Δρ Ιωάννης Παρίσης (*)
Πολλοί φίλοι διακινούν διά του διαδικτύου «το μεταφρασμένο κείμενο των θεσμών για το οποίο θα ψηφίσουμε «ναι» ή «όχι»»…
συνοδευόμενο και από ένα σχόλιο: «Για να μην καταντήσουμε κι εμείς σαν τον Χρυσοχοΐδη που δεν ήξερε τι ψήφιζε, …» που προφανώς κάποιος το έγραψε και όλοι το αναπαράγουν.
Προκύπτουν ωστόσο τρεις, εύλογοι κατά τη γνώμη μου, προβληματισμοί:
1) Γιατί δεν κυκλοφορεί μαζί με αυτό και το κείμενο-πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης προς τους δανειστές; Τότε θα μπορούμε ξέρουμε τι ψηφίζουμε. Διαφορετικά πέφτουμε στην παγίδα του Τσίπρα που μέσω ενός κατασκευασμένου διλήμματος οδηγεί τη Χώρα στα βράχια.
2) Το κείμενο των δανειστών είναι κάτι που δεν έχει συμφωνηθεί και υπογραφεί, άρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να τροποποιηθεί ή να αποσυρθεί, όπως φαίνεται να συμβαίνει. Της κυβέρνησης όμως είναι… «δικό μας» και δεν μπορεί να μας το αλλάξει κανείς. Γιατί δεν δημοσιοποιείται για να γνωρίζει ο ελληνικός λαός τι τους προτείνουμε και τι μας προτείνουν;
3) Σε τι διαφέρουν τα δύο κείμενα; Μάλλον σε λίγα (όπως τουλάχιστον ακούγεται) – σημαντικά ή ασήμαντα, πάντως όχι τέτοια που να δικαιολογούν την κυβερνητική αντίδραση. Και για κάποιες διαφορές (σε ποσοστά ΦΠΑ κλπ) οδηγείται η Χώρα στα βράχια;
Πέραν αυτών, οφείλουμε να δούμε και μετά το δημοψήφισμα. Την επόμενη ημέρα. Ποιο είναι το ουσιαστικό ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ. Να αναλύσουμε δηλαδή το εύλογο ερώτημα: τι θα σημαίνει στην πράξη, για τη Χώρα και τον Λαό το ΝΑΙ και τι το ΟΧΙ;
Αν το αποτέλεσμα είναι ΝΑΙ τότε η Ελλάδα (κατά τα λεγόμενα του πρωθυπουργού) θα αποδεχθεί την πρόταση των δανειστών. Τι θα σημαίνει αυτό; Επώδυνα μέτρα λιτότητας, μείωση εισοδημάτων,…. Αυτά που μέχρι τώρα γνωρίζουμε και που ίσως χειροτερέψουν.
Αν το αποτέλεσμα είναι ΟΧΙ τότε η Ελλάδα θα υποστεί όλα τα ανωτέρω στην πιο χειρότερη μορφή τους, αφού δεν θα έχει να πληρώσει έστω και μισούς μισθούς ή μισές συντάξεις. Διότι πλέον θα είναι μόνη, εκτός των ευρωπαϊκών θεσμών. Με ανύπαρκτο τραπεζικό σύστημα και όλα τα επακόλουθα.
Αναρωτιέται κανείς πόση αξία έχει η φράση του κ. Τσίπρα ότι η κυβέρνηση θα σεβαστεί την όποια απόφαση του ελληνικού λαού; Στην πρώτη περίπτωση είναι αδύνατον να κυβερνήσει με ένα τρίτο – ίσως πιο επώδυνο – μνημόνιο. Άρα μάλλον θα πάει σε εκλογές. Στη δεύτερη περίπτωση είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορεί να κυβερνήσει μέσα σε μια κατάσταση φτώχιας για την οποία θα φέρει την ευθύνη, έναντι κυρίως εκείνων που την πίστεψαν και την έφεραν στην εξουσία.
Αν δούμε και την γεωπολιτική διάσταση του ζητήματος είναι καλύτερα να… μην το σκεπτόμαστε. Ότι δηλαδή μετά από κάποια χρόνια μπορεί να παρακαλάμε τα Σκόπια να εγκρίνουν την (επαν)είσοδό μας στην ΕΕ και «θα σας δώσουμε και το όνομα και ότι άλλο θέλετε!». Ή την Αλβανία να εγκρίνει την χρηματοδότησή μας από την ΕΕ!!!
Μία φορά κάναμε την «πατάτα», το 1974, όταν αποχωρήσαμε (με «τσαμπουκά») από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Ανατέθηκε ο (συμμαχικός) επιχειρησιακός έλεγχος του Αιγαίου στην Τουρκία, προκειμένου να καλυφθεί το κενό, και ακόμα προσπαθούμε να επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση.
Ο χώρος δεν επαρκεί για ευρείες και βαθιές αναλύσεις. Έχω την αίσθηση ότι το δημοψήφισμα δεν θα γίνει τελικά, διότι οι «Θεσμοί» θα βρουν έναν τρόπο να μας κρατήσουν στην ΕΕ. Όχι επειδή μας «αγαπάνε» πολύ ή μας «λυπούνται». Αλλά για τους λόγους που ανέπτυξα στο προηγούμενο κείμενό μου: Οικονομικό ή Γεωπολιτικό το πρόβλημα; (21/6/2015). Μας τα έχει διδάξει ο Θουκυδίδης.
(*) Ο Ιωάννης Παρίσης είναι Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης – Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Κρήτης, Πρόεδρος της Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων (ΑΣΑ)
roykoymoykoy.gr