Δόλια και παραπλανητική η κακοήθης διδασκαλία της συνειδητής δωρεάς οργάνων
Η μητρόπολη Ρόδου και ο οικείος
μητροπολίτης διοργάνωσε ημερίδα με θέμα τις μεταμοσχεύσεις. Γράφτηκε ότι ο μητροπολίτης έθεσε το ζήτημα στις σωστές βάσεις του και βάδισε στη γραμμή της πραγματικής Εκκλησίας. Ένας εκ των ομιλητών ήταν και ο καρδιοχειρουργός κ. Χαρίτος, τις απόψεις του οποίου περί του ζητήματος των μεταμοσχεύσεων καλώς γνωρίζω από το παρελθόν. Δεν γνωρίζω αν στο μεταξύ τις άλλαξε. Πιθανολογώ όμως ότι θα είναι εξ εκείνων που επιθυμούν ο δότης να είναι συνειδητοποιημένος (δωρητής) και όχι κατά εικασία.
Θα πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε το ζήτημα αυτό. Ο συνειδητός δωρητής, παράλληλα και δότης, είναι ένας παραπλανημένος αδελφός, που έχει υποστεί κακοήθη πνευματική εκτροπή από διδαχές σαν αυτές που διαδίδει ο μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος και άλλοι (ΕΟΜ).
Το θέμα δεν εντάσσεται στο δικαίωμα της ελευθερίας του προσώπου, διότι δεν αφορά μόνο αυτόν. Αφορά και στην ιατρική ομάδα που θα συμπράξει και θα συντελέσει στον πρώιμο, αλλά χρήσιμο, θάνατό του. Πέραν δε αυτού, ένα τόσο σημαντικό θέμα δεν μπορεί να ανάγεται στο δικαίωμα της ελευθερίας του προσώπου. Δεν μπορούν άλλοι να καταφάσκουν στη χρησιμοθηρική ευθανασία και άλλοι να την αρνούνται. Είναι αδιανόητο να έχει η Εκκλησία δυο μέτρα και δυο σταθμά, ή μάλλον άπειρα σταθμά, εφόσον πρόκειται περί δικαιώματος ελευθερίας. Δεν γνωρίζουμε πώς, αυτό (δικαίωμα) και αυτή (ελευθερία), τα εννοεί κάθε πρόσωπο. Αμέτρητες οι απόψεις περί δικαιωμάτων και άλλες τόσες για την ελευθερία.
Είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής ή θανάτου και μέσες λύσεις δεν υπάρχουν. Να αφαιρείς όσο υπόλοιπο ζωής έχει απομείνει σε έναν άνθρωπο που χαροπαλεύει, για να κάνεις καλά έναν άλλο, δεν παύει να είναι φόνος, αφού “οὐδὲν γὰρ εἰσηνέγκαμεν εἰς τὸν κόσμον, δῆλον ὅτι οὐδὲ ἐξενεγκεῖν τι δυνάμεθα”, όπως γράφει και ο απ. Παύλος.
Όμως, με τις διεστραμμένες αντιλήψεις περί ζωής, που κυριαρχούν σήμερα παγκοσμίως, όπως είναι αυτή κατόπιν εργαστηριακής σύλληψης (σωλήνας), οι μεταμοσχεύσεις έρχονται να προστεθούν στη λίστα της βλασφημίας κατά της Ζωής. Το ενεργούμενο έγκλημα σε βάρος της παραβλέπεται, καθώς δίνεται παράταση της επιβίωσης ενός άλλου ανθρώπου. Ο οποίος βιώνει το παρά φύσιν ζειν, υποτίθεται, για να ευχαριστήσει τον άγιο Θεό για το έγκλημα κατά της ζωής. Απίστευτη βλασφημία, πλήρης η κακοήθης εξαλλαγή του νου, με τη διδασκαλία της εκούσιας συνειδητής ελευθερίας του προσώπου για την προθανάτια προσφορά “αυτού που είσαι και όχι αυτού που έχεις”, του μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Χατζηνικολάου.
