Μην αγνοείτε τον καλύτερο σας φίλο!

Σκεφτείτε πόσα βράδια της εβδομάδας γυρνάτε σπίτι εξαντλημένοι από τη δουλειά και στρεσαρισμένοι από τα προβλήματα της ημέρας. Γυρνάτε το κλειδί και πάνω που ηχεί η φράση σπίτι μου σπιτάκι μου στο μυαλό σας, πηδάει πάνω σας μανιωδώς ένα χνουδωτό πλάσμα, εκλιπαρώντας για χάδια και αγκαλιές….

Στην πραγματικότητα το μόνο που θέλετε κάτι τέτοιες μέρες είναι απλά να σωριαστείτε στον καναπέ και να σηκωθείτε ξανά αύριο. Κάπου εδώ εμφανίζεται πάλι ο Φλοξ ο οποίος είναι μες την τρελή χαρά, σας τρίβεται, σας γκρινιάζει ή σας σκουντάει με το αγαπημένο του παιχνίδι και μην αφήνοντας σας σε ησυχία ζητάει την προσοχή σας γεμάτος υπερένταση.

Σε αυτό το σημείο κάποιοι κάνουν υπομονή μέχρι να ηρεμίσει ο Φλοξ. Άλλοι του βάζουν λίγο φαγητό ακόμα και ξανακάθονται νομίζοντας πως έτσι θα ξεχαστεί. Και είναι και κάποιοι άλλοι που του φωνάζουν να φύγει από δω, να ηρεμίσει, και αμάν πια μα πώς κάνει έτσι?? Αν μπορούσε να απαντήσει ο καημένος ο φλοξ, θα το έθετε κάπως έτσι.. «Μα γιατί αδιαφορείς για μένα, αφού είμαστε φίλοι?» ή «Μα αφού δε πεινάω άλλο, μμμμ μυρίζει ωραία, ας δοκιμάσω λίγο και επιστρέφω αμέσως να σε δω γιατί μου ‘λειψες πάλι σήμερα.» ή «Μα γιατί μου φωνάζεις? Θέλω μόνο να σε δω και να παίξουμε. Το κεφάλι μου βουίζει απ’την ένταση. Και κάνω έτσι επειδή πέρασα όλη μου την μέρα περιμένοντας να ακούσω τα βήματα σου και τον μαγικό ήχο των κλειδιών σου στην πόρτα, περίμενα να σε δω, να σε μυρίσω και να περάσω όλο μου το χρόνο μαζί σου, γιατί για μένα είσαι το σημαντικότερο πλάσμα στον κόσμο και μόνο όταν είμαι μαζί σου είμαι πραγματικά χαρούμενος. Και εκτός από όλα αυτά εάν περάσει πολύ ώρα χωρίς να τρέξω ή να αθληθώ λιγάκι το σώμα μου γεμίζει από ενέργεια και γίνομαι νευρικός, απρόσεκτος κα μες το άγχος. Με δυο λόγια κοντεύω να σκάσω. Έτσι γκρινιάζω και καμιά φορά κάνω και ζημιές και τότε μου φωνάζεις και αγχώνομαι περισσότερο και είμαι πια δυστυχισμένος από φόβο μήπως δε με θες γύρω σου. Τότε κάθομαι σε μια γωνία , δεν έχω όρεξη να σηκώσω ούτε τα αυτιά μου και σε κοιτάω λοξά μη με καταλάβεις και φωνάζεις πάλι.”

Για να μην ακούσετε απ’τον δικό σας Φλοξ ένα βράδυ τον παραπάνω μονόλογο, αφιερώστε του δέκα λεπτάκια.. Την ώρα που γυρνάτε το κλειδί, αντί να σκέφτεστε τον καναπέ σας, σκεφτείτε το φλοξ και πόσο χαρούμενος θα είναι που θα σας δει. Χαϊδέψτε τον, πάρτε το λουρί του και βγάλτε τον μία μικρή βόλτα. Για να τον κουράσετε λιγάκι κρατήστε το αγαπημένο του παιχνίδι ψηλά ώστε να αναγκάζεται να πηδάει για να το φτάσει. Με πέντε λεπτάκια για βόλτα και άλλα πέντε παιχνίδι, θα έχετε ένα χαρούμενο και ήρεμο σκύλο.

Το πρωί μπορείτε να τον πάτε λίγο μεγαλύτερη βόλτα απ’ότι συνήθως για να «επανορθώσετε». Αντί λοιπόν να προσπαθείτε για ώρες να ηρεμίσετε έναν υπερενεργητικό σκύλο, δώστε δέκα λεπτά σε ένα περίπατο και απολαύστε την χαλαρωτική συντροφιά του αγαπημένου σας φίλου για το υπόλοιπο βράδυ.