Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Ακούμε συχνά “Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα”…
Αληθές ή αναληθές; Πραγματικότητα, μύθος ή πολιτικάντικο παραμυθίασμα;
Ρήση / απόφθεγμα που αναχαράζουν τα μυρηκαστικά και χορηγούν οι “Επαγγελματίες
Δημοκράτες”;
(Σ.Σ Διευκρινιστικά σημειώνω τη γενικόλογη αναφορά στη “Δημοκρατία”, και τη σκόπιμη
άρρηκτη ταύτιση της με το Κ.Δ.Πολιτεύματος μας).
Αρχικά θα πρέπει να απαντηθεί το θεμελιώδες ερώτημα:
Έχουμε όντως Δημοκρατία (η οποία υπηρετείται μέσω του Κ.Δ.Π;) και αν ναί, τι είδους;
Γιατί αν δεν έχουμε, τότε ματαιοπονούμε αναζητώντας διέξοδο από τα αδιέξοδα μιας
ανυπόστατης – ή κατ’ευφημισμό – Δημοκρατίας.
Εκτιμώ ότι το ίδιο το Κ.Δ.Π – όπως λειτουργεί – είναι το πραγματικό αδιέξοδο (!).
Επιδιώκεται διακαώς η ανεύρεση διόδου /πόρου διαφυγής από τις δυσχέρειες τις οποίες
δημιουργεί το διαβλητό “Κομματικό Σύστημα” σε βάρος των δύσμοιρων ιθαγενών, μέσω
της εκλογικής διαδικασίας.
(Σ.Σ Η τελευταία λειτουργεί εξαγνιστικά κυρίως ως κολυμβήθρα Σιλωάμ για τα ανομήματα
των εξουσιαστών οι οποίοι είτε “αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη”, ή “κρίθηκαν από
τον λαό για ό,τι και για όσα έπραξαν”. Όντως … βαρύτατο τίμημα / τιμωρία).
Το “Πολιτικό Σύστημα” δεν υφίσταται πρακτικά.
Έχει, προ πολλού αντικατασταθεί από το “Κομματικό Σύστημα”, την Κομματοκρατία,
τους ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ
Πρόκειται για εκφυλιστική, αντιδημοκρατική μετάλλαξη.
Η προσπάθεια επούλωσης πληγών ή η ΛΥΣΗΘΗΡΙΑ (=κυνήγι λύσεων) μέσω εκλογών
μόνον θυμηδία προκαλεί. Αλλάζουν οι Μανωλιοί ……..
Δεν επιτυγχάνονται λύσεις, αλλά παρα-λύσεις, αφού γίνεται απλώς μια συνήθης
ανακύκληση των ιδίων γνωστών επαγγελματιών της πολιτικής, καθώς και μερικών
ανεπάγγελτων ατόμων.
Εναλλάσσονται στην εξουσία: “Α ρ χ η γ ι κ ά Κ ό μ μ α τ α ” και όχι “Κόμματα
Αρχών”.
Συμπιλήματα / συνονθυλεύματα ευκαιριακών – ΛΥΚΟΦΙΛΙΚΩΝ προδιαγραφών –
συμπλεύσεων και συνκυβερνήσεων αντικατέστησαν τις αλήστου μνήμης
μονοκομματικές Κυβερνήσεις.
Η (πολυδιαφημιζόμενη ως πανάκεια) εκλογική διέξοδος, κάτω από αυτές τις συνθήκες και
προϋποθέσεις, οδηγεί σε λαβύρινθο αδιεξόδου!
Σε φαύλο κύκλο αναποτελεσματικότητας και απογοήτευσης.
Μόνο τους ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ εξυπηρετεί το παραμύθι της …. σωτήριας εκλογικής
διεξόδου, (αν, και όταν, βολεύει τους ίδιους βιοποριστικά ή και κομματικά) .
Άραγε υπάρχει άλλος τρόπος διαφυγής απο τα αδιέξοδα;
Ν Α Ι !
“Η Δ ι έ ξ ο δ ο ς Α π ο φ υ γ ή ς” όλων εκείνων που οδηγούν – με τον (πολιτικό) βίο και
πολιτεία τους – σε ευτελισμό των Δημοκρατικών θεσμών, καταπάτηση Δημοκρατικών
κανόνων, ξεθεμελίωμα Αρχών, Αξιών, Δομών, Ισότητας και Ισονομίας.
Η κ α τ ά ρ γ η σ η τ η ς κ ο μ μ α τ ο κ ρ α τ ί α ς !
Μακάρι να μπορούσαμε, παράλληλα με το χρέος να προβούμε σε ένα είδος σεισάχθειας
ως προς τα κόμματα.
Αυτή η Κομματική Σεισάχθεια θα οδηγούσε σε ένα διαφορετικό Δημοκρατικό Σύστημα.
(από το υπάρχον αποτυχημένο / χρεωκοπημένο ΚΔΠ).
Υ.Γ Κατά την προσωπική μου ΑΛΛΟΘΕΑΣΗ (=’Αλλη / διαφορετική θέαση των
πραγμάτων):
Το “Κ.Σ” = Κομματικό Σύστημα παρέχει διέξοδο στα αδιέξοδα των ασχολούμενων
επαγγελματικά με την πολιτική ΕΘΝΟΓΟΝΕΩΝ, ενώ ο λαός βρίσκεται σε μόνιμο
αδιέξοδο.
Τα αναμασώμενα πολιτικάντικα ΦΑΙΔΡΟΘΕΣΦΑΤΑ (=Φαιδρά θέσφατα) όπως πχ:
στη “Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα” προσφέρουν: Παραπειστική,
Παραπλανητική, Ανέξοδη, Αδιέξοδη “Διέξοδο Αδιεξόδων”.
Αλήθεια πιστεύουν πολλοί πως, εδώ που φθάσαμε, οι προτεινόμενες πρόωρες
εκλογές αποτελούν διέξοδο;
Σ.Σ Οι λέξεις με έντονα κεφαλαία προέρχονται από το ΛΕΞΙΚΗΠΙΟ μου.