Αποτελεί ντροπή, κατά τη γνώμη μου, να ασχολείται κανείς με τα…
Πχ με τη Ρεπούσια ΔΗΜΑΡ (που έδειξε και σε κάθε αφελή το πραγματικό νεοταξικό ψευτοαριστερό πρόσωπο του «Μπάρμπα» Φώτη τους).
Από την τελευταία δεν μπορεί όμως να μην «ξεχωρίσουμε» τον αντίστοιχο και ίσως χειρότερο για μένα όλων που συναγωνίζεται τη Ρεπούση (καλύτερο γι αυτούς) τον Ρεπούσο της νεοταξικής ΔΗΜΑΡ, τον θρασύτατο νεοταξικό σε κάθε του συμπεριφορά του και προωθούμενο εκ «δεξιών» (άλλη ντροπή και αυτή) και «αριστερών», τον νεαρό «αστέρα» φούσκα Ανδρέα Παπαδόπουλο.
Τον θρασύτατο υβριστή κάθε Έλληνα υποψηφίου ευρωβουλευτή. Αυτήν την εκκολαπτόμενη «υπερηφάνεια» (εισαγωγικά) του Ελληνισμού.
Εάν και όλη η Ρεπούσια ΔΗΜΑΡ θέλει ένα ηχηρό μαύρο, αυτός ο Ρεπούσος, ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, θέλει ως παλιά έλεγαν, δαγκωτό Ελληνικό μαύρο. Για να εξαφανιστεί αυτό το πράμα σε γνωστές αγκάλες, μια και καλή.
Υπενθυμίζω και τα υπόλοιπα νεοταξικά λήμματα που είναι:
Το ανύπαρκτο κρυβόμενο ΠΑΣΟΚ στην Βενιζελοσημιτική ή μάλλον Σημιτοβενιζελική Ελιά, το όζον νέα τάξη Ποταμίσιο Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ (όλοι οι ακόμα προσωπολάτρες Παπανδρεϊκοί «έξυπνοι» πήραν γραμμή για Ποτάμι) με τον προωθηθέντα νεοταξικά από του πουθενά (ως ο άλλος «Γουλιμής», Σταύρος τους Θεοδωράκης),, οι σκοπιανοικολόγοι και ο φέρων σε οξεία μορφή τη νεοταξική ασθένεια χολέρα ψευτοσοβαρός Τζίμερος και αυτός πρωθηθείς από το πουθενά για τους αφελείς,
Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ