ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑΣ
Είμαι μια κάτοικος του μικρού χωριού Τσουκαλάδες Βοιωτίας.
Με αυτή την μικρή επιστολή θέλω να αναφερθώ στην χθεσινή ημέρα της μεγάλης φωτιάς στην Λειβαδιά και να ευχαριστήσω θερμά τους πυροσβέστες που χάρη στην αυτοθυσία τους έσωσαν το χωριό μας και γλιτώσαμε από τα χειρότερα…
Δεν θα αναφερθώ στην αναλγησία των υπευθύνων,(δήμου,τοπικών υπηρεσιών κ.α) λίγες ώρες πριν το χωριό κινδυνέψει από την πύρινη λαίλαπα.
Θέλω να μείνω την ώρα,γύρω στις 8 το βράδυ,που ο αέρας γύρισε και η φωτιά έζωσε πραγματικά το χωριό.
Πολλοί κάτοικοι του χωριού είχαν φύγει μετά τις παραινέσεις της αστυνομίας και άλλοι έμειναν με κίνδυνο της ζωής τους για να σώσουν τις περιουσίες τους.
Την ώρα εκείνη που πολλοί εγκατέλειπαν τις Τσουκαλάδες γιατί πραγματικά υπήρχε κίνδυνος να καούμε σαν τα ποντίκια,κάποιοι άλλοι με ηρωισμό και ανδρεία μπήκαν στο χωριό για να εκπληρώσουν το καθήκον τους.
Και αναφέρομαι στο μοναδικό πυροσβεστικό αυτοκίνητο και τους δύο πυροσβέστες-ήρωες, που από ότι μάθαμε μετά ήρθαν για ενίσχυση των τοπικών δυνάμεων από το Κερατσίνι του Πειραιά!, με κίνδυνο την ίδια τους την ζωή ,και με την συνδρομή κατοίκων, ρίχτηκαν στην μάχη με τις φλόγες πίσω από τα πρώτα σπίτια του χωριού με συνέπεια να σβήσουν τις φλόγες πριν αυτές μπουν στα σπίτια μας.Ακόμη κι αν επρόκειτο για το δικό τους σπίτι , δε θα μπορούσαν να δείξουν περισσότερο ζήλο.
Φυσικά μετά από λίγες ώρες ήρθαν πολλές δυνάμεις πυρόσβεσης για να βοηθήσουν αλλά η πιο κρίσιμη ώρα ήταν αυτή.
Προσωπικά εγώ αλλά και όλοι οι κάτοικοι στις Τσουκαλάδες θεωρούμε υποχρέωσή μας να ευχαριστήσουμε θερμά πρώτα τους “δικούς μας ήρωες” ,τους δύο πυροσβέστες,αλλά και όλους όσους συνέβαλαν και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να μην καούν τα σπίτια μας και να περιορίσουν στο ελάχιστο τις ζημιές και τα πολύ χειρότερα που φάνταζαν να έρχονται.
Δυστυχώς ΄πάνω στον πανικό ούτε τα ονόματα τους δεν γνωρίζω.
Νιώθω την ανάγκη όμως να ζητήσω συγνώμη από αυτά τα παιδιά διότι συχνά καταφέρομαι εναντίον των λουφατζήδων και φακελάκηδων δημοσίων υπαλλήλων. Θα έπρεπε κάθε φορά να τονίζω ότι υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις.
Και τέτοιοι πυροσβέστες ανήκουν σ’ αυτές τις εξαιρέσεις.
Άραγε πόσο κοστίζει στο κράτος η αυτοθυσία τους;
Πόσο ‘άραγε να πληρώνονται για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες τους;
Σίγουρα θα πληρώνονται “αδρά” και θα τους χρειάζεται και άλλες περικοπές λόγω κρίσης,έτσι δεν είναι;
Σε αντίθεση με τους Βουλευτές μας που την βγάζουν δεν την βγάζουν και φέτος και που δεν πρέπει να στεναχωρήσουμε για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο της σωτηρίας μας!
Σίγουρα, η ευγνωμοσύνη όλων μας προς αυτά τα παιδιά είναι πολυτιμότερη από τα χρήματα.
Αυτή αγγίζει την ψυχή τους και εξυψώνει ακόμη περισσότερο το πνεύμα τους! Ας μην τσιγκουνευόμαστε να τους την εκφράζουμε όταν μας δίνεται η ευκαιρία!
Σας ευχαριστούμε και το χωριό μας θα είναι πάντα φιλόξενο για εσάς
Δ.Λ
Την ώρα εκείνη που πολλοί εγκατέλειπαν τις Τσουκαλάδες γιατί πραγματικά υπήρχε κίνδυνος να καούμε σαν τα ποντίκια,κάποιοι άλλοι με ηρωισμό και ανδρεία μπήκαν στο χωριό για να εκπληρώσουν το καθήκον τους.
Και αναφέρομαι στο μοναδικό πυροσβεστικό αυτοκίνητο και τους δύο πυροσβέστες-ήρωες, που από ότι μάθαμε μετά ήρθαν για ενίσχυση των τοπικών δυνάμεων από το Κερατσίνι του Πειραιά!, με κίνδυνο την ίδια τους την ζωή ,και με την συνδρομή κατοίκων, ρίχτηκαν στην μάχη με τις φλόγες πίσω από τα πρώτα σπίτια του χωριού με συνέπεια να σβήσουν τις φλόγες πριν αυτές μπουν στα σπίτια μας.Ακόμη κι αν επρόκειτο για το δικό τους σπίτι , δε θα μπορούσαν να δείξουν περισσότερο ζήλο.
Φυσικά μετά από λίγες ώρες ήρθαν πολλές δυνάμεις πυρόσβεσης για να βοηθήσουν αλλά η πιο κρίσιμη ώρα ήταν αυτή.
Προσωπικά εγώ αλλά και όλοι οι κάτοικοι στις Τσουκαλάδες θεωρούμε υποχρέωσή μας να ευχαριστήσουμε θερμά πρώτα τους “δικούς μας ήρωες” ,τους δύο πυροσβέστες,αλλά και όλους όσους συνέβαλαν και έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους ώστε να μην καούν τα σπίτια μας και να περιορίσουν στο ελάχιστο τις ζημιές και τα πολύ χειρότερα που φάνταζαν να έρχονται.
Δυστυχώς ΄πάνω στον πανικό ούτε τα ονόματα τους δεν γνωρίζω.
Νιώθω την ανάγκη όμως να ζητήσω συγνώμη από αυτά τα παιδιά διότι συχνά καταφέρομαι εναντίον των λουφατζήδων και φακελάκηδων δημοσίων υπαλλήλων. Θα έπρεπε κάθε φορά να τονίζω ότι υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις.
Και τέτοιοι πυροσβέστες ανήκουν σ’ αυτές τις εξαιρέσεις.
Άραγε πόσο κοστίζει στο κράτος η αυτοθυσία τους;
Πόσο ‘άραγε να πληρώνονται για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες τους;
Σίγουρα θα πληρώνονται “αδρά” και θα τους χρειάζεται και άλλες περικοπές λόγω κρίσης,έτσι δεν είναι;
Σε αντίθεση με τους Βουλευτές μας που την βγάζουν δεν την βγάζουν και φέτος και που δεν πρέπει να στεναχωρήσουμε για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο της σωτηρίας μας!
Σίγουρα, η ευγνωμοσύνη όλων μας προς αυτά τα παιδιά είναι πολυτιμότερη από τα χρήματα.
Αυτή αγγίζει την ψυχή τους και εξυψώνει ακόμη περισσότερο το πνεύμα τους! Ας μην τσιγκουνευόμαστε να τους την εκφράζουμε όταν μας δίνεται η ευκαιρία!
Σας ευχαριστούμε και το χωριό μας θα είναι πάντα φιλόξενο για εσάς
Δ.Λ
Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία της επιστολής μου
