Του Θανάση Νικολαΐδη
ΚΑΠΟΤΕ παρακολουθούσαν τους κομμουνιστές. Με τα μέσα της εποχής. Χωρίς ηλεκτρονικές καταγραφές. Με τη ματιά του…
χωροφύλακα απ’ την «τρύπια» εφημερίδα και το αυτί τεντωμένο. Τον χαφιέ ν’ ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά της αστυνομίας, με σηκωμένο τον γιακά και με ψυχή γεμάτη «εθνικοφροσύνη».
ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΕ ο Κόσμος, στη Δύση εμείς, αλλά οι Ανατολικοί…έδυσαν νωρίς. Με τον χωροφύλακα και τον χαφιέ μόνιμα στο κεφάλι τους και την τρομοκρατία μόνιμη, χωρίς αεράκι δημοκρατίας.
ΚΙ ύστερα; Χωρίς ιδεολογικόν αντίπαλο ο καπιταλισμός, άπλωσε τα πλοκάμια του σχεδόν παγκόσμια και η Ευρώπη πάει μπροστά. Με τα καλά και τα άσχημα του καπιταλισμού και το (μακρινό) μάτι του «μεγάλου αδελφού» άγρυπνο μη ξανάρθει ο μπαμπούλας. Και την Ε.Ε. εργαλείο ελέγχου. Σε συνθήκες ελευθερίας, που οι «κουτόφραγκοι» τη ζουν και την απολαμβάνουν. Με τη Γερμανία πρώτη μεταξύ ίσων-αμερικανικό πρότυπο στην Ευρώπη.
ΣΤΗΝ Ελλάδα, το πράμα αλλάζει. Έτσι το πιάσαμε και λειτουργούμε ασύδοτα. Μόνοι και…πρώτοι σε όλα. «Ελεύθεροι» κι όποιος προλάβει. Καταλαμβάνει πόστο στο δημόσιο και το μάτι του γυαλίζει για κομπίνα και απάτη. Αράζει στην ηδονική καρέκλα της εξουσίας και υπογράφει χαρτιά που θα κάνουν πλούσιους κάποιους «λειτουργούς» του δημοσίου και τον ίδιο. Στα γεράματα ή μετά θάνατον.
ΚΑΙ πώς επισημαίνεις τον κομπιναδόρο, τον κάνεις τσακωτό «επί το έργον» και τον παραπέμπεις; Πρώτα-πρώτα, πρέπει να το θέλεις (ως Κράτος, Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο). Ωστόσο, χορτάτοι απ’ την αδιαφορία της εξουσίας, ψηλαφούμε, τελευταία, τη νεκραναστημένη (λεγόμενη) πολιτική βούληση και τρίβουμε τα μάτια. Κι ύστερα; Να βασιστούμε στην παλικαριά του κομπιναδόρου για ομολογία; Δεν του βγάζεις την αλήθεια και πάρ’ το απόφαση.
ΓΙ αυτό, πρέπει να πάμε μπροστά και συγχρόνως πίσω. Να ενθαρρυνθεί για καταγγελία ο πολίτης, κι αυτό δεν είναι χαφιεδισμός. Η καταγγελία απ’ το κάρφωμα απέχει όσο η αλήθεια απ’ το ψέμα.
ΚΑΙ πάμε μπροστά. Με τα σύγχρονα μέσα στην υπηρεσία του ανθρώπου. Μόνο ένας «κοριός» της ΕΥΠ (εξουσιοδοτημένης απ’ τον εισαγγελέα) θα σου προσφέρει στο πιάτο την αλήθεια κι άσε τον ύποπτο να φλυαρεί περί την ενοχή του, αραδιάζοντας ψέματα.
ΣΤΟ ιατρείο για (του ΕΣΥ) τον φακελάκια, στη «γραμμή» του συνδικαλιστή, στο γραφείο του…υπουργού!