Είσαι αντιεξουσιαστής και πέφτεις νεκρός από θωρακισμένο κανόνι νερού της αστυνομίας; Το άξιζες. Και το άξιζες για ένα λόγο παραπάνω: επειδή ήθελες να αυτοκτονήσεις μπροστά στην κάμερα μόνο για το θέαμα.
Ακόμη και σήμερα το πλέον ρυπαρό μιντιακό εργοστάσιο διαστροφής της πραγματικότητας καταφέρνει να εντυπωσιάζει με το πόσο πιο χαμηλά μπορεί να φτάνει.
Η εξέγερση στη γειτονική Κωνσταντινούπολη, με …
αφορμή την παράδοση ενός πάρκου στα χέρια των κατασκευαστών πολυκαταστημάτων (σ.σ. διόλου πρωτότυπο), δεν έπιασε μόνο την κυβέρνηση Ερντογάν απροετοίμαστη αλλά και τα περισσότερα ελληνικά μαγαζιά ενημέρωσης, που σε αυτές τις περιπτώσεις τρεκλίζουν μεταξύ της παραδοσιακής καταδίκης κάθε λαϊκής αντίδρασης και της επίσης παραδοσιακής προβολής των εικόνων καταστολής αποκλειστικά των “άλλων” κυβερνήσεων, για χάρη του θεάματος. Μόνο ο Όμιλος Αλαφούζου επέδειξε ακλόνητη σταθερότητα στην εσωτερική γραμμή παραπληροφόρησης. Γραμμή που συνοψίζεται στο απλουστευτικό σχήμα: Εναντιώθηκες στην κυβέρνησή σου; Πέθανε!
Μην προκαλείς το κανόνι
Χθες το βράδυ, με ένα ανώνυμο άρθρο της “ομάδας ειδήσεων” στην ηλεκτρονική σελίδα του ΣΚΑΪ, ανέβηκε αυτή η “είδηση“. Το βίντεο του -μάλλον- νεκρού διαδηλωτή στην Τουρκία συνοδεύτηκε από ένα επεξηγηματικό κείμενο που θα ήταν αδιανόητο να γραφτεί ακόμη και από το υπουργείο εσωτερικών μίας στρατοκρατικής μπανανίας. Ο διαδηλωτής “προκάλεσε την αύρα” (σ.σ. ευφημισμός των 70s για τα δικά μας θωρακισμένα οχήματα της αστυνομίας) και “πέθανε μπροστά στην κάμερα“. “Αίσθηση προκαλεί” το βίντεο, όπου ο διαδηλωτής “επιτίθεται στην αύρα, μόνο και μόνο για να δεχτεί ριπή” και να πεθάνει! Αν το καλοσκεφτεί κανείς, μία τέτοια νοσηρή αναφορά θανάτου από αστυνομική δράση δεν θα μπορούσε να τη φανταστεί το πλέον φανατικό στέλεχος της ΕΛΑΣ κατά τη σύνταξη δελτίου Τύπου για το συμβάν. Για μία ακόμη φορά, ο Όμιλος Αλαφούζου καταφέρνει να μας εκπλήξει.
Παρόλο που ήδη από τα πρώτα λεπτά της ανάρτησης αυτής ξεσηκώθηκαν αντιδράσεις στο Διαδίκτυο (βλ. το hashtag #skai_xeftiles που έγινε αμέσως trend στο ελληνικό Twitter), ελάχιστοι πρόσεξαν την ουσία του περιεχομένου της είδησης του ΣΚΑΪ. Ο άγνωστος συντάκτης δεν μένει μόνο στο γεγονός του “λογικά επαγόμενου” θανάτου, λόγω “πρόκλησης της αστυνομίας”, αλλά τονίζει τη λεπτομέρεια ότι ο διαδηλωτής άνηκε στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Το κείμενο επιχειρεί, λίγο άτσαλα, αλλά επαρκώς ενδόμυχα, να συνδέσει την ιδιότητα του αντιεξουσιαστή με το θάνατό του. Ανάμεσα στις γραμμές, το κείμενο κραυγάζει: αν δηλώσεις αντιεξουσιαστής πρέπει να πεθάνεις.
Εδώ λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε με ένα -σύνηθες- κατευθυνόμενο δημοσίευμα στην υπηρεσία της κρατικής εξουσίας, κάτι για το οποίο φημίζονται τα δήθεν φιλελεύθερα μέσα του Ομίλου Αλαφούζου. Η κεντρική ιδέα του εν λόγω άρθρου πρακτικά δίνει την ευλογία στις δολοφονίες ανθρώπων του αντιεξουσιαστικού χώρου από τις δυνάμεις ασφαλείας του Κράτους. Άκρως επικίνδυνη, αλλά συνεπής στην γραμμή του Ομίλου, εξέλιξη.
Συνέπεια λόγων και πράξεων
Όταν η Αυριανή έβγαζε αυτά τα πρωτοσέλιδα, δεν παρίστανε την ανεξάρτητη και φιλελεύθερη ενημερωτική πύλη, αλλά ήταν και το φώναζε η λαϊκίστικη φυλλάδα του καφενέ. Ήταν πιο τίμια από τον πνιγηρά τοξικό Όμιλο Αλαφούζου.
Η σκλήρυνση της γραμμής του Ομίλου Αλαφούζου ήταν φανερή ήδη από τις πρώτες ημέρες της επιβολής του Μνημονίου. Τα μέσα ενημέρωσης του Ομίλου άλλωστε έχουν πολύ μεγάλη ιστορία στη διαπλοκή με το κράτος και την εξυπηρέτηση τόσο ιδιωτικών όσο και πολιτικών συμφερόντων. Το ανώνυμο άρθρο του skai.gr δεν πέφτει σαν κεραυνός εν αιθρία. Η “ενημερωτική βίβλος” των αυτοαποκαλούμενων φιλελευθέρων έχει δείξει με κάθε τρόπο τις προτιμήσεις του στην ολιγαρχία (και πρόσφατα στο ναζισμό) το μίσος του στις κοινωνικές αντιδράσεις (κατά συνέπεια και στις κοινωνικές ελευθερίες) και την τυφλή εξυπηρέτηση των μνημονιακών -και αντιδημοκρατικής- γραμμής. Παρόλο που κρατάει ψηλά τη βιτρίνα του καθωσπρεπισμού, κάτι που το καθιστά ακόμη χειρότερο λίμνες απόθεσης μιντιακών τοξικών σαν την Αυριανή, τόσο ανυπόγραφα όσο όμως και ενυπόγραφα, οι συντελεστές του Ομίλου έχουν εκφράσει πολλαπλά, χυδαία, λαϊκίστικα, την εχθρότητά τους στις δημοκρατικές ελευθερίες και την αγάπη τους στην καταστολή και την κρατική βία.
Ο Όμιλος και οι εργαζόμενοι σε αυτόν είναι συνεπείς. Όταν χαρακτηρίζονται σε κεντρικό άρθρο της “Καθημερινής” οι πολίτες της Ιερισσού -τη στιγμή που δέχονται την πολιορκία από πάνοπλες ομάδες των ΕΚΑΜ- “τάγματα εφόδου“, είναι φυσικό επόμενο να θεωρείται ο θάνατος ενός αντιεξουσιαστή θεμιτή συνέπεια. Όταν προσλαμβάνεται ο Γιώργος Τράγκας για να προβάλει τα στελέχη της Χρυσής Αυγής στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, είναι λογικό οι αντιδράσεις για περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία να θεωρούνται εχθρικές πράξεις που τιμωρούνται με θάνατο. Όταν ο φιλοναζιστής Κωτούλας καλείται από τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο να καταθέσει την ιστορική του αυθεντία για τον Ισλαμισμό, είναι επόμενο να ζητηθεί κάποια στιγμή και η “εκκαθάριση” όσων θα θεωρηθούν εχθροί της ασφάλειας του “Έλληνα εθνικού”. Όταν ο Κωνσταντίνος Ζούλας εκφράζει την επιδοκιμασία του για τις “σφαλιάρες της ΕΛΑΣ στους λήστες” (σ.σ. το περιστατικό λυσσώδους βίας στο κορμιά και τα πρόσωπα των συλληφθέντων για τη ληστεία στο Βελβεντό τα σημάδια των οποίων καλύφθηκαν όπως-όπως με κακής ποιότητας φωτοσοπιά από την ΕΛΑΣ), φυσιολογικά θα έρθει και η επιδοκιμασία στη δολοφονία του επόμενου αντιεξουσιαστή που θα βρεθεί απέναντι στο καθεστώς. Όταν μάλιστα ο Στέφανος Κασιμάτης πάει το συλλογισμό ένα βήμα παρακάτω και συνδέει τους αντιεξουσιαστές του Βελβεντού και τους “τρομοκράτες” της Ιερισσού, με βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε οι “νόμιμα νεκροί” δεν περιορίζονται απλώς στους περιθωριακούς αναρχικούς, αλλά σε κάθε πολιτική δύναμη που βρίσκεται απέναντι στα συμφέροντα της παρούσας κυβέρνησης και -γιατί όχι- στα συμφέροντα του Ομίλου Αλαφούζου. Για να τονιστεί μάλιστα η συμπαράσταση των υπαλλήλων του Ομίλου στο παραγωγικότατο έργο της κρατικής καταστολής, ο Πάσχος Μανδραβέλης ευχαρίστως συντόνισε τη βράβευση της “Μάνας του Αστυνομικού“. Μίας φαιδρής εκδήλωσης που έγινε για την αποκατάσταση των βασανιστών του Βελβεντού. Είμαι σίγουρος ότι στη λίστα αυτή μπορούν να προστεθούν πολλά ακόμη παραδείγματα συνέπειας λόγου και πράξεων υπαλλήλων και στελεχών του Ομίλου.
Μπορεί να ακούγονται υπερβολικά τα παραπάνω με την πρώτη ανάγνωση. Παρακαλώ όμως όποιον τα θεωρεί πραγματικά υπερβολικά να ξαναδιαβάσει με προσοχή το δημοσίευμα του skai.gr που έγινε αφορμή γι’ αυτό το κείμενο. Μετά ας ξανασκεφτεί. Ποιος είναι ο υπερβολικός;