Γράφει: ο Λεωνίδας Μαρτέλος
Δύσκολες, το περίμενα, ημέρες , ότι θά ‘ρθουν
Κι ας μου ‘λεγε ένας παλαβός, ότι “λεφτά υπάρχουν!
Πρωθυπουργό τον έκανα, και πήρα το…
χαμπέρι
αχ! και να μου κοβότανε, καλύτερα το χέρι!
Στο Χάρβαρντ εκπαιδεύτηκε! εκεί είχε σπουδάσει
κι ήρθε τα παντελόνια μας, να μας τα κατεβάσει!
Πήγε στο Καστελόριζο,. το …μήνυμα να στείλει
και ήρθε η γη κατάπλασμα, κι ο ουρανός σφοντύλι!
Μνημόνιο και Τρόικα,. …μας κάτσανε λαχείο
και ο μισθός τελείωνε, απ’ τις …22!
Κι ο Σαμαράς στο Ζάππειο , άρχισε να πηγαίνει:
-Γιωργάκη, ο λογαριασμός, αγόρι μου δε βγαίνει!
Περνούσαν τα μνημόνια, οι φόροι τα χαράτσια!
και η Μαριώ μου ζήταγε, κρεμούλες για τη φάτσα!
Όλο ζητούσε χρήματα, ζητούσε παραδάκι!
-εσύ τα φταις που ψήφισες, μου ‘λεγε το Γιωργάκη!!!!
Δεν τη μπορώ τη γκρίνια της, φτάνει δεν την αντέχω!
πως να της δώσω, τι λεφτά; από ΄κείνα που δεν έχω;
Κι έτσι περνούσε ο καιρός, ρε τι είναι τούτη η “γκίνια”!
πρέπει να πέσει το ΠΑΣΟΚ! να σταματήσει η γκρίνια!
Και πες πες πες οι εκλογές, προέκυψαν στο τέλος
και σαν “σωτήρας” στο ΠΑΣΟΚ, ήρθε ο Βενιζέλος!
Μα η Μαριώ αγρίεψε, αυτά δεν τα σηκώνει
κι η ψήφος μας, απαίτησε, να πάει στον Αντώνη!
Ήτανε αναμάρτητος, πριν πιάσει την κουτάλα….
μαζί με τον Ευάγγελο, μας βάλαν στην κρεμάλα!
Ξανά μανά μνημόνια, χαράτσια κατασχέσεις!
μας κλέψανε και το μισθό, κι όλες τις καταθέσεις!
Από τον ένα, παλαβό, στον άλλο, το …χαϊβάνι!!
Με τη Μαριώ κοιτάζουμε, πάτωμα και ταβάνι!
Το σπίτι μας τεκμήριο, κάνανε οι αλήτες
μας έχουν κάνει ρε Μαριώ, σαν θανατοποινίτες
Γι’ αυτό τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ θα πάμε μονοκούκι!
έπεσε πείνα για καλά, άδειασε το σεντούκι!!
Λοιπόν Μαριώ μη σκέφτεσαι, να μην ακούσω λέξη!
πάρε το ψηφοδέλτιο. και ρίξ’ το στον Αλέξη!
Αριστερή κυβέρνηση! κι αν ξαναδώ ….κομπίνα
τούτη φορά Μαράκι μου, Παίρνω την καραμπίνα!
Μουσική: Νίκος Δρυμούσης
Use Facebook to Comment on this Post