Λοιπόν, θα είσαι του Αγίου Βαλεντίνου μου;

Μπορεί να είμαστε περιτριγυρισμένες και περιτριγυρισμένοι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες από διαφόρων ειδών σαπρόφυτα (elite), που τάσσονται παράφορα εναντίον του ελληνικού ανθρωποκεντρικού και κοινωνικοκεντρικού μας πολιτισμού. Δεν το βάζουμε όμως κάτω και προσπαθούμε να συμβάλλουμε, όπως μπορούμε, στην ελληνική μας διανοητική αντίσταση, σωστά;

Επ’ ευκαιρία της μάλλον καταναλωτικής εορτής του Αγίου Βαλεντίνου, εχθές είχα την ευκαιρία να σχολιάσω, με μία πολλή σύντομη, αυτοσχέδια παρουσίαση, σε μία συγκέντρωση που οργάνωσαν μερικοί Έλληνες συν-πατριώτες σχετικά με τον Έρωτα, σε ένα ελληνικό σχολείο στην πόλη της Νέας Υόρκης. Φυσικά μίλησα γιά την στατική και την δυναμική δομή μερικών από τα αξιακά συστήματα που διέπουν τον άρδην ανθρωποκεντρικό και κοινωνικοκεντρικό μας ελληνικό πολιτισμό.

Ο Έρως λοιπόν, και δη ο Έρως πολιτικός είναι που μας κάνει να συμμετέχουμε στα ελληνικά μας κοινά, ώστε να μην χαρακτηριζόμαστε ως ιδιώτες (idiots)! Και μέσα στο πλαίσιο των κοινών ελληνικών μας πραγμάτων, ένα κεντρικό πρόταγμα του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού είναι εκείνο του Αιέν Αριστεύειν εν Ελευθερία!

Είναι πολύ σημαντικό να μείνουμε σε εγρήγορση στο γεγονός ότι όλα εκείνα τα σαπρόφυτα (elite) των ‘πολιτευτών’ (διότι πολιτικοί δεν είναι), που καλλιεργούν μία βαθειά ριζωμένη οργή και βάλλουν ακατάπαυστα εναντίον και της προσωπικής, όπως και της συλλογικής μας ευδαιμονίας και της συλλογικής μας οικονομικής ευμάρειας, στην ουσία βάλλουν εναντίον της ‘Αφθονίας’, η οποία αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού. Είναι ακριβώς το Αιέν Αριστεύειν εν Ελευθερία του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού που υποβαστάζει, και με στατική περιπλοκότητα, αλλά και με δυναμική πολυπλοκότητα, η Αφθονία, μαζί βέβαια με την Αισθητική, την Αλήθεια και την Αρετή!

Όπως δε μας πληροφορεί ο Δρ. John P. Anton, ως ένα αληθινά ελληνικό διασκεύασμα, μία καθαρά ελληνική, άφθαρτη αξία, η Αρετή είναι «έξις προαιρετική» και επομένως η έφεση γιά την απόκτησή της είναι από τη φύση της ριζωμένη στο Ερωτικό Δαιμόνιο. Και καταλήγει η λαμπρή εκείνη δασκάλα του Σωκράτους, η Μαντίνεια Διοτίμα, στο του Πλάτωνος «Συμπόσιο», πως: ο Πολιτικός Έρωτας απαιτεί την επίτευξη της Aρετής από τους πολίτες, τους ανθρώπους δηλαδή που έχουν ‘πολιτειότητα’ (citizenship) ή την ιδιότητα του πραγματικού πολίτου (Aντωνόπουλος: http://diotimablog.blogspot.com/).

Την δε Αρετήν υποβαστάζουν με στατική περιπλοκότητα και δυναμική πολυπλοκότητα η Ανδρεία, η Δικαιοσύνη, η Σωφροσύνη και το τέταρτον της Αρετής μόριον, που είναι: «η της Φοράς Νόησις», δηλαδή η Φρόνησις, «της οποίας προΐσταται η θεά της Νίκης, της Παρθενίας και της Στρατηγικής, ως και της σοφίας… η Αθηνά!» (Αντώνιος Φ. Χαλάς, Η Απόκρυφος Διάταξις του Ελληνικού Αλφαβήτου. Ιδεοθέατρον, Αθήναι, Ελλάς, 2005).

Συνοπτικά λοιπόν, τα ελληνικά μας αξιακά συστήματα που πρέπει να εορτάζουμε ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, με τον διακαή πόθο και το πάθος που τρέφει το ελληνικό μας Ερωτικό Δαιμόνιο, διά μέσου του πολιτικού μας Έρωτα, αφορούν ένα κεντρικό πρόταγμα του ελληνικού μας κόσμου και πολιτισμού: εκείνο του Αιέν Αριστεύειν εν Ελευθερία! Το πρόταγμα τούτο υποβαστάζει η τετράς των ελληνικών μας αξιών: Αισθητική, Αλήθεια, Αρετή και Αφθονία.

Την Αφθονία είναι ακριβώς που καταπολεμούν, ώστε παντελώς να μας αφανίσουν, ως ένα έθος και έθνος ελληνικόν, όλα τα σαπρόφυτα των πολιτευτών της τυραννίας των κομμάτων της κομματοκρατίας, που κατακερματίζουν και κομματιάζουν την ελληνική μας κοινωνία. Και στατικά και δυναμικά όμως υποβαστάζει την Αρετήν μας, μία άλλη τετράς των ελληνικών μας αξιών: Ανδρεία, Δικαιοσύνη, Σωφροσύνη και Φρόνησις (η της Φοράς των του Πλάτωνος Μετεωρολόγων Νόησις)!

Λοιπόν, θα είσαι του Αγίου Βαλεντίνου μου;

Νίκος Γεωργαντζάς