του Πάνου Χατζηγεωργιάδη
Μέλος ένωσης μουσικοσυνθετών Αγγλίας
Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
Η χώρα αδιαμφίσβητητα διέρχεται μιά εκ των μεγαλύτερων κρίσεων της σύγχρονης ιστορίας της (και σίγουρα την μεγαλύτερη σε διάρκεια και ένταση από μεταπολιτεύσεως και εντεύθεν) η οποία σε συνδυασμό με το διεθνές περιβάλλον αλλά και τις κοσμογονικές αλλαγές όπου συντελούνται σε όλα τα επίπεδα,μόνον σκέψεις περισυλλογής οφείλει να προκαλεί σε όσους ακόμη διατηρούν την δέουσα ψυχραιμία μέσα στην Ελληνική κοινωνία είτε ατομικά είτε συλλογικά…
Το μεταβατικό αυτό στάδιο απο την κρίση στην σταθερότητα,ενέχει κινδύνους και παρανοήσεις που βολεύούν πάρα πολλούς εκ των καιροσκόπων οι οποίοι εκμμεταλεύόμενοι την κοινωνική δυσαρέσκεια,
οχι μόνον δεν παράγουν πολιτική και έργο,αλλά λαικίζουν στον χείριστο βαθμό κάτι που εκτρέπει την κοινωνία στην λάθος ατραπό των άκρων και έναν καταστροφικό διπολισμό που δεν οδηγεί πραγματικά πουθενά παρά σε μιά στείρα εναλλαγή προσώπων.
Έννοιες όπως η δημοκρατία και ο φασισμός,η φρόνιμος ελευθερία και η ασυδοσία,το που σταματά η ελευθερία του καθενός εξ ημών και το που ξεκινά η ελευθερία του δίπλα,οφείλουν όπως επανακαθορισθούν,διότι τα δυσδιάκριτα όρια κεντρικών εννοιών που αφορούν το σύνολο και την εύρυθμο λειτουργία μιάς κοινωνίας δεν μπορούν και δεν είναι δυνατόν,να παραμένουν τεχνιέντως απροσδιόριστα τουλάχιστον επί μακρόν,κάτι τέτοιο σε συνδυασμό πάντοτε με την έλλειψη κεντρικού εθνικοκοινωνικού οράματος οδηγούν μια κοινωνία μόνον προς το βάραθρο της καταστροφής και πουθενά αλλού.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια νέα σειρά και γενιά λάθος πολιτικών αλλά από μια τάση αυτοκριτικής που οφείλει να είναι έντιμη όσο αυτό είναι δυνατόν και να ξεκινά από όλους αφορώντας όλους,η χώρα έχει ανάγκη από σωστούς πολίτες όπου ανά πάσα στιγμή θα είναι ηθικώς έτοιμοι και επαρκώς έντιμοι,προκειμένου να προβούν στις απαραίτητες επιλογές που αφορούν το δικό τους μέλλον αλλά και όσον αφορά τις επερχόμενες γενιές,η χώρα οφείλει όπως απαγκιστρωθεί ιστορικοκοινωνικών αγκυλώσεων του παρελθόντος όπου μαζί με πλήθος άλλων παραγόντων έχουν φέρει την κοσμοαντίληψη μας πάρα πολλά χρόνια πίσω,καθιστώντας μας ουραγό των διεθνών εξελίξεων.
Οι αλλαγές προς το θετικόν,οφείλουν όπως συντελεστούν πρωτίστως σε συνειδησιακό επίπεδο,οφείλουμε άπαντες να κατανοήσουμε πως με ψεύτικα οράματα και σωτήρες καμιά κοινωνία δεν εξήλθε της κρίσης και επιτέλους ας προσπαθήσουμε να δούμε πως δεν είμαστε πλέον το κέντρο της γης παρά ένα γρανάζι της παγκόσμιας μηχανής,το οποίο οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να καταστήσουμε σημαντικό και όχι άχρηστο,ο τόπος χρειάζεται προκειμένου να διέλθει ετούτης εδώ της κοινωνικοοικονομικής στενωπού,στιβαρά χέρια στο τιμόνι αλλά και σύνεση μαζί με μεγάλες δόσεις κοινωνικής συνοχής,