ἐξωτερικά ξύλινου ἀλόγου το ὁποῖο προσκυνήσαμε με δέος και παιδική ἀφέλεια ποδοπατώντας την ἲδια μας την ἱστορία και την συλλογική μας δυναμική.
Ἂνοιξε ὃμως ἡ θύρα και αὐτοῦ τοῦ πονηροῦ δημιουργήματος. Μέσα ἀπό αύτήν, βγῆκαν στρατιῶτες καί τοξικά ἀπόβλητα πού ἒπνιξαν την οἰκουμένη…
Ἡ ἀτμόσφαιρα ἒγινε τοξική σε ὃλη την Εὐρώπη, σε ὃλο τον κόσμο . Μόλυνε το αἷμα τῶν ἀνθρώπων, μόλυνε τις ψυχές, τις ἀξίες καθώς και τά μέσα τῆς ἀνταλλαγῆς ὃλων τῶν ἀξιῶν.
Παντοῦ χάος, πόνος, φθορά, δυστυχία καί ἀπελπισία για τις μεσαῖες και κατώτερες κοινωνικές τάξεις!
Και δεν ἒμεινε ἆραγε κάποια ἐλπίδα ;
Ναι ὑπάρχει ! Μᾶς την χάρισαν οἱ Θεοί ! Εἶναι το μεγάλο δῶρο προς το γένος τῶν Ἑλλήνων!
Ἀρκεῖ να κάψουμε κάθε ἶχνος ἀπό τον αἰώνιο Δούρειο πού μᾶς πολιορκεῖ . Τά τοξικά καρκινικά του κύτταρα, δεν πολεμοῦνται μ΄ἓνα χλιαρό ὂχι ἀπέναντι στους σκοτεινούς πολυμήχανους κατασκευαστές τῶν μεγάλων ἀνθρώπινων συμφορῶν. Πολύ περισσότερο δἐν μᾶς τιμᾶ να δεχώμαστε τα καθημερινά τους φτυσίματα μέσα στα ὁποία κολυμπᾶ ἡ ἀτομική και συλλογική μας άξιοπρέπεια !
Καταπολεμοῦνται μέσα ἀπό την συνετῆ ἐπ΄ Ἀνάστασι τῆς ἀτομικῆς και συλλογικῆς μας ὑπερηφάνειας ἡ ὁποία ὀφείλει να γκρεμίσει τις Δούρειες διχαστικές κομματικές ἀγκυλώσεις και να ἀπαντᾶ με Ἑλληνοπρέπεια στα ἁρπακτικά. Μέσα ἀπό την ἀξιοποίησι τῶν καταξιωμένων στον χρόνο ἐθνικῶν μας ἀξιῶν οἱ ὁποῖες στηρίζονται στην ἀέναη ἱστορία μας και στην κλασσική μας παιδεία. Μέσα ἀπό το Ἱερό θέατρο το ὁποῖο οἱ ντόπιοι τοξικομανεῖς ὑπηρέται τῶν τοξικῶν κέντρων ἀπό «μίμησι πράξεως σπουδαίας και τελείας» μετέβαλαν σε μίμησι ἐλεεινῶν και ἂθλιων προτύπων με τά ὁποῖα βομβαρδίζουν τις ψυχές τῶν ἀπαίδευτων ὑπηκόων και ίδιαίτερα τῆς νεολαίας μας. Μέσα ἀπό την ἀνασύνταξι τῶν δημιουργικῶν μας δυνάμεων. Μέσα ἀπό την ἐπιβράβευσι τῶν ἀρετῶν, με την ἀνάλογη σκληρή τιμωρία ὃσων ὑπονομεύουν την συλλογική εὐτυχία. Μέσα ἀπό τον συλλογικό σεβασμό προς τον ἱερέα τοῦ Θυμβραίου Ἀπόλλωνος, τον Λαοκόωντα τον ὁποῖο ὀφείλουμε να ἀποκαταστήσουμε ἂμεσα στην Ἀκαδημαϊκή του θέσι .
Το νόημα λοιπόν τοῦ πονηροῦ ἳππου ἀποκαλύπτεται ἀπό τις πολυεπίπεδες διαστάσεις του.
Διότι πέρα ἀπό τον ἐθνικό μας διασυρμό ὁ ὁποῖος εἶναι πολυμέτωπος ὡς συνέπεια τῆς ἀνύπαρκτης ἐθνικῆς και κοινωνικῆς στρατηγικῆς, πρέπει να άναρωτιέσαι ….
Γιατί, ποτέ ἡ πολιτεία δεν ἐπιβράβευσε την ἡρωϊδα Ἑλληνίδα μητέρα, εἰδικά την πολύτεκνη ἡ ὁποία με τις θυσίες της ἒπλεξε την ζωή αὐτοῦ τοῦ ἒθνους; Ὂχι μόνον δεν την ἐπιβρἀβευσε, ὂχι μόνον δεν ἒφτιαξε εἰδικό ὑπουργεῖο γι΄αὐτήν, ἀντίθετα την τιμώρησε με σκληρά οικονομικά ἆχθη ἐπειδή διανοήθηκε να ἀνταποκριθεῖ στο ἱερό της ἒργο !
Ἀντίθετα ἡ πολιτεία ἐπιβραβεύει διαχρονικά κάθε πλαστική λάμψι, με ίδιαίτερη προθυμία πρόσφατα την παράνομη εἰσβολή, για χάρι τῆς ὁποίας φτιάχνει και εἰδικό ὑπουργεῖο! …
Κανένα ὑπουργεῖο πού να φροντίζει γιά τον ἐπαναπατρισμό τῶν νέων μας οἱ ὁποῖοι βίαια ἐκδιώχτηκαν ἀπό την χώρα τους !
Ἀνασάναμε σήμερα κάποιες στιγμές πού μᾶς ἂφισαν για λίγο το κεφάλι ἒξω ἀπό το νερό…
Σκέφτεσαι ἀρχικά και καλοπροαίρετα ὃτι ἒχεις μπροστά σου ἓνα δύσκολο και πολύπλοκο παιχνίδι για σκληρούς παῖχτες, μέσα σ’ἓνα φρικτό ὁμιχλῶδες τοπεῖο, με ὁμιχλώδεις ἐνέργειες και πρακτικές …
Ἀλλά μοῦ φαίνεται ἢδη, ὃτι οἱ παῖχτες δεν εἶναι ἀποφασιστικοί. Φοβοῦνται ἢ ὑπηρετοῦν στα μέτρα τους, την Δούρεια σκοπιμότητα πού προσπαθεῖ να ἐκφοβίσει τον λαό, ὃτι θα χαθεῖ χωρίς την «προστασία» τῶν βαρβάρων !
Εἶναι οἱ βάρβαροι τοξικοί που ἒχουν ἐπιβάλει Πανευρωπαϊκό και εὐρύτερο χάος. Και το ἀντίθετο τοῦ Χάους εἶναι το Φάος ! Το αἰώνιο Ἑλληνικό κοσμικό Φῶς !
Ὑπερασπιστής τοῦ Φάους, εἶναι ὁ Λαοκόων τοῦ ὁποίου ἡ φυσική θέσις εἶναι ὁ χῶρος τῆς παιδείας και τῆς ἐθνικῆς Ἀκαδημίας.
Κι΄ἐπειδή αὐτή ἡ θέσις, δεν χαρίζεται, την κερδίζεις… Δηλαδή …
Ὃσοι ἒχουν τραφεῖ στις ἀρχές τῆς κλασσικῆς μας παιδείας να συγκροτήσουν ἀπό μόνοι τους ὁμάδα, ἑνιαία και ἀδιάσπαστη, πού να παρεμβαίνει δυναμικά ἐνάντια στον πονηρό ἳππο και τους παραλλαγμένους στρατιῶτες του οἱ ὁποῖοι ξεχύνονται ὡς δῆθεν μεταξύ τους «ἀντιφρονούντες» μέσα άπό τα δῆθεν «αντίπαλα» κομματικά χαρακώματα και ὑπονομεύουν στρατηγικά κάθε ζωτικό κοινωνικό κύτταρο και κάθε άνατρεπτική δρᾶσι…
Και ἂς μην περιμένουμε ἀπό ἓνα πολιτικο σύστημα πού ἒχει ἁλωθεῖ μέχρι το κόκκαλο ἀπό τους στρατιῶτες τοῦ Δούρειου ἳππου, να ἀποκαταστήσει αὐτή την τάξι στην παιδεία μας και στἀ ἐθνικά μας θέματα, διότι μάταιες θα εἶναι οἱ ἐλπίδες μας…