Το κομματικό θηρίο κι ο εκσυγχρονισμός της Ελλάδας

το θηρίο: Τα μάτια του είναι τα μέλη του συστήματος με τις κομματικές σημαίες και τα οπαδικά συνθήματα στις πλατείες και τα χωριά Τα αυτιά του είναι οι δημοσκοπήσεις με τις οποίες ακούει και προβλέπει την διάθεση του λαού και ενεργεί ανάλογα, με πρόγνωση και στρατηγική. Το στόμα του είναι το δελτίο των οχτώ, με το οποίο επικοινωνεί με τον κόσμο και έρχεται σε μυστική συνομιλία δίχως αντίλογο, περνώντας στον κόσμο της δικές του αντιλήψεις. Τα πόδια του είναι η άγνοια και η παραπληροφόρηση του λαού, καθώς επίσης και η δειλία των πολιτών για υπευθυνότητα και αλληλεγγύη. Τα χέρια του είναι τα υπουργεία και οι δημόσιες επιχειρήσεις, τις οποίες στελεχώνει με δικά του παιδιά, εξαγοράζοντας ψήφους και δικαιώματα, καθώς επίσης και οι τράπεζες που παρέχουν όνειρα στον λαό με πίστωση δυσανάλογη του βιοτικού επιπέδου της χώρας. Για ένδυμα του έχει την ρητορική του πανουργία, καθώς ντύνεται περίτεχνα το ψέμα, όλες οι ατέλειες του σώματος του, φαντάζουν δυσδιάκριτες. Για όχημα του έχει το παρακράτος, καθώς κινείται ευέλικτα μέσα στο πλήθος με «στρακαστρούκες» σε φακέλους και γκαζάκια σε «πολιτικούς αγωγούς», έχει πάντα ανοικτό τον δρόμο του μέσα στο πλήθος και φτάνει πιο γρήγορα στον προορισμό του. Για τεθωρακισμένα οχήματα και για όπλα μαζικής καταστροφής έχει την παραχάραξη της ιστορίας και την κομματικοποίηση των μαθητών και των δασκάλων, καθώς επίσης και την κατεδάφιση κάθε υγιούς πνευματικού αγώνα. Για παραγωγή πλούτου και αρπαγή των χρημάτων του λαού, έχει τους τρεις γίγαντες του δημόσιου κεφαλαίου, την «Δ.Ε.Η», τον «Ο.Τ.Ε», και τον «Ο.Π.Α.Π». Τέλος, για τροφή του έχει την υπογεννητικότητα, βάσει της οποίας το εκλογικό αποτέλεσμα το καθορίζουν άνθρωποι γαλουχημένοι επί δεκαετίες στις ιδέες των κομμάτων, κυρίως πνευματικά ηλικιωμένοι (πρώτα γερνά το πνεύμα και μετά το σώμα) με βαθύ ριζικό στο εκλογικό «γίγνεσθαι» του τόπου, οι οποίοι είναι πάντα πρόθυμοι να θυσιάσουν την ελευθερία και τα ιδανικά τους αρκεί να έχουν κουτσά στραβά ένα σίγουρο εισόδημα, το οποίο τους καθιστά αδύνατους να αντιδράσουν και συνάμα έτοιμους να πέσουν απ’ το καναπέ και να γυρίσουν στις παλιές τους συνήθειες, απλά και μόνο στο άκουσμα μιας είδησης που σπέρνει φόβο κι ανασφάλεια.

Με βάσει τα παραπάνω το συμπέρασμα είναι το εξής: Ο ευνουχισμός της παραγωγικότητας του έλληνα, επέδρασε καταλυτικά σε όλη την καθημερινότητα των ελλήνων, με αποκορύφωμα την παιδαγωγική του εικοστού αιώνα, η οποία διδάσκει την κόρη να βρει ένα πλούσιο γαμπρό και να φτιάξει την ζωή της μέσα στην άνεση του πλούτου ή τον γιο να είναι ισόβιος φοιτητής με πέντε πτυχία κι όταν αποφοιτήσει να μην έχει όρεξη για δουλειά αλλά να κυνηγάει την τύχη του. Άρα, με αυτή την παιδαγωγική, ποιος θα επαναστατήσει από ’δω, ο τύπος με το iPod ή με το play station; Πως θα πει, όχι, ο Έλληνας, στον ζυγό του κεφαλαίου, την στιγμή που στην σύγχρονη Ελλάδα, ο επαναστάτης της πόλεως είναι ο «παπάκιας» που έχει βγάλει την εξάτμιση απ’ το μηχανάκι και μετά τις δώδεκα, βγαίνει στα στενά για σούζες και σπάσιμο νεύρων. Ίδου, λοιπόν, και ο νέος τύπος επαναστάτη της παγκοσμιοποίησης: πρώτα γίνεται θηρίο από το rock και την ανία του ψευτοπολιτισμού, και μετά μπριζομένος βγαίνει και κάνει σούζες στον δρόμο νομίζοντας ότι έτσι επαναστατεί εναντίον του πατέρα του που ήθελε να τον κάνει κυριλέ γραβατάκια του «καθωσπρεπισμού» ή της μάνας του που ήθελε να του σιδερώνει τα παντελόνια με τσάκιση για να πάρει κληρονομικό το παρουσιαστικό του παθολόγου στο ι.κ.α που γράφει τα φάρμακα χωρίς συνταγή. Όχι, τα πράγματα δεν είναι απλά, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά! Πάρα μα πάρα πολύ σοβαρά!

Διότι και τα ελληνόπουλα, τους πλάνους βλέπουνε στην τηλεόραση, και το «τσίρκο» του champions league έχουνε όραμα. Διότι ο πλάνος με το τόπι (ο χ’ ή ο ψ’ ποδοσφαιρικός αστέρας) είναι θύμα της παγκοσμιοποίησης και το κεφάλαιο τον χρησιμοποιεί. Πως; Πολύ απλά, αφού κάνει τα μαγικά με την μπάλα και κερδίσει την εμπιστοσύνη των παιδιών, εν συνεχεία γίνεται διαφημιστικό όργανο του εκσυγχρονισμού ώστε να γεμίσει τα ελληνικά σπίτια με play station. Ωραίος ο πλάνος! Αυτό κι αν είναι μεγάλο χαρτί για την παγκοσμιοποίηση! Σιγά σιγά! Πρώτα έβαλε τα γκολ, μετά έκανε δυο τρεις μαγικές πιρουέτες, στην συνέχεια πήρε το παγκόσμιο κι έγινε αφίσα στο δωμάτιο των παιδιών, και τέλος διαφήμιζε το play station! Τρομερό! Απίστευτο! Ασύλληπτη διαστροφή! Αντί να διαφημίζει το πραγματικό, διαφήμιζε το εικονικό δυσφημώντας το πραγματικό ποδόσφαιρο (αφού στην διαφήμιση ήταν καλύτερος), κι αν στο ματς της τετάρτης δεν έβαζε κάποιο γκολ, δεν υπήρχε πρόβλημα, τα έβαζε στο ημίχρονο όπου διαφήμιζε τον εαυτό του σε εικονικό χορτάρι να σκοράρει σαν να έχει turbo στα πόδια. Δηλαδή οι έλληνες τηλεθεατές τον απολάμβαναν σε δύο φάσεις να κάνει τα μαγικά του: μία στον πραγματικό χλοοτάπητα και μία στον εικονικό που παιζόταν στον ημίχρονο του αγώνα προς ξεπούλημα εικονικών μηχανών της παραγωγού εταιρίας. Άπιαστο! Πλάνη ασύμμετρη! Αντί να ωθεί με το παράδειγμα του τα παιδιά να βγουν στους δρόμους και να παίξουνε μπάλα, διαφήμιζε την μηχανή της εικονικής πραγματικότητας και τα έκλεισε στο σπίτι με τις ώρες μπροστά σε μια οθόνη. Τρομερό! Δεν έχω ξαναδεί τέτοια πονηριά! Έχετε δει γιατρό να χειρουργεί και να παραδειγματίζει με την πράξη του τους μελλοντικούς επιστήμονες να χειρουργούν εικονικά στο δωμάτιο τους πλαστικές κούκλες;! Τρομερό! Απίστευτο! Ή έχετε δει συνθέτη να παραδειγματίζει τα παιδιά με τις μελωδίες του να συνθέτουνε τραγούδια για φωτογραφικό υλικό κάποιας έκθεσης για μπουζούκι η βιολί;! Όμως πλέον δεν έχουμε παράπονο, είδαμε αθλητή να το κάνει! Εγώ σου λέει θα βάζω τα γκολ στο πραγματικό γήπεδο κι εσύ θα προσπαθείς να με μιμηθείς στο εικονικό χορτάρι της οθόνης σου! Τρομερό! Δεν πρέπει να ’χουμε παράπονο! Την ζήσαμε κι αυτήν την πονηριά!

Έτσι σαν φυσικό επακόλουθο, ήρθε ο εκσυγχρονισμός. Ο βίαιος και χυδαίος εκσυγχρονισμός! Και εδώ ακριβώς είναι το σημείο που συναντάται το κράτος με τον πολίτη για να διαβρώσει την σκέψη του και κάθε διάθεση του Έλληνα να στηθεί στα πόδια του και να πάρει πίσω την χαμένη του αξιοπρέπεια, δηλαδή να επαναστατήσει. Ως εκ τούτου το iPod ή το playstation, έγιναν πολιτισμική ταυτότητα των Ελλήνων, πολιτισμική ταυτότητα όμως, προς αναξιοπρεπή λόγω! Λόγω ασύμβατο και αναίτια επαναστατικό προς την αρχοντική αξιοπρέπεια που είχαν οι Έλληνες. Πλέον οι Έλληνες είδαν στην «αγορά» την πηγή της ταυτότητας τους, η αγορά έγινε η γνώση του εαυτούς τους, η αγορά έγινε η συμμετοχή τους στα κοινά, κι η αγορά τους έδινε έναν τρόπο ένταξης στην κοινωνία. Η αγοραστική δύναμη έγινε η κοινωνική ταυτότητα του Έλληνα, η ελευθερία του ήθους του στους δρόμους των πόλεων και η συμμετοχή του στα κοινωνικά γεγονότα. Όμως αυτή η μανία για αγοραστική δύναμη, έδεσε τον Έλληνα και τον έκανε εν αγνοία του πιόνι στα χέρια του συστήματος. Ύπουλα και παμπόνηρα τον μετέτρεψε από ενεργό πρωτοστάτη των εξελίξεων στην δημοκρατία, σε ενσωματωμένο και πειθήνιο όργανο του κομματικό συστήματος διότι ο εχθρός της δημοκρατίας είναι η κομματικοποίηση του λαού.

Και η κομματικοποίηση της κοινωνίας, οδηγεί στο κομμάτιασμα του έθνους, διότι το κόμμα σημαίνει κομμάτι από το σύνολο.

Μας διαίρεσαν τελικά, και αφού μας πήραν τα εργατικά μας δικαιώματα και έκοψαν σε μικρά μικρά κομματάκια (διαμέσου του κόμματος) – τώρα είναι έτοιμοι να μας πουλήσουνε. Που να μας πουλήσουν; Μα φυσικά, στις αγορές. Πωλείται η Ελλάδα στις αγορές του κόσμου, στο διεθνή κεφάλαιο, για φθηνότερα πανωτόκια και επιτόκια, που να τους πάρει ο διάολος και να τα πανωτόκια και τα επιτόκια, και την αγορά χρήματος και τους χρηματέμπορους και τους σωματέμπορους!