Έσβησε ο μεγάλος Κρητικός λυράρης Σπύρος Σηφογιωργάκης

Θλίψη έχει σκορπίσει σε ολόκληρη την Κρήτη η είδηση του θανάτου του σπουδαίου δάσκαλου της Κρητικής μουσικής Σπύρου Σηφογιωργάκη. Ο Κρητικός λυράρης έφυγε χτες σε ηλικία 83 ετών ενώ η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί αύριο το μεσημέρι στις 3 στους Βώρους.

Το όνειρο

Ο Σπύρος Σηφογιωργάκης υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες φωνές της κρητικη μουσικής. Γεννήθηκε στον Αγαλλιανό Αγ. Βασιλείου Ρεθύμνης το 1930. Ο πατέρας του Μανώλης Σηφογιωργάκης ήταν αγροφύλακας. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στον Κεραμέ και στη συνέχεια βοηθούσε τον πατέρα του στα αγροκτήματα τους. Όμως η φτώχεια της οικογενείας του, τον έστειλε από πολύ μικρή ηλικία στο πλάι του λυράρη Παν. Σταυριανάκη, στη Δρύμισκο – γειτονικό χωριό – και λίγο αργότερα στο Σπήλι και στην Αθήνα.

Όμως και μέσα από αυτές τις φοβερές δυσκολίες, το μεράκι που του ‘καιγε τα σωθικά για την κρητική λύρα και τη μουσική, τον έσπρωχνε με ακατανίκητη δύναμη και επιμονή στην πραγματοποίηση του μεγάλου ονείρου. Σε ηλικία μόλις δεκατριών χρονών, κατάφερε, αν και δεν είχε διδαχτεί, να κρατήσει με μεγάλη επιτυχία πάσο με ένα μαντολίνο στο Δρυμισκιανό, επίσης λυράρη Γ. Σταυριανάκη, σε γάμο που γινόταν στο χωριό αυτό.
Η πρώτη λύρα

Αργότερα στα 1953, όταν υπηρετούσε ακόμη στο στρατό, ο Σπύρος απόκτησε την πρώτη του λύρα και τελειώνοντας το στρατό, στα 1955 γνώριζε κιόλας να παίζει αρκετά καλά, γιατί είχε παρακολουθήσει τη δισκογραφία άλλων μεγάλων δασκάλων της Κρητικής μουσικής, του Θανάση Σκορδαλού και του Κωστή Μουντάκη.
Από τότε άρχισαν και οι πρώτες του επιτυχίες. Γύριζε από χωριό σε χωριό στην Κρήτη και έπαιζε λύρα και τραγουδούσε σε πανηγύρια, γάμους και βαφτίσεις. Από το 1960 ο Σηφογιωργάκης κάνει λαμπρή καριέρα μαζί με το γνωστό πρωτομάστορα του κρητικού λαγούτου, το Γιάννη Μαρκογιαννάκη που πρώτος είναι αλήθεια ότι προσέδωσε στο όργανο αυτό τη θέση που σήμερα κατέχει στο πλάι της κρητικής λύρας.

Ο θρίαμβος

Το 1962 έρχεται ο πρώτος μεγάλος θρίαμβος του καλλιτέχνη, παρουσιάζοντας τον πρώτο μικρό δίσκο με το τίτλο : Ο Φάρος σε δική του σύνθεση, τραγούδι και εκτέλεση. Αφορμή για τη δημιουργία του αυτή στάθηκε η διάλυση μιας πρόσκαιρης – όπως θα την ονομάσει ο ίδιος σε κάποια συνέντευξή του – νεανικής αγάπης.
Όταν όμως, αργότερα ο Σηφογιωργάκης γνώρισε τη γυναίκα του, Χρυσούλα τότε έγραψε και την αντίθετη μαντινάδα : άναψ’ ο Φάρος … Τον ίδιο χρόνο συνοδεύει τον Παγκρήτιο Σύλλογο βρακοφόρων στο φεστιβάλ Νέων στο Ελσίνκι της Φιλανδίας. Εκεί παίρνει το πρώτο βραβείο παραδοσιακής λαϊκής μουσικής, καθώς και το χορευτικό συγκρότημα που τον συνόδευσε, το πρώτο βραβείο χορού.
Περιοδείες

Ακολουθεί περιοδεία του σε όλη την Ανατολική και Δυτική Ευρώπη με τεράστια απήχηση στους εκεί κρητικούς και ξένους πληθυσμούς. Τότε γράφει και τη δεύτερη μεγάλη του επιτυχία το Γράμμα και Ανεμώνα. ταξίδεψε σ’ όλες τις χώρες της Ευρώπης καθώς και στην Αμερική 9 φορές, 7 φορές στην Αυστραλία και 5 στον Καναδά. Έχει πάρει μαζί με τον Παγκρητιο το χρυσό κλειδί της Αμερικής από τον αείμνηστο Πρόεδρο Τρούμαν.
Στο Παρίσι έπαιξε στην πρεμιέρα του Ζορμπά, όπου γύρισε και το περίφημο αριστούργημα του Παγκρήτιος. Έπαιξε και σε δύο κινηματογραφικές ταινίες στη Νεράιδα και το Παλικάρι με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και το “Ευτυχώς χωρίς δουλεία” με το Γ. Γκιωνάκη.

Δισκογραφία

Το 1967 παντρεύτηκε τη Χρυσούλα Ασκοξυλάκη από τους Βώρρους Μεσσαράς Ηρακλείου. Από εδώ και στο εξής μαζί με τη Χρυσούλα θα αποτελέσουν ένα νέο καλλιτεχνικό ζευγάρι και θα γράψουν μαζί μια νέα εποχή στο χώρο του κρητικού πενταγράμμου. Η πρώτη τους επιτυχία ήταν το “Τώρα που βρήκα εσένα” και ακολούθησε το αριστούργημα τους ο Ερωτόκριτος. Τον ίδιο καιρό το καλλιτεχνικό ζευγάρι άρχισε περιοδείες σε ολόκληρη την Ελλάδα και το εξωτερικό, που σημείωσαν εξαιρετική επιτυχία.

Η δισκογραφία του Σπύρου Σηφογιωργάκη μέχρι σήμερα αριθμεί πάνω από 45 μικρούς και δέκα μεγάλους δίσκους. Επί πλέον έχει τιμηθεί επανειλημμένα από διάφορους φορείς της χώρας μας και του εξωτερικού για τη μεγάλη προσφορά στη μουσική παράδοση του νησιού μας. Ουδέποτε χρησιμοποίησε τη λύρα ως πάρεργο, αλλά πάντοτε ώς κύριο βιοποριστικό επάγγελμα, στο οποίο τον στήριξε η αγάπη και η αφοσίωση του κόσμου.Τριάντα χρόνια δάσκαλος της κρητικής λύρας (από το 1970) παρέδωσε στο χώρο της κρητικής μουσικής αρκετά νέα παιδία, με ένα πλήρες κρητικό ρεπερτόριο, που θα αποτελέσουν ασφαλώς, τους μελλοντικούς συνεχιστές της αυθεντικής και γνήσιας κρητικής μουσικής.http://prismanews.gr