Καταλήψεις πάνε και έρχονται. Οι καταστροφές επαναλαμβάνονται.
Ωσεί παρόντες (διακριτικά πάντοτε): Κυβερνήσεις, Αστυνομία, Εισαγγελείς,
Πρυτάνεις, Πνευματική ηγεσία, αποχαυνωμένη Κοινωνία!……
Στα ευαγή “Άσυλα Ανιάτων και Βανδάλων” των Ανωτάτων ιδρυμάτων μας,
συντελείται ενίοτε συντέλεια, ερείπωση!
Ουδείς, από τους καθ’ύλην αρμοδίους συγκινείται, επεμβαίνει, προστατεύει.
Αντί να γίνεται ελεύθερη, απρόσκοπτη διακίνηση ιδεών εντός του Πανεπιστημιακού
χώρου / Ασύλου, έχουμε περιφερόμενους τραμπούκους / μπαχαλάκηδες που
διακινούν:
Αυθαιρεσία, ναρκωτικά, εμπρηστικούς μηχανισμούς, καταστροφική μανία, λεηλασία.
Πρίν μερικά χρόνια ρώτησαν τον τότε Πρύτανη του (πολύπαθου) Πολυτεχνείου:
“Μα, πως ανέχεστε σε αίθουσες που τελούν υπό μόνιμη κατάληψη, να
κατασκευάζονται βόμβες μολότοφ;”.
Η απάντησή του: “Θεωρήσαμε ότι έτσι μπορούμε να τους ελέγχουμε καλύτερα” (!!!).
Διόλου περίεργο το ότι εκμεταλλεύονται διάφορα αντικοινωνικά άτομα αυτές τις
νοοτροπίες (ανεκτικότητας και μη επέμβασης) και ασχημονούν στο γόνιμο /εύφορο
έδαφος του Ασύλου.
Προδήλως υπάρχει τραγική παρεξήγηση, μπέρδεμα, σύγχυση εννοιών, ιδεών,
ιδεοληψιών, κομματισμού, απωθημένων διαφόρων αλλοπαρμένων. Κάτι που
επιφέρει σύγχιση / εκνευρισμό.
Πρόσφατα καθηγητής του Πολυτεχνείου (επανα)διαβεβαίωσε ότι υπάρχουν
αίθουσες κατειλημμένες από φιλοπρόοδους νεαρούς οι οποίοι νυχθημερόν
ασχολούνται (επιστημονικά;) με την κατασκευή εμπρηστικών μηχανισμών.
Εκτιμώ πως:
Βιώνουμε μια – σύγχρονη- ενσάρκωση, όπου οι ιδέες (εν) σ α ρ κ ώ θ η κ α ν,
α π ό κ τ η σ α ν μ ο ρ φ ή ο ρ γ ι σ μ έ ν ω ν β α ν δ ά λ ω ν κ α ι
π ε ρ ι φ έ ρ ο ν τ α ι α δ έ σ π ο τ α κ α ι α χ α λ ι ν α γ ώ γ η τ α σ τ α
Π α ν ε π ι σ τ η μ ι α κ ά Ά σ υ λ α !!!
Αυτό που βλέπουμε δεν είναι τραμπούκοι, αλλά ιδέες υψηλού επιπέδου, που
περιφέρονται / διακινούνται και πυρπολούν (κυριολεκτικά και μεταφορικά ) τα πάντα.
Δεν εξηγείται διαφορετικά το φαινόμενο.
Η συμπεριφορά των “παιδιών”, το θεάρεστο έργο που προσφέρουν, αλλά και η
στάση των καθηγητών, της πολιτείας και λοιπών υπευθυνοανεύθυνων αρμοδίων.
Φαίνεται πως αναπτύσσεται και Οιδιπόδειο σύμπλεγμα ανάμεσα στα “παιδιά” και τη
μητέρα τους (την Πανεπιστημιακή Κοινότητα) (Σ.Σ Ο πατέρας βρίσκεται εκτός,
αγνοεί – αδιαφορεί για την παραφύση σχέση και τις ασέλγειες).
Ομολογώ ότι δεν το γνώριζα. Το έμαθα συμπτωματικά, όταν ρώτησαν τον αρμόδιο
καθηγητή / υπουργό. “Γιατί δεν επενέβη η Αστυνομία;”.
Και η απάντηση:
“Γιατί επρόκειτο για οικογενειακή υπόθεση του Πανεπιστημίου” (!!!….).
Να κάτι που επίσης εξηγεί την ανοχή, περίθαλψη, κατανόηση των καθηγητών
/γονέων προς τα “παιδιά” (τους).
Βέβαια κανείς δεν είναι τέλειος. Ούτε τα “παιδιά” ούτε και οι γονείς.
Όμως κακώς τα ξεχωρίζουν σε “παιδιά” που κάνουν ό,τι θέλουν, και σε ….
αποπαίδια /φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν και δεν τους το επιτρέπουν.
Τέθηκε και δεύτερο ερώτημα: “Γιατί δεν έγιναν συλλήψεις, όταν αποχώρησαν –
οικειοθελώς- οι καταληψίες από την Νομική”;
Απάντηση: “Η αστυνομία δεν είναι αρμόδια να λύνει κοινωνικά και ακαδημαϊκά
προβλήματα”.
(Σ.Σ Πληρώνεται για να λύνει … σταυρόλεξα;)
Η ανοχή οδηγεί στην αποθράνσυνση. Μετά την Νομική κατέλαβαν για 19 μέρες την
Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών Πολωνοί, Αγανοί, Πακιστανοί, και δικοί μας
με αίτημα την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας και την απελευθέρωση
βαρυποινητών.
Οι αρχές πόνταραν στην κόπωση και δικαιώθηκαν.
Ευελπιστώ ότι στην επόμενη κατάληψη τα “παιδιά” θα εφοδιαστούν καλύτερα,
προκειμένου να καλύψουν ολόκληρη την τουριστική περίοδο
(προσφορά “Αγωνιστών”)
Υ.Γ Οφείλουμε σεβασμό στις ιδέες.
Ας αφήσουμε επομένως και τις : έ ν σ α ρ κ ε ς ι δ έ ε ς να περιφέρουν το
ρυπαρό τους σαρκίο, ελεύθερα, να ελευθεριάζουν ανεμπόδιστα. και να
κοπρίζουν ανέμελα σε (Πανεπιστημιακούς, κατά προτίμηση) κοπρώνες (!).
Όταν η κόπρος φθάσει το μέγεθος εκείνης του Αυγεία τότε έντρομοι θα
αναζητήσουμε – μάταια – έναν Ηρακλή!…..
.jpg)
Κώστα Δημ. Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)