Ο κόσμος βλέπει, θυμάται και σταθμίζει

Ιουλιανά. Μες την πολιτική επάγγελμα και την οικογενειοκρατία στην πράξη. Αν δεν ήταν έτσι, δεν
θα’ κανε κάποιες χιλιάδες κουμπαριά, κι ούτε τα δυο παιδιά του θα «κληρονομούσαν» το…επάγγελμα.

ΔΕΝ θα πούμε το «κακού κόρακος κακόν ωόν» για τον Κυριάκο, γιατί δεν δοκιμάστηκε. Τώρα δίνει τις εξετάσεις του κι είναι το Υπουργείο δύσκολο. Λένε πως τον «καθαρίζει» ο κ. Σαμαράς, αλλά δεν
ΕΧΕΙ άλλες επιλογές για κινητικότητες, διαθεσιμότητες και απολύσεις ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης; Λες να μην το πρόσεξε πως ο εθνικός προϋπολογισμός επιβαρύνεται και με τη μισθολογική δαπάνη 10.000 αγροφυλάκων; Ήταν επιλογή του «πρεσβύτερου» και δεν συζητάμε για τα κίνητρα. Ούτε για τη νεκρανάσταση του παλιού αγροφύλακα, με την ιστορία και με το…φρόνημά του. Και, βέβαια, απ’ τους παραπάνω ευνοηθέντες με το ουρανοκατέβατο δώρο, χίλιοι (περίπου) βγήκαν στη σύνταξη, απ’ την επόμενη χρονιά. Ωστόσο, αυτό δεν έχει σημασία σε μια χώρα που πλήρωνε με δανεικά και η ψηφοθηρία ήταν (και παραμένει) μοναδική έγνοια, άγχος και «εργαλείο» των πολιτικών μας.

ΑΝ, λοιπόν, «ξεκινούσαν» απ’ τους παραπάνω, θα’ ταν η πίκρα του Κυριάκου μεγάλη, έναντι του Πατρός. Αν οι αγροφύλακες («επιτηρητές περιβάλλοντος»-κάπως έτσι τους μετονόμασε ο κ. Πολύδωρας) παρατούσαν τα…χωράφια και πήγαιναν σπίτι τους, θα’ χε αναιρεθεί μια «πατρική» υπόσχεση και ιδέα που εφαρμόστηκε αργότερα, επί Κώστα ΚΑΙ πάμε στην μεγάλη κατηγορία «εργαζομένων», που ο διορισμός τους δεν έχει να κάνει με κόμματα και «ιδεολογίες». Όλα τα κόμματα διόρισαν στη Βουλή και το ξέρουμε. Το ξέρουν κι ίδιοι με τα πρωτοφανή προνόμιά τους, αλλά τους «αγνοεί» το σώμα, ως εξόχως ευνοηθέντες και βολεμένους. Και «ισχυρούς», στη σκιά των παλιών (πολιτικών) που τους διόρισαν και των σημερινών που συνεργάζονται μαζί τους. Γι αυτό και
χαλάνε τον κόσμο, αν αγγίξουν τα προνόμιά τους.

ΔΕΝ είναι, λοιπόν, η (δεύτερη) επιλογή των κυβερνώντων και ο λόγος είναι απλός. Αν π.χ. ο ρηξικέλευθος κ. Μητσοτάκης επέλεγε για «κινητικότητα», διαθεσιμότητα και πιθανή απόλυση τους
παραπάνω «εργαζόμενους», θα’ χε «αποκεφαλιστεί» ο ίδιος, αποβραδίς. Από πολλά «πολύχρωμα» μαχαίρια και απαστράπτοντα είτε σκουριασμένα γιαταγάνια, σε χέρια που ευνοιοκρατών κάθε παρατάξεως και «ιδεολογίας», αλλά με την ίδια πρακτική.

ΠΗΡΑΜΕ δυο περιπτώσεις, ας συνεχίσουν με τις δικές τους προτεραιότητες. Έχουν και την ευθύνη. Μόνο, που ο κόσμος βλέπει, θυμάται και σταθμίζει.