Αριστεροί νταλκάδες….

ΑΧ αυτά τα Ίμια.
Φρέσκος φρέσκος πρωθυπουργός ο Κώστας Σημίτης αναγκάστηκε να ευχαριστήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες για χάρη τους.
Πολλά χρόνια αργότερα, φρέσκος από το πρώτο του ταξίδι στις ΗΠΑ, ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε την αποκαθήλωση του Νάσου Θεοδωρίδη από την Επιτροπή Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ γιατί τα αποκάλεσε Καρντάκ, σύμφωνα με την….
τουρκική ονομασία τους.
Τις απόψεις Θεοδωρίδη ψάρεψε η ΝΔ και τις έκανε θέμα, καθώς ο πόλεμος μεταξύ Συγγρού και Κουμουνδούρου μαίνεται στα social media.
ΦΥΣΙΚΑ, ο Θεοδωρίδης δεν είναι κάποιος από τους μεγαλοσχήμονες του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ.
Ένα στέλεχος τοπικής εμβέλειας είναι.
Αν δεν έπαιρναν τόσο εύκολα πυρκαγιά δύο ή τρεις κουβέντες στο facebook ή στο tweeter – δηλαδή, σε άλλες εποχές – δεν θα είχε γίνει ο παραμικρός νταλκάς.

Απόψεις όπως αυτές του Θεοδωρίδη και ένα διεθνιστικό πνεύμα για τα εξωτερικά μας ή τις βραχονησίδες δεν είναι ασυνήθιστες στην Αριστερά.
Αλλά ούτε τα πράγματα είναι όπως ήταν ούτε η Αριστερά είναι αυτή που ήταν.
Για να πάμε πιο δίπλα από τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορούμε να πούμε ότι οι αντιλήψεις της Λιάνας Κανέλλη, παρότι βουλευτίνα του ΚΚΕ, για τα εθνικά θέματα είναι στη λογική του άλλοτε πατριωτικού ΠΑΣΟΚ και της εθνικιστικής Δεξιάς.
ΒΕΒΑΙΩΣ, την Κουμουνδούρου δεν την έπιασε καμία κάψα για τα εθνικά.
Απλώς έχουν βαρεθεί να διαβάζουν ή να βλέπουν δηλώσεις βουλευτών τους διά πάσαν νόσον…
Αυτές γίνονται όχι κόντρα στην κομματική γραμμή, αλλά σαν να μην υπάρχει αυτή, που συχνά είναι και η αλήθεια.
Το κακό έχει παραγίνει και έχει αρχίσει μια παραφιλολογία ότι ο Τσίπρας δεν έχει έλεγχο στο κόμμα του, που είναι κάτι σαν μεξικανικός στρατός.
Αυτή είναι μια αντίληψη όχι αδιάφορη σε μια ομάδα που, και λόγω γενιάς, έχει συνηθίσει να βλέπει την πολιτική με όρους εικόνας.
Δηλαδή, όλα αυτά άρχισαν να φθείρουν την ηγετική παράσταση του Τσίπρα. Αυτό ενδιαφέρει τους δικούς του γιατί τους ενδιαφέρει η εξουσία.
Οπότε επαύθη ο Θεοδωρίδης.
ΜΑΛΙΣΤΑ. Σημαίνει αυτό ότι ο Τσίπρας μπορεί να ελέγξει τον Λαφαζάνη;
Ή να κουμαντάρει το Ρεύμα;
Ή να μπει ένα φρένο στην Κωνσταντοπούλου;
Χλωμό.
Αλλά από κάπου έπρεπε να γίνει η αρχή και κάπως έπρεπε το μήνυμα να δοθεί.
Ή, τέλος πάντων, να αρχίσει να δίνεται.
Τα περί Καρντάκ ήρθαν και σε κακό τάιμινγκ αφού η χρονική σύμπτωση με το πρώτο ταξίδι του Τσίπρα στην Ουάσιγκτον άφηνε περιθώρια για περίεργους συνειρμούς και αλλόκοτες θεωρίες συνωμοσίας.
Στην πραγματικότητα το περιστατικό, πέρα από την όποια εσωκομματική αξία του, έρχεται να μας υπενθυμίσει και κάτι άλλο. Ότι ο Τσίπρας τρέχει μπροστά από το κόμμα του.
ΕΙΝΑΙ μια αλήθεια που ισχύει γενικότερα και μάλιστα εδώ και τρία χρόνια.
Το 2009, δηλαδή πολύ πρόσφατα, ο Τσίπρας έφυγε μπροστά από τον Αλέκο Αλαβάνο που τον είχε επιβάλει ως πρόεδρο του ΣΥΝ.
Στο ίδιο μοτίβο εκτυλίσσονται τα πράγματα μόνο που το 5% έγινε στο ίδιο διάστημα 27%.
Αν ο Τσίπρας θέλει – και μπορεί – να πάει σε Αμερικές και Γερμανίες, ένα παραδοσιακό κομμάτι στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε λογικές μειοψηφίας, δηλαδή σε αριστερές απόψεις μακράν των μέσων αντιλήψεων.
Ο κορμός αυτός είναι εμπλουτισμένος από επώνυμους, ημιδιασημότητες, πρώην και νυν πριμαντόνες που εξελέγησαν στη Βουλή το 2012.
Πρόκειται, εν πολλοίς, για μείγμα ασταθές.
Το πώς θα το χειριστεί ο Τσίπρας είναι ένα από τα προσωπικά του στοιχήματα.

Δημήτρης Μητρόπουλος
Τα Νέα