1)Οι οικονομικοί μετανάστες «μουσαφίρηδες» είναι φορείς ενός πολιτισμού που συχνά αντιβαίνει βαθιά τις δυτικές αξίες και τρόπο ζωής. Δεν υφίσταται καμία απολύτως πολιτιστική και κοινωνική συμβατότητα π.χ. μεταξύ δυτικών και μουσουλμάνων…
2)Η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης σε συλλογικό πανευρωπαϊκό επίπεδο δημιουργεί πανίσχυρες «θετικές εξωτερικότητες-positive externalities» (ποσοτική και ποιοτική μείωση της εγκληματικότητας, απομάκρυνση πυρήνων τρομοκρατίας και θρησκευτικού εξτρεμισμού, μείωση της παραοικονομίας και καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και της διακίνησης ναρκωτικών καθώς και πορνείας, μείωση της συναλλαγματικής εκροής από την ΕΕ προς τις χώρες προέλευσης τους, αύξηση των ημερομισθίων μιας και οι μετανάστες σπάνε τα μεροκάματα, ενίσχυση των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων μιας και οι λαθρομετανάστες δρουν απεργοσπαστικά κτλ κτλ ).
3) Παρουσιάζει και τα δύο χαρακτηριστικά ενός δημοσίου αγαθού: α) Μη ανταγωνιστικό ως προς την κατανάλωση β) αδυναμία αποκλεισμού του «τζαμπατζή» . Δηλαδή αν αντιμετωπιστεί αυτό το πανευρωπαϊκό πρόβλημα συλλογικά, θα έχει ασφάλεια τόσο ο Έλληνας όσο και ο Βέλγος και ο Ιταλός και όλοι οι Ευρωπαίοι. Το ότι θα καταναλώσει αυτό το αγαθό ο Έλληνας δεν σημαίνει ότι μένει λιγότερο αγαθό για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους . Καρπώνονται τα οφέλη της αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης σε συλλογικό επίπεδο όλοι οι Ευρωπαίοι και στον ίδιο βαθμό. Αν αποφασιστεί το μέτρο αυτό στις Βρυξέλλες για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά αφεθεί στο κάθε κράτος ξεχωριστά η δυνατότητα να αποφασίσει τη συμμετοχή του ή όχι στην κοινή δράση, οπότε συμμετοχή και στις δαπάνες, θα βρεθούν κράτη όπως την Ελλάδα με αριστερή διεθνιστική κυβέρνηση που θα πουν «εμείς δεν θα συμμετάσχουμε». Έτσι μια αριστερή κυβέρνηση θα είναι συνεπής στην ιδεολογία της και οπότε και στους ψηφοφόρους της αλλά ταυτόχρονα θα καρπωθεί τα οφέλη της συλλογικής δράσης χωρίς να πληρώσει ούτε ένα ευρώ .Αυτό είναι το φαινόμενο του τζαμπατζή (free riding tragedy of the public goods).
4)Είναι προτιμότερη η συλλογική συντονισμένη δράση από άποψη αποτελεσματικότητας κόστους (cost efficiency) καθώς και από άποψη επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας (efficacy) από ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία του κάθε κράτους ξεχωριστά και για πάρτη του . Το να αποφασιστεί, να οργανωθέι και να εκτελεστεί συντονισμένα και απευθείας από τις Βρυξέλλες, θα κοστίσει πολύ λιγότερο από ότι αν το κάθε κράτος από μόνο του αντιμετώπιζε το πρόβλημα. Το όφελος είναι η παραγωγή οικονομιών κλίμακας.
Για τους παραπάνω λόγους συμπεραίνουμε ότι η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης είναι όπως λένε οι οικονομολόγοι ένα «δημόσιο αγαθό» και οπότε η ποσότητα του θα πρέπει να αποφασιστεί και να παραχθεί από μια υπερεθνική δομή, όπως είναι αυτή της ΕΕ, για λογαριασμό όλων των κρατών μελών. Ο καταμερισμός της δαπάνης θα γίνει με φόρους των Ευρωπαίων φορολογούμενων και θα επιβληθεί από την υπερεθνική δομή ώστε να καταπολεμηθεί το φαινόμενο του τζαμπατζή χρησιμοποιώντας διάφορες μεθολογίες (aggregation technologies).
Αυτά λέει η οικονομική θεωρία και πάμε να δούμε κατά πόσο αυτές τις αρχές τις συμμερίζεται η σημερινή ηγεσία της ΕΕ, ώστε να καταλήξουμε σε τελικά συμπεράσματα και να κάνουμε προβλέψεις για το μέλλον.
Η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης είναι ένα πρόβλημα που ξεπερνάει τα κράτη μέλη, τόσο οικονομικά όσο και επιχειρησιακά, και δεν μπορούν το καθένα ξεχωριστά να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο πρόβλημα. Π.χ. η Ελλάδα είναι ένα χρεοκοπημένο κράτος και δεν έχει τους κατάλληλους πόρους να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Επίσης δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει ούτε επιχειρησιακά μιας και δεν έχει τις απαραίτητες «επιχειρησιακές δομές» (ικανό αριθμό προσωπικού και σκαφών να ελέγξει το Αιγαίο, κέντρα περίθαλψης και κράτησης των συλληφθέντων, τρόπους και μέσα επαναπατρισμού κτλ). Η Ευρώπη έχει αφήσει την Ελλάδα μόνη της (ένεκα συμφώνου Δουβλίνο 2) να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα που την ξεπερνάει και με την ίδια ατελέσφορη αντίληψη αντιμετωπίζει την Ισπανία και την Ιταλία, που μέσω θαλάσσης βάλλονται από «καραβιές» μεταναστών από το Μεγάλο Μάγκρεμπ (Βόρεια Αφρική). Η ΕΕ χορηγεί τα εν λόγω κράτη με ένα εξευτελιστικό ποσό ανά μετανάστη που δεν επαρκεί ούτε για τα βασικά, ενώ απέχει επιχειρησιακά στα υπόλοιπα. Επίσης η ΕΕ έχει θέσει επικεφαλής του ζητήματος της μετανάστευσης επιτρόπους οι οποίοι είναι αριστερών διεθνιστικών φρονιμάτων εξόχως ακατάλληλοι για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα (πχ την Σουηδέζα Σεσίλια Μάλμστρονγκ ). Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να συνυπολογίσουμε και όλες τις ομάδες πίεσης ( lobbies) οι οποίες ασκούν πιέσεις στην ηγεσία της Ευρώπης υπέρ μιας πολυπολιτισμικής Ευρώπης (ΜΚΟ, George Soros foundation, human rights watch κτλ).
Παρατηρώντας λοιπόν προσεκτικά όλα τα παραπάνω φτάνουμε στο τελικό συμπέρασμα: Η ΕΕ δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αλλά έχει αποφασίσει άκρως αντιδημοκρατικά να μετασχηματιστεί σε μια πολυπολιτισμική Ευρώπη. Χωρίς να ρωτήσει τους λαούς μέσω δημοψηφισμάτων, μετασχηματίζει άκρως φασιστικά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες σε πολυπολιτισμικές (στην ουσία τις εξισλαμίζει), προσβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο τη δημόσια τάξη και την κοινωνική ειρήνη . Υιοθετεί το νεοφιλελεύθερο δόγμα της παγκοσμιοποίησης και των πολυπολιτισμικών κοινωνιών κάνοντας πειράματα «κοινωνικής ευγονικής- μηχανικής» στην καμπούρα των λαών της Ευρώπης, δρώντας απολύτως ανεύθυνα και κοντόφθαλμα.
Το ερώτημα που τίθεται σερ αυτούς τους γραικύλους είναι ποιος τους έδωσε το δικαίωμα και από που αντλούν τη λαϊκή νομιμοποίηση να προβαίνουν μονομερώς σε τέτοιες δράσεις και αποφάσεις, με συνέπειες σε μακρυχρόνιο ορίζοντα συμπαρασέρνοντας και τις επόμενες γενιές ; Ποιος σας έδωσε την εξουσία να εξισλαμίσετε την Ευρώπη χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά; Οι δε ηγεσίες της σημερινής Αγγλίας και Γαλλίας δίνει νόμιμα έγγραφα σε εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνων που προέρχονται από χώρες που παλιά ήσαν αποικίες τους. Επειδή δηλαδή τον 18 και 19 αιώνα είχαν αποικίες στις χώρες της Αφρικής οι σημερινοί Γάλλοι και Άγγλοι θα βιώσουν το λεπίδι και τον ολοκληρωτισμό του ριζοσπαστικού ισλάμ;
Η πρόβλεψη για το μέλλον σύμφωνα με τα παραπάνω είναι ότι τα πράγματα θα χειροτερέψουν και φαινόμενα εξτρεμισμού όπως αυτό της εφημερίδας Charlie Hembto θα πολλαπλασιαστούν. Εγείρεται το μίσος και η εχθροπάθεια και οι λαοί θα έρθουν σε ρήξη . Από τη μία θα έχουμε τις εθνικιστικές ομάδες αντίδρασης και από την άλλη θα έχουμε τους «ιδεολόγους» (;) αναρχικούς ΑΝΤΙΦΑ και αριστερούς να συγκρούονται στις πόλεις. Κάθε φορά που θα «προσβάλλεται» η τιμή του Μεγάλου Προφήτη θα έχουμε αναταραχές και οδομαχίες.
Η απάντηση μας σε όλο αυτό το ζόφο θα πρέπει να είναι:
1) ο ευρωσκεπτικισμός (να αμφισβητήσουμε την ηγεσία της Ευρώπης και την αναγκαιότητα μιας τέτοιας Ευρώπης όπως αυτοί την κατάντησαν).
2)Ο επαναπροσδιορισμός εκ του μηδενός του οράματος (vision) και το εύρος των εξουσιών της ΕΕ.
3)Όχι ο απλός εθνικισμός…….. αλλά ο υπερεθνικισμός! (Κ.Πλεύρης)
Μιχάλης Δέλτα Οικονομολόγος