Ο λίγδας

Οι σπουδαίοι άνθρωποι όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, αντιμετωπίζονται με φθόνο από τους ….κακομοίρηδες. Έτσι κι αυτός λοιπόν, βρέθηκε κατηγορούμενος εξ αιτίας μιας ευγενούς του ιδιότητας!! Επηρεασμένος από τις σπουδές του στο εξωτερικό και λάτρης των παραδόσεων των χωρών όπου εθήτευσε, έχριζε μορφωμένο όποιον αγαπούσε!! Έτσι όπως κάποιοι , πριν πολλά χρόνια, έχριζαν ιππότες τους εκλεκτούς τους. 

Ένας συνάδελφος του, ξεκίνησε αγώνα για να αποδείξει την έκνομη και άδικη ,όπως υποστήριζε , δραστηριότητα του Λίγδα στις χρίσεις μορφωμένων. Έπεσε όμως σε τοίχο! Βρέθηκε ο ίδιος κατηγορούμενος για πειθαρχικά παραπτώματα και το φυσούσε και δεν κρύωνε! Οι σύμμαχοι του Λίγδα ήταν πολύ ισχυροί και ο δρόμος που διάλεξε ο αντίπαλος του, γεμάτος βάτους και νάρκες. Η αδύναμη καρδιά του εξασθένισε κι άλλο και όταν ένοιωσε πως τα χάνει όλα ,ήρθε το μοιραίο.

Στις αρχές του καλοκαιριού του 2787 στην τάξη του Λίγδα ορίστηκαν εκλογές. Ο Λίγδας φυσικά δεν ήταν ο μόνος δάσκαλος εκεί, ούτε φυσικά ο μόνος υποψήφιος. Ήταν πολλοί. Ένας απ’ αυτούς θα κάθονταν στο θρόνο της τάξης και αρκετοί άλλοι γύρω του σε καρέκλες….πιο ταπεινές. Δικαίωμα ψήφου, πέρα από τους δασκάλους, είχαν και οι μαθητές!! Ήταν μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία του θεατρόκοσμου της χώρας. Οι μαθητές … ψήφιζαν τους δασκάλους τους!!! Ήταν όμως και μια ακόμη απόδειξη της … δημοκρατικότητας των θιασαρχών, πρωταγωνιστών και ηθοποιών της Χαβαλιέ.

«Και ψήφιζαν τόσες χιλιάδες μαθητές για τους δασκάλους τους;».

«Όχι Μουρμούρα μου … Ποιες χιλιάδες; Μόνο οι επαγγελματίες ψήφιζαν και οι εκκολαπτόμενοι ηθοποιοί!»

«Μάλιστα … κατάλαβα …»

«Τίποτα δεν κατάλαβες … Άκου τη συνέχεια»

Οι δίκες του Λίγδα όπως συνηθίζονταν στη Χαβαλιέ, αναβάλλονταν συνεχώς. Σιγά μην αναμόχλευαν οι Κατήδες τη μνήμη της σχολικής κοινότητας και ακόμα περισσότερο ,σιγά μην έστελναν το Λίγδα στις εκλογές, με μια καταδίκη στην καμπούρα του!

«Οι Κατήδες αποφάσισαν αυτεπάγγελτα για την προστασία του δασκάλου;», ρώτησε ο Μουρμούρας.

«Όχι βέβαια, φρόντισαν να τους δείξουν το ζωηρό τους ενδιαφέρον για το άτομο του, οι «Εμπρηστές» και οι Ηληστές»».

«Οι Ηληστές; Που κολλάνε αυτοί;»

‘’Είχαν κολλήσει από καιρό. Τα είχαν βρεί σχεδόν σε όλα με τους … αντιπάλους τους. Το μόνο που τους χώριζε ήταν τα ποσοστά των προμηθειών, τίποτα άλλο!!»

Πήραν λοιπόν το μήνυμα οι Κατήδες και το χαρτομάνι που αφορούσε το Λίγδα ,έμεινε βαθειά κλειδωμένο στα συρτάρια τους!

Οι Εκλογές πλησίαζαν και έγινε γνωστός ο αντίπαλος του Λίγδα στη διεκδίκηση του θρόνου. ΔΙΑΒΑΣΙΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ το όνομά του. Ένας σπουδαίος δάσκαλος, μειλίχιος και μελιστάλακτος, με άμεμπτη ηθική, πράγμα δυσεύρετο εκείνη τη μαύρη εποχή.

Ο θεατρόκοσμος είχε φροντίσει πολλά χρόνια πρίν, να είναι παρών σε όλες τις δραστηριότητες των Χαβαλιέδων, σε όλες τις συλλογικές τους εκδηλώσεις και όχι βέβαια χωρίς λόγο. Προσπαθούσε να ποδηγετήσει και καθοδηγήσει τους πάντες και τα πάντα και δυστυχώς το πετύχαινε! Όλες οι διαδικασίες και όλες οι εκλογές είχαν χρώματα. Πράσινο, μπλε, κόκκινο, μαύρο, ροζ, πορτοκαλί. Οι εντολές ερχόταν κατευθείαν από το θέατρο και τους θιάσους και οι εκλεκτοί … «σταυρωμένοι» από νωρίς! Όλοι ήταν ελεγχόμενοι. Από τους περιπτεράδες και τους οδοκαθαριστές μέχρι τους ζητιάνους και τους τσιγγάνους! Τα Μεγάλα Σχολειά θα τους ξέφευγαν;

Έτσι κι αυτή τη φορά οι εκκολαπτόμενοι ηθοποιοί «Εμπρηστών» και «Ηληστών», σε αγαστή συνεργασία, «έδωσαν» τη γραμμή …. «ΛΙΓΔΑΣ».

Οι «Κοκκινομούρηδες» τιμώντας όπως πάντα τη λαμπρή ιστορία των ηγεσιών τους, που μόνο πετυχημένες αποφάσεις είχαν, έβγαλαν τη ντιρεκτίβα … ‘’ΛΕΥΚΟ … Όλοι ίδιοι είναι’’!!! Όσο για τους υπόλοιπους;

Ξκλκλλφκκκφ οπππεσς κακλκοσεφ … Καθαρή γραμμή όπως καταλαβαίνεις!

Οι αδέσμευτοι και … ξεκρέμαστοι φίλοι του ΔΙΑΒΑΣΙΟΥ, πικράθηκαν πολύ. Δε βαριέσαι όμως, αυτοί έτσι κι αλλιώς πάντα πικραμένοι ήταν! Είχαν συνηθίσει. Όταν συνήλθαν από την πρώτη ζάλη, σκέφτηκαν ψυχραιμότερα.

«Η ζωή βρε παιδιά δεν είναι απλή αριθμητική. Τα ίχνη των συνθημάτων ενάντια στο Λίγδα, ακόμη φαίνονται στους τοίχους. Η χαβαλιέδικη κοινωνία με όλα αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο χρόνο, έχει αλλάξει αρκετά, δεν είναι πια η ίδια. Οι μετοχές του θεατρόκοσμου έχουν πέσει πολύ. Υπάρχει ελπίδα …», έλεγαν και το αίμα σιγά -σιγά, άρχισε να επανέρχεται στα μάγουλά τους.

Η μέρα των εκλογών έφτασε. Οι πληροφορίες έλεγαν πως οι δάσκαλοι έγερναν στην πλευρά του ΔΙΑΒΑΣΙΟΥ. Το μπαλάκι ήταν πλέον φανερά στα χέρια των μαθητών. Η μέρα κυλούσε αργά … βασανιστικά. Η παρέλαση των ψηφοφόρων εξελίσσονταν κανονικά, όμως κάτι δε μου «κάθονταν» καλά στο μάτι, κάτι αφύσικο, κάτι απροσδιόριστο … Τα πρόσωπα … Ναι … ναι, τα πρόσωπα! Πολλά απ’ αυτά, μου ήταν τελείως άγνωστα!

Η ροή όμως των ψηφοφόρων δεν άρεσε ούτε στο Λίγδα! Μια ώρα αργότερα έφτασαν οι Κολυμβητές!! Μπουρνούζια, μαγιό, πετσέτες, αντηλιακά και πλατιά χαμόγελα. Μπήκαν στην αίθουσα, έπραξαν το ιερό τους καθήκον και αποχώρησαν!!

«Ρε συ … προλαβαίνουμε να κάνουμε μια βουτιά ακόμη;», ακούστηκε κάποιος.

Ο Λίγδας κέρδισε στο νήμα!

«Το δολοφόνο ρε; Εκεί φτάσαμε; Να βγάλουμε το δολοφόνο;», μου φώναξε ο Ελεήμων την επόμενη μέρα.

«Το τέρας φίλε μου, δεν πεθαίνει τόσο εύκολα ,απλά και μόνο επειδή η κοινωνία είναι θυμωμένη. Για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολύ».

ΥΓ. Πως μου ΄ρθε πάλι αυτό;!

Υ.Γ 2 Ξέχασα Μουρμούρα μου να σου πώ, ότι ύστερα από μερικά χρόνια, οι Κατήδες ξέθαψαν το χαρτομάνι από τα συρτάρια τους και η δίκη για το σπουδαίο Λίγδα και τους φίλους του, έγινε!!

Ο ΕΞΑΓΓΕΛΕΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΟΛΩΝ.

ΟΙ ΚΑΤΗΔΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΑΓΗ…ΟΛΩΝ!!!

Χρήστος Καϊστριώτης