Γράφει ο «αναγνώστης»
Η εξουσία έχει τέσσερα πόδια. Και το σχήμα της τυραννίας έχει ως εξής: πολιτικοί-καναλάρχες-εργολάβοι-τράπεζες. Οι τράπεζες χορηγούν τα δάνεια στα κόμματα για την…
προεκλογική τους διαφήμιση και για την κομματική τους ψηφοθηρία, είναι δηλαδή το καύσιμο για να κινηθεί το κόμμα. Εν συνεχεία οι καναλάρχες προβάλλουν το κόμμα το οποίο θα εξυπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα τους, καλλωπίζοντας την εικόνα του πολιτικού ηγέτη που θα τους βοηθήσει στην ανάθεση των κρατικών έργων.
Και ρωτάω εγώ, οι τράπεζες χρηματοδοτούν τα κόμματα, οι εργολάβοι τους φτιάχνουν την εικόνα στα κανάλια και κατασκευάζουν το «καλό» προσωπείο τους, και ο λαός τους ψηφίζει, άρα σε ποιον χρωστά το κόμμα και με βάση ποιου συμφέροντα θα νομοθετήσει; Του λαού ή του κεφαλαίου; Του πολίτη ή του τραπεζίτη; Του φτωχού ή του εργολάβου; Το ερώτημα δεν χρειάζεται απάντηση, ούτε εξηγήσεις, είναι αυταπόδεικτο. Διότι ο χορηγός των κομματικών Α.Ε (διότι εταιρίες κατάντησαν τα κόμματα) είναι οι τράπεζες, και τα δάνεια που δίνουν είναι η «αιμοδοσία» των κομμάτων. Επομένως, ποιον θα σκεφτεί να ευεργετήσει και σε ποιον χρωστά η κομματική εταιρία, στον «αιμοδότη» του χρωστά ή στον ψηφοφόρο του; Στον ψηφοφόρο του δεν χρωστά τίποτα και όπως έχουμε δει κανένα λάθος δεν αναγνωρίζεται μετά την έξοδο από τις κάλπες, στον τραπεζίτη χρωστά και για το καλό του τραπεζίτη θα νομοθετήσει, διότι από αυτόν πήρε το χρήμα για να ανέβει στην εξουσία, ο άλλος, ο απλός πολίτης απλά υπέγραψε με την ψήφο του αυτό που έχουν συμφωνήσει οι τράπεζες με τον κομματικό ηγέτη! Και αυτά που χρωστά ο κομματικός ηγέτης στις τράπεζες, είναι χρωστούμενα νομικά κατοχυρωμένα, δάνεια δηλαδή που πρέπει να επιστραφούν με τόκο, ενώ αυτά που χρωστά ο κομματικός ηγέτης στον λαό, είναι λόγια του αέρα, «αεροχρωστούμενες» υποσχέσεις που δεν έχουν νομική υπόσταση. Συνεπώς, «είπε» και «ξείπε» ο κομματικός ηγέτης. Που είπε και «ξείπε»; Στον λαό! Στον τραπεζίτη όμως δεν μπορεί, διότι εκεί βάζει την υπογραφή του, ο τραπεζίτης τον κρατά γιατί έχει υπογράψει. Άρα, τι κάνει; Σώνει τις τράπεζες παίρνοντας δάνεια στο όνομα του Ελληνικού λαού (χρεώνοντας του Έλληνες δηλαδή) και καταστρέφοντας τις επόμενες γενιές. Ευχαριστημένοι, λοιπόν, οι τραπεζίτες και οι εργολάβοι, τρέχουν να τους ανταποδώσουν την χάρη. Πως; Παρουσιάζοντας τους κομματικούς ηγέτες ως σωτήρες! Που τους παρουσιάζουν; Στα κανάλια τους παρουσιάζουν, τα οποία είναι του κεφαλαίου. Ναι, τα κανάλια είναι του κεφαλαίου και για το κεφάλαιο εργάζονται, όχι για τον απλό πολίτη. Άρα έχουμε δελτίο ειδήσεων του κεφαλαίου, όχι του πολίτη, για τον πολίτη έχουμε την κάλπη, το τσίρκο των «εκλογών» για να εκτονώνονται τα «πάθη» και ο λαός να έχει την ψευδή αίσθηση ότι μετέχει στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Τα κανάλια είναι του κεφαλαίου και στηρίζουν τον πολιτικό που νομοθετεί για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και τον λαό τι τον θέλουν; Τον λαό τον χρειάζονται για να είναι νόμιμοι διαμέσου των εκλογών, διότι πως αλλιώς θα πάρουν την εξουσία, πρέπει να είναι νόμιμοι, όχι παράνομοι.
Ωραία πράγματα, δηλαδή, σαν τους «νονούς» του Σικάγο, την πατρίδα την κυβερνούν «τα δώρα» και «οι χάρες» οι «άγιοι βασίληδες» των εκλογών, νομοσχέδια «δώρα» για τους τραπεζίτες και μοντάζ με άρθρα που φτιασιδώνουν και καλλωπίζουν την δημόσια εικόνα των κομματικών αρχηγών. Σαν ψεύτικες κούκλες οι κομματικοί αρχηγοί στα χέρια του κεφαλαίου, το κεφάλαιο τους «ντύνει» το κεφάλαιο τους «χτενίζει», το κεφάλαιο τους παρουσιάζει καθαρούς στον λαό, πεντακάθαρους και πλυμένους μέσα από τα τηλεπλυντήρια των ειδήσεων, έτοιμους προς «εξαγορά» ψήφων.
Μετά από όλα αυτά που είπαμε, φαίνεται να μην υπάρχει λύση στο πολιτικό πρόβλημα της Ελλάδας. Τα πάντα μοιάζουν υποθηκευμένα και ο απλός πολίτης τρομαγμένος. Είναι όμως έτσι;
Όχι! Λύση υπάρχει! Διότι είπαμε πιο πάνω ότι η εξουσία είναι σαν μια αλυσίδα που ο ένας κρίκος βαστά τον άλλον. Οι τράπεζες τους κομματικούς ηγέτες, τους κομματικούς ηγέτες τα κανάλια και οι κομματικοί ηγέτες τους εργολάβους. Αν σπάσει ο μεσαίος κρίκος, τα κανάλια δηλαδή, όλο το σύστημα καταρρέει. Όμως δεν πρόκειται να σπάσει με κάποιο μαγικό τρόπο, εμείς πρέπει να τον σπάσουμε. Πως; Κατανοώντας ότι τα κανάλια προβάλλουν μόνο τους κομματικούς ηγέτες που θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αν το καταλάβουν αυτό οι Έλληνες, ο μεσαίος κρίκος της αλυσίδας, σπάει, και όλο το οικοδόμημα της πολιτικής διαπλοκής, καταρρέει!