Ο μητροπολίτης Ιγνάτιος Βόλου κλήθηκε, πάλι, από τα μέσα της παραπλάνησης να σχολιάσει τα ρατσιστικά φαινόμενα μέσα στους κόλπους της εκκλησίας (περίπτωση μ. Αμβρόσιου στην κηδεία Ν. Ντερτιλή) και άλλα, Εξ αυτών ήταν και οι μεταμοσχεύσεις (εγγύς γαρ ο καιρός της εφαρμογής του νόμου της εικαζόμενης δωρεάς), όπου ακούσαμε…
“Γιὰ μᾶς σημασία ἔχει νὰ ὡριμάσουν πράγματα και νὰ πιστέψουμε τί σημαίνει προσφορά … θέλουμε ὁ ἄνθρωπος νὰ προσφέρεται καὶ νὰ προσφέρει οἰκειοθελῶς. Καὶ ὄχι οὐσιαστικὰ νὰ πᾶμε σ’ ἕνα ἐξαναγκασμό”
Αυτά είπε, αλλά δεν παρέλειψε να τονίσει ότι ενώ – “κα λυπᾶμαι ποὺ τὸ λέγω” – οι γιατροί έχουν αντιστάσεις ως προς τον λεγόμενο εγκεφαλικό “θάνατο”, “εμείς οι θεολόγοι εἴμασταν και παραμένουμε, θὰ ἔλεγε κανείς, θετικοί σ’ αὐτὴ τὴν ὑπέρτατη προσφορὰ κι ἀγάπη πρὸς τὸν συνάνθρωπό μας”
Ταιριάζει εδώ να του πούμε το “ευρέθην τοις εμέ μη ζητούσι, εμφανής εγενόμην τοις εμέ μη επερωτώσι”. Καμιά φορά οι γιατροί ξέρουν καλύτερα τη θεολογία από τους κατά δήλωσιν και κατά σχήμα θεολόγους!
Ποια όμως είναι αυτή η υπέρτατη προσφορά κι αγάπη προς τον συνάνθρωπο; Είναι η, κατά κακή και βλάσφημη απομίμηση, θυσία του Θεανθρώπου. Οι δωρητές προσφέρουν τα όργανά τους για να δώσουν ζωή “και περισσόν ζωής” σε άλλους ασθενείς.
Ωραία! Θα πρέπει όμως να πει κάποιος, σ΄ αυτόν τον κατά δήλωση και σχήμα θεολόγο, ότι η προσφορά ζωής εκ μέρους της θυσίας του Κυρίου, έγινε κατόπιν προδοσίας με κατάληξη την Σταύρωση. Το ιερατείο Τον έκρινε ένοχο θανάτου και ο όχλος κραύγαζε “το αίμα αυτού εφ΄ ημάς και επί τα τέκνα ημών”.
Αν λοιπόν η προσφορά θυσίας και αγάπης προς τον πλησίον δηλώνεται με την εκούσια και συνειδητή προθανάτια δωρεά, τούτο σημαίνει ότι, πρώτον, υπάρχει προδοσία, δεύτερον, υπάρχει ιερατείο που αποφασίζει τη θανατική ποινή, και τρίτον, ότι υπάρχει η προϊσταμένη αρχή : αυτή που έπλυνε στο τέλος τα χέρια της με νερό.
Ας μας πει λοιπόν ο μ. Ιγνάτιος Βόλου, η “ουρά” του μακαρίτη Χριστόδουλου, σε ποιους πέφτει ο ρόλος της προδοσίας, ποιο το ιερατείο της θεοκτονίας και τέλος, ποια η προϊσταμένη αρχή, που ξεπλένει τα βρώμικα χέρια της με το νόμο της εικαζόμενης συναίνεσης.
Την μίμηση της θυσίας του Κυρίου την έχουμε με τους δωρητές, ποιος όμως μιμείται τους προδότες και τους σταυρωτές, αυτό θα περιμένουμε – σειρά έχουμε τώρα εμείς να γράψουμε ότι λυπόμαστε – να μας το πει ο μ. Ιγνάτιος Βόλου. Σε ποιους αναλογεί ο ρόλος των σταυρωτών; Θα μας το πει ή να το γράψουμε εμείς; Δεν είναι πλέον ώριμα τα πράγματα;