Καταπιέζεσαι συνέχεια για τους άλλους; Μάθε να λες ΟΧΙ

Το ‘όχι’ στα αιτήματα των άλλων είναι από τα πρώτα πράγματα που δείχνουν ότι ένα παιδί αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως…

ξεχωριστό άτομο. Είναι θα λέγαμε μια πρώτη μορφή ‘επανάστασης’. Το να πει κανείς ‘όχι’ σε κάτι που δεν ταιριάζει στα συναισθήματα και την ήρεμη ροή του είναι κάτι που δείχνει ότι έχει ‘εγώ’.

Γράφει ο ψυχολόγος- ομαδικός θεραπευτής, Δημήτρης Κατσαρός

Όμως αυτό έχει διαφορά από το να είναι ‘άνθρωπος του όχι’, δηλαδή να νιώθει την ασφάλεια των ορίων του εγώ μέσα από μια διαρκή αρνητικότητα, μέσα από ένα συνεχές ‘όχι’.

Οι μορφές παθολογίας που μπορεί να φανούν από μια τέτοιου είδους αρνητικότητα ποικίλουν από ναρκισσιστική διαταραχή με καλύτερη έκβαση την οριακότητα της προσωπικότητας.

Γι’αυτό με ένα σχετικό μέτρο [που ορίζεται ανάλογα με τα όρια και τις δυνατότητες του καθένα και με γνώμονα τη δημιουργία στενών σχέσεων με τους συνανθρώπους] το ‘ναι’ δημιουργεί μια διεύρυνση των ορίων του ‘εγώ’ με ένα τρόπο που δομεί την ενσυναίσθηση (να μπαίνουμε στη θέση του άλλου κυριολεκτικά αφού είμαστε φορείς διεκπεραίωσης της επιθυμίας του)

Από την άλλη η εξ ολοκλήρου αποδοχή των επιθυμιών των άλλων δημιουργεί μια δεκτικότητα άνευ ορίων και το διαρκές ‘ναι’ στρεβλώνει και πολλές φορές σπάει τα όρια του εγώ σε σημείο αποσυντονισμού και διατάραξης της σκέψης. Τί σκεφτόμαστε για λογαριασμό μας και τί για τους άλλους; Είναι οι επιθυμίες μας δικές μας ή κατά συνθήκη επιθυμίες με σκοπό την επίτευξη ενός στόχου που δε μας αφορά προσωπικά; Εν τέλει αυτό το ‘μπράβο’ και η αναγνώριση που τόσο αναζητάμε μας βοηθά να σχετιστούμε με τους άλλους ή περνάμε στην παρανοϊκή σκέψη ότι ‘μας χρησιμοποιούν’;

Το να προσπαθεί δηλαδή κανείς να αντλεί ευχαρίστηση για τον εαυτό του μέσα απ’ την ικανοποίηση των άλλων διαρκώς, τον αναγκάζει να δομήσει ένα ψευδή εαυτό που στην ουσία μεταλλάσσεται διαρκώς προς συμμόρφωση στις εξωτερικές απαιτήσεις. Η χειρότερη έκβαση αυτής της κατάστασης είναι η ψύχωση.

Η πλάστιγγα-αναλογία είναι πάντα η σχέση πρωτογενούς/δευτερογενούς ναρκισσισμού.

Ο πρωτογενής ναρκισσισμός είναι η τάση μας να ευτυχούμε με βάση αυτό που είμαστε τώρα. Να το χρησιμοποιούμε για να νιώθουμε ικανοποίηση εδώ και τώρα.

Ο δευτερογενής ναρκισσισμός αφορά την ικανοποίηση από δράσεις μας που έχουν σκοπό να αποκομίσουν οφέλη-εύσημα-υλικές απολαυές.

Ο συνδυασμός των δύο δίνει τα χαρακτηριστικά εσωστρέφειας και εξωστρέφειας στον κάθε άνθρωπο.

boro.gr