Αγαπητοί μου,
όσο θα περιμένουμε τις επεμβάσεις του (δυστυχώς διαβρωμένου) Στρατού μας, θα προτρέπουμε σε επαναστάσεις, που είναι μέσα στο πρόγραμμα του Ηγεμόνα που τις προκαλεί, για να βρίσκεται ο κόσμος συνεχώς σε αναστάτωση (όπου γυρίσεις, επανάσταση θα δείς, το αποτέλεσμα τους όμως είναι μηδέν) ή θα τρέχουμε εμείς πίσω απο στημένες διαδηλώσεις του ΚΚΕ και…..
του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα αλλάξει τίποτε.
Πρώτα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, να σκεφθούμε, ποιοί έχουν συμφέρον να μας σπρώχνουν σε φασαρίες, ποιοί έχουν συμφέρον, ώστε να χρηματοδοτούν ακόμη και τη κουτσή Μαρία να ιδρύσει κόμμα ή κίνημα για την σωτηρία της πατρίδας μας, η πατρίδα μας θα βουλιάζει όλο και περισσότερο στο βουρκο. Και οι συνταγές του Τραϊανού, αν διαβάσεις μέχρι το τέλος τις αναλύσεις του που πρώτα αναλύουν όλα, όσα συμβαίνουν στον κόσμο, και όπου και ο ίδιος απο τα πολλά δέντρα που στήνει δεν βλέπει το δάσος, είναι αχρηστες, διότι δεν προτείνουν πρακτικές λύσεις και κινούνται στον χώρο των τι θα πρέπει και τι θα πρέπει και θα τι θα πρέπει να γίνει ή να κάνουμε, τα ίδια με τα θα και θα και θα του Ανδρέα Παπανδρέου. Τι όμως είναι το συγκεκριμμένο: Πρώτα νηφαλιότητα, διότι στην σύγχιση μόνο λάθη κάνουμε. Δεύτερον ,ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που υπο τις σημερινές συνθήκες μπορεί να αποφασίζει ανεξάρτητα για το τι δέον γενέσθαι, ιδιαίτερα μετα τα Μνημόνια, με τα οποία είμαστε δεμένοι χεροπόδαρα. Ανεξάρτητες αποφάσεις δεν μπορούν να πάρουν ούτε και ισχυρότερα κράτη όπως η Γερμανία, γι’ αυτό και δεν βρίσκονται συνεχώς στο δρόμο και την αναστάτωση. Μπορούμε όμως να εκλέξουμε πολιτικούς, που δεν είναι κολλημένοι άπόλυτα στη Δύση, αλλά θα ψάχνουν να βρούν συμμαχίες, με τη Ρωσία φερ’ ειπείν, σαν αντίβαρο στην πίεση της Δύσης.
Αυτά σαν έναυσμα για περισσότερες σκέψεις.
Φιλικά
Εμμανουήλ Σαίδης