Του Θανάση Νικολαΐδη
ΠΡΙΝ «φύγουμε» απ’ τους Βαλκάνιους (γεωγραφικά γείτονες, ιστορικά…άνισοι). Αντρόγυνο βουλγάρων και κατοικούσαν στην Ελλάδα. Και εργάζονταν. Πορτοφολάδες! Πίναν’ τον καφέ τους το πρωί πριν πάνε στη…δουλειά. Απολογισμός. Ένα με ενάμιση χιλιάρικο ημερησίως η σοδιά. Την έπιασε 2-3 φορές η αστυνομία έμπαινε στη φυλακή για ώρες κι έβγαινε. Πώς; Τα’ χε…κανονίσει. Μητέρα ανηλίκου. Με τις εγκυμοσύνες απανωτές και υπολογισμένες…
ΚΙ ύστερα πλάκωσαν Ασιάτες! Με την ελληνική φιλοξενία να ξεκινάει απ’ τους λαθρομετανάστες στο σαπιοκάραβο με τα ναυαγισμένα τους όνειρα, να συνεχίζεται με ένα πιάτο φαΐ, ρούχο και ζεστασιά, αλλά να εξαντλείται μπροστά σε κινδύνους που δεν(;) βλέπουμε.
ΕΚΕΙ, στην πολυάνθρωπη Άπω Ανατολή που την ευλόγησε ο Θεός μόνο για ν’ αυγαταίνουν τα παιδιά πνιγμένα στη φτώχια κι απέναντι παλάτια, δεν έχει δρόμο να διαβείς. Ζώστηκαν τη φτώχια τους και τα προβλήματα, βούτηξαν το μυαλό στη (θρησκευτική) φανατίλα και μας…ήρθαν. Κρυμμένοι σε αμπάρια και νταλίκες. Κι έγινε το πρόβλημά τους πρόβλημά μας!
ΔΕΝ ήρθαν σαν τουρίστες, δεν μας έφεραν μακρινούς πολιτισμούς να μας μπολιάσουν. Μας ήρθαν «παρακατιανοί» και τους «χωνέψαμε», ωστόσο, έφτασε στα όριά του ο «Ξένιος Ζεύς». Η στατιστική μας λέει πως υπερβαίνουν το 50% οι «εισαγόμενοι» κακοποιοί. Κι αν ψηλαφίσεις την αιχμή του δόρατος, ανακαλύπτεις αλβανούς. Παραπέρα, νιώθεις την ανατριχίλα της…πέτρας του πακιστανού στο κεφαλάκι της 15/χρονης, θυμάσαι τον μαχαιρωμένο έλληνα (για μια κάμερα). Κι από πονηρία; Όλα έτοιμα για το φευγιό του ο Πακιστανός και…λάθος στην ηλικία του.
ΜΑΣ τους φόρτωσε η Ευρώπη με τα…Δουβλίνα της και οι εταίροι που θεωρούν την Ελλάδα πτυελοδοχείο, κρατώντας την…παρθενιά τους. Από λαθρομετανάστες που τους στέλνουν «πακέτο», κρατώντας τους νόμιμους και πειθαρχημένους.
ΚΙ η άλλη όψη; Πανούργος εργοδότης απομυζά παράνομους χωρίς να ενοχλείται απ’ το χρώμα του δέρματος. Πυροβολεί ρακένδυτους της…μπανάνας, ωστόσο, δεν βρίσκεται έλληνας να πάρει το μέρος του.
ΥΠΑΡΧΕΙ, λοιπόν, πρόβλημα και καλούνται να το επιλύσουν ποιοι; Οι φορείς της εξουσίας που «δεν είδαν» σκουπιδαριό στα στέκια της οργανωμένης επαιτείας ξένων, «δεν άκουσαν» για αγανακτισμένους πολίτες, δεν τους τρόμαξαν μαχαιροβγάλτες. Βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί, φυλασσόμενοι και «μη μου άπτου» που θυμίζουν Αντουανέτα κατοικοεδρεύουν σε απόσταση ασφαλείας απ’ τους «χολεριασμένους» που έλεγε (έγραφε) και ο Καζαντζάκης. Για αυτό και συσκέπτονται αενάως και χωρίς αποτέλεσμα στα πολυτελή γραφεία τους, βυζαντινολογούντες και…ευωδιάζοντες.
