Γράφει ο Μαγια
Ουδείς ψηφοφόρος των κομμάτων της Μνημονιακής βαρβαρότητας μπορεί να ισχυριστεί ότι εξαπατήθηκε στις εκλογές του Μαίου.
Το 1/3 των ψηφοφόρων που εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στον δικομματικό ολετήρα για καλύτερες μέρες, χωρίς επαχθή μέτρα και νέα μνημόνια, πρόσφεραν (εν αγνοία τους; δεν έχει πλέον σημασία…) το κατάλληλο άλλοθι, ώστε να…
ανοίξει ο νέος «κύκλος αίματος», η εκποίηση του Δημόσιου πλούτου της χώρας και η συρρίκνωση κάθε δυνατότητας να μπορέσει να ξαναστηθεί στα πόδια της η Οικονομία.
Τοκογλύφοι και κερδοσκόποι, ήδη, έβγαλαν τα μαχαιροπήρουνα και ετοιμάζονται για το μεγάλο φαγοπότι.
Κυρίως πιάτο, που ισοδυναμεί με εκτέλεση συμβολαίου, η «μικρή» ΔΕΗ, ένα προμελετημένο έγκλημα σε βάρος της χώρας.
Δε γνωρίζουμε την τύχη που θα έχει η πρωτοβουλία του Α. Τσίπρα, για τη διενέργεια δημοψηφίσματος, αλλά η μάχη για τη ΔΕΗ δεν είναι συντεχνιακή. Πρόκειται, όπως σημειώνει η Αυγή, «για αντίσταση υψηλής τάσης, που επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις, γιατί αφορά την ίδια την ανάπτυξη της χώρας. Είναι ψευδές το κυβερνητικό επιχείρημα ότι με την πώληση της ΔΕΗ δημιουργούνται συνθήκες ανταγωνισμού στον τομέα της ενέργειας, που δήθεν θα ωφελήσουν τους καταναλωτές. Οι σημερινοί ιδιώτες παραγωγοί ρεύματος πουλάνε πολύ ακριβότερα απ’ ό,τι η ΔΕΗ. Απελευθέρωση της αγοράς σημαίνει πολλές εταιρείες παραγωγής ενέργειας και όχι ιδιωτικοποίηση της μίας δημόσιας εταιρείας. Άλλωστε το μοντέλο που προωθεί η κυβέρνηση Σαμαρά, που μεταξύ άλλων πωλούνται τα αποθέματα εθνικού καυσίμου (λιγνίτης, νερά), δεν εφαρμόζεται σε καμία ευρωπαϊκή χώρα. Είναι σαν το γαλλικό Δημόσιο να πουλάει τα νερά και την πυρηνική ενέργεια!»
Τυχαία, νομίζετε, ότι, η κυβέρνηση επέλεξε το καλοκαίρι, μέσα στην αιχμή του τουρισμού, να προωθήσει το επίμαχο νομοσχέδιο, του οποίου η ψήφιση χρονίζει από πέρυσι και δεν περιλαμβάνεται στα προαπαιτούμενα της δόσης; Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός, πως ο Σαμαράς, λίγες ώρες πριν τη συζήτηση στο Θερινό Τμήμα της Βουλής αποκάλεσε «φανατικούς και λαϊκιστές» όσους αντιδρούν στο ξεπούλημα της χώρας.
Η κυβέρνηση των εγχώριων επιστατών ποντάρει στον διαβόητο κοινωνικό αυτοματισμό για να ανακόψει τις κινητοποιήσεις κατά της ιδιωτικοποίησης της εταιρείας. Ήδη ξεκίνησε η έρπουσα κινδυνολογία για το «μπλακ άουτ, που είναι επί θύραις». «Η αποκλειστική ευθύνη για ό,τι ακολουθήσει δεν ανήκει στη ΓΕΝΟΠ, που είναι αμυνόμενη, αλλά στην κυβέρνηση που θέλει να διαλύσει τη μεγαλύτερη Δημόσια Επιχείρηση της χώρας», απαντούν οι εργαζόμενοι.
Ο Γιώργος Μπίτζας, πρόεδρος της ΕΔΟΠ/ΔΕΗ, στο παρακάτω άρθρο δίνει αποστομωτικές απαντήσεις στην κυβερνητική προπαγάνδα για τα δήθεν οφέλη, που θα προκύψουν για τον καταναλωτή, από την πώληση της «μικρής ΔΕΗ».
«Αγνοούν ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη βιομηχανική εταιρεία, η οποία όχι μόνο εξηλέκτρισε όλη την χώρα, αλλά στήριξε οικονομικά τις τοπικές κοινωνίες, δημιουργώντας έργα μακράς πνοής, δίδοντας παράλληλα δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους, αφού μέχρι και σήμερα είναι ο μεγαλύτερος μοχλός ανάπτυξης, επενδύοντας πολλά δισ. στον τομέα της ενέργειας. Αρκεί να αναφέρουμε ότι την τελευταία τριετία η ΔΕΗ επένδυσε 3 δισ. σε εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και ως εκ τούτου αποτελεί μύθο ο ισχυρισμός ορισμένων, ότι έληξε ο βιολογικός κύκλος της ΔΕΗ με τον εξηλεκτρισμό της χώρας.
Έτσι, λοιπόν, δεν διστάζουν να παραλληλίζουν την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ με την απελευθέρωση της αγοράς, αλλά και το ξεπούλημα με μεταρρύθμιση, ενώ ισχυρίζονται ότι με την πώληση της “μικρής ΔΕΗ” θα υπάρξει πράγματι ο πολυπόθητος ανταγωνισμός!
Αν είναι έτσι, τότε γιατί στα δεκαπέντε χρόνια που λειτουργεί η απελευθερωμένη αγορά στην Ελλάδα αποδεικνύεται ο ανταγωνισμός κίβδηλος, η απελευθέρωση ψευδεπίγραφη, ενώ οι αγορές αποτελούν μία φενάκη για τον καταναλωτή, αφού οι τιμές ως αυτόματοι πιλότοι τραβούν την ανηφόρα;
Γιατί αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό ότι οι ιδιώτες διαθέτουν σήμερα 2.635 MW φυσικού αερίου, 1.600 MW αιολικής ενέργειας και 2.200 MW από φωτοβολταϊκά, ενώ αποπληρώνονται με εγγυημένες τιμές, δηλαδή στο μεταβλητό κόστος συν 10% «αέρα», με αποτέλεσμα να μη λειτουργεί ο ανταγωνισμός.
Γιατί επίσης αποκρύπτουν ότι συγκεκριμένοι ιδιώτες έχουν ανενεργές από το 2008 δύο άδειες για τη δημιουργία εργοστασίων Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας από λιγνίτη, αλλά θέλουν τις έτοιμες μονάδες της ΔΕΗ, οι οποίες ως γνωστό αποτελούν περιουσιακό στοιχείο του ελληνικού λαού;
Απλά γιατί θέλουν να ξεπουλήσουν τον δημόσιο πλούτο σε δικούς τους ανθρώπους, δηλαδή 10 μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 2.770 MW, έξι ορυχεία, 2 εκατομμύρια πελάτες προίκα στη “μικρή ΔΕΗ”, αλλά και να χαρίσουν ως δουλοπάροικους 3.000 εργαζόμενους στον ιδιώτη της “μικρής ΔΕΗ”, κατά παρέκκλιση των υφιστάμενων νόμων.
Ταυτόχρονα με την απόσχιση των καταναλωτών, τους υποχρεώνουν να παραμείνουν για τέσσερις μήνες στη “μικρή ΔΕΗ”, ενώ απαγορεύουν για έξι μήνες στη ΔΕΗ να λειτουργήσει επιθετικά στη λογική προσέλκυση πελατών!
Άραγε και οι δύο αυτές περιπτώσεις δεν αντίκειται στους όρους ανταγωνισμού; Δεν πρόκειται για χειραγώγηση της αγοράς, γεγονός που απαγορεύεται από την κοινοτική οδηγία;
Πέραν όλων των άλλων, το ζητούμενο δεν είναι μόνο η δημιουργία της “μικρής ΔΕΗ”, αλλά ποια ΔΕΗ αφήνουν πίσω με την πράξη τους αυτή.
Δυστυχώς, αφήνουν μία ΔΕΗ με πεπαλαιωμένες μονάδες, μία ΔΕΗ με χρέη και υποχρεώσεις, η οποία θα εξακολουθεί να πουλά κάτω του κόστους ηλεκτρική ενέργεια στους κεφαλαιούχους της βιομηχανίας, για να θησαυρίζουν σε βάρος του λαού, ενώ οι αυξήσεις του ρεύματος θα είναι η διαρκής απειλή για τον Έλληνα καταναλωτή.
Επομένως, γιατί ακρωτηριάζουν σήμερα τη ΔΕΗ;
Γιατί εκποιείται ο δημόσιος πλούτος;
Ποια εγγύηση για το κοινωνικό αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας; Ποιος θα είναι αύριο ο παρεμβατικός ρόλος του κράτους, αφού ο έλεγχος παραδίδεται σε ιδιωτικά μονοπώλια και άρα η τιμή του ρεύματος θα είναι πολλαπλάσια της σημερινής;
Γιατί εκποιούνται οι υδάτινοι πόροι και μαζί με αυτούς οι πολλαπλές του χρήσεις, όπως η άρδευση των αγροτών; Γιατί αφήνεται ο έλεγχος στον ιδιώτη;
Τέλος, πολύ εγκαίρως το συνδικαλιστικό κίνημα είχε προαναγγείλει ότι η απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας είχε μόνο έναν στόχο: Τη μετάβαση του δημόσιου τομέα σε ιδιωτικά χέρια και μάλιστα σε ολιγοπώλια, όπου οι ιδιώτες θα κυνηγάνε το κέρδος και όχι τον ανταγωνισμό.
Μετά από δεκαπέντε χρόνια φαίνεται αυτό να υλοποιείται. Θα τους αφήσουμε;
Κατηγορηματικά όχι.
Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι κηρύττουν γενικό ξεσηκωμό κατά της πώλησης της “μικρής ΔΕΗ”».