Του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΝ μιλάμε για τους πολέμους και τις θηριωδίες του. Για την καθημερινότητα εν ειρήνη μιλάμε, με τη δημοκρατία δυσδιάκριτη ανάσα σε ασυδοσία και φασισμό. Να τα διαχωρίσουμε με παραδείγματα, κι ίσως το κοντράστ μας βοηθήσει…
ΣΚΗΝΗ 1η: Στην ημεδαπή της «δημοκρατίας». Εποχούμενος σε μηχανάκι (με κομμένη εξάτμιση για σκόπιμο θόρυβο και…εντυπωσιασμό, καλοκαιριάτικα) σε πεζόδρομο.
ΚΙ εμείς; Τον κοιτάμε αδιάφορα, του πετάει κανένας καμιά βρισιά και μόνο αν μας τρακάρει θα του πάρουμε το κεφάλι. Κι αν τον σταματήσεις τροχονόμος; Του αραδιάζει χιλιάδες ψέματα και δικαιολογίες. Κι αν προξενήσει σοβαρό ατύχημα; Μαζεύει τους φίλους του στο δικαστήριο για ψευδομαρτυρία. Πόσο «καλό παιδί είναι» και πως δεν πρέπει να τιμωρηθεί…Ο ίδιος θα κλαψουρίζει με σκυμμένο το κεφάλι. Και μετά;
ΣΚΗΝΗ 2η: ΚΑΙ πάμε στην Ευρώπη των «κουτόφραγκων». Για αντίστοιχη εικόνα, περίεργη και ακατανόητη για…λεύτερους έλληνες. Στην Αυστρία, για παράδειγμα, απ’ όπου ξεκίνησε ο φασισμός, είτε στη Γερμανία «με τ’ όνομα».
ΔΙΚΥΚΛΙΣΤΕΣ με απαστράπτουσα τη μηχανή (όχι γιατί είναι…πλούσιοι) και με πλήρη εξάρτηση. Χειμώνα καλοκαίρι. Για το απέναντι χωριό, τη μακρινή πόλη είτε για την καφετέρια.
ΔΕΝ μαρσάρουν για πλάκα, δεν είναι ασκεπείς (είτε με το κράνος να προστατεύει τον…αγκώνα τους), δεν παραβιάζουν σήματα, και δεν θα δεις δίπλα τους τροχονόμο να τους κόβει κλίση. Ε, λοιπόν, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!
ΚΙ ύστερα; Ας…καμαρώσουμε την Ελλάδα μας αγνώριστη μες το σκουπιδαριό, κάτι σαν πτυελοδοχείο της Ευρώπης, «ανακουφιστήριο» των Ευρωπαίων που…δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Μέχρι κι αυτοί να «αποσυμπιεστούν» απ’ τους νόμους της πατρίδας τους, ξεθαρρέψουν κι αρχίσουν να πετάνε το πλαστικό απ’ το παράθυρο, να παρανομούν σε νησιά μας τουριστικού ξεσαλώματος.
«ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» και φασισμός συγγενεύουν και τα’ χουμε μπερδέψει.