Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ γινόμαστε …κότες!!!

Αὐτὸ ποὺ βεβαιωμένα γνωρίζουμε ΟΛΟΙ μας εἶναι πὼς ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ ἀσκήσουμε βία… Σκέτο!!! Ἀκόμη καὶ γιὰ αὐτοάμυνα…
Οὔσιαστικῶς ἀπαγορεύεται ἡ αὐτοάμυνα!!!
Ἡ πολιτεία ὅμως ἐπιτρέπεται νὰ
ἀσκῆ κάθε εἴδους βία…
Εἰς βάρος μας πάντα…
Ναί, πιστέψτε με….
Αὐτὸ διδάσκουν κι ἐπιβάλλουν ΑΠΑΝΤΕΣ σήμερα.
Ἐμεῖς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ ἀσκήσουμε βία, ἀκόμη κι ὡς ἀντίδρασιν, γιὰ νὰ προστατεύσουμε τὶς οἰκογένειές μας ἤ τὰ παιδιά μας ἤ τὴν περιουσία μας.
Εἶναι ὅμως ἐπιτρεπτὸ καὶ νόμιμον καὶ …συνταγματικὸ τὸ νὰ μᾶς ἀσκεῖται βία ἀπὸ τὸ κράτος κι ἀπὸ τοὺς φορεῖς του…
Κι ἐπεὶ δὴ τὰ ὅσα γράφω πρέπει καὶ νὰ τὰ ἀποδεικνύω, ἄς ξεκινήσουμε μὲ τὶς ἀποδείξεις.
Ἔρχεται ἡ ἀνεψούλα μου πρὸ μερικῶν ἡμερῶν γιὰ νὰ τὴν βοηθήσω νὰ βρῇ κάποια στοιχεῖα, ποὺ τῆς ὑπέδειξε ὁ δάσκαλός της. Θέμα: ἐνδοσχολικὴ βία καὶ πῶς ἀντιμετωπίζεται. Τί νά κάνω; Ἔκατσα μαζύ της κι ἀρχίσαμε τὴν περιήγησιν… Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ κάτι δὲν μοῦ ἄρεσε… Ἡ σελίδα ποὺ μοῦ ὑπέδειξε τὸ παιδὶ ἦταν κάπως …πολὺ ἐπιτηδευμένη!!! Τόσο ποὺ ἄρχισα νὰ ἀνησυχῶ.Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ γινόμαστε …κότες!!!1«Ἐὰν σὲ πειράξῃ κάποιο μεγαλύτερο παιδί…». «Ἐὰν σὲ κτυπήσῃ κάποιο παιδί…». «Ἐὰν σὲ κοροϊδεύσῃ κάποιο παιδί…». «Ἐὰν…»Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ γινόμαστε …κότες!!!4Ἕνας σωρὸς ἀπὸ «Ἐὰν…» ποὺ πρέπει νὰ διαβάσῃ τὸ παιδάκι, νὰ τὰ καταγράψῃ στὴν συνείδησίν του, νὰ ἀπαντήσῃ σὲ ἐρωτηματολόγια, νὰ τὰ ἐμπεδώσῃ καὶ φυσικὰ κατόπιν αὐτῶν, ἐὰν θὰ τοῦ συμβῇ τὸ ὁ,τιδήποτε, τότε νὰ σπεύσῃ νὰ ἐνημερώσῃ τὸν δάσκαλο ἤ τὸν διευθυνή, ἤ, ἄν τέ, σὲ κάποιες ἐξαιρετικὲς περιπτώσεις, τὸν γονέα του. Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ γινόμαστε …κότες!!!2ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ ἀντιδράσῃ μόνο του!!! ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ μάθῃ νὰ προστατεύῃ μόνο του τὸν ἑαυτόν του. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὴν βία μὲ ὅλα του τὰ μέσα…. Πρέπει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ νὰ ἀπευθυνθῇ σὲ κάποιον ἄλλον… περισσότερο ὑπεύθυνο καὶ ὁπωσδήποτε περισσότερο ἀρμόδιον… Νὰ ζητήσῃ βοήθεια, προστασία, ἀσφάλεια σὲ κάτι ἄλλο, ἔξω ἀπὸ τὸν ἑαυτόν του… Οὐσιαστικῶς ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘῌ νὰ αὐτοπροστατεύεται… Οὔτε κἄν νὰ τὸ διανοηθῇ!!!
Μποῦ θὰ ἀκούῃ καὶ …μπουχὸς θὰ γίνεται… Ἔτσι; Αὐτό ὀνειρευόμασταν γιά τά παιδιά μας; Νά καταντήσουν ΚΟΤΕΣ καὶ ΧΕΣΤΕΣ;Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ γινόμαστε …κότες!!!3Ἀνατρέχοντας, ἐξ ἀνάγκης, στὴν ἱστορία, θὰ θυμηθῷ τὴν ἀρχαία Σπάρτη, γιὰ τὴν ὁποίαν διαθέτουμε καὶ κάποιες περισσότερες πληροφορίες, ἀναφορικῶς μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἕνα παιδὶ ἀνελάμβανε τὶς εὐθύνες του. Ὁ σπαρτιατικὸς τρόπος διαπαιδαγωγήσεως ἦταν αὐτὸς ποὺ ἐπέτρεψε στὴν Σπάρτη νὰ διαβιῇ ἐλευθέρως, ἀνεξαρτήτως τῶν συνθηκῶν καὶ τῶν ἐχθρῶν της, γιὰ πολλοὺς αἰῶνες. Ὅταν ἔπαυσε αὐτὸς ὁ τρόπος διαπαιδαγωγήσεως, ἤ ὅταν τελείωσαν οἱ ἑτοιμοπόλεμοι, ἡ Σπάρτη ἐξέπεσεν… Μὰ λαμβάνοντας τὸ παράδειγμά τους, ὡς μία ἀδιαμφισβήτητον πραγματικότητα, ἀντιλαμβάνομαι πὼς μόνον ἐὰν ἕνα παιδὶ δύναται νὰ ἀντιμετωπίσῃ ἀπὸ νωρὶς τὰ ὅποια προβλήματά του, θὰ ἔχῃ πιθανότητες ἐπιβιώσεως. Ὅσο πιὸ πολὺ καὶ συχνότερα θὰ …κατουριέται ἐπάνω του, ὅταν θὰ τὸ ἀπειλοῦν οἱ ὅποιοι κίνδυνοι, καθὼς θὰ μεγαλώνῃ, τόσο μεγαλύτερο θύμα θὰ γίνεται. Κι ὅσο μεγαλύτερο θύμα εἶναι κάποιος, καθὼς μεγαλώνει, τόσο πιὸ ὑπάκουος δοῦλος καταλήγει ὡς ἐνήλιξ… Κι ὅσο πιὸ ὑπάκουος δοῦλος καταλήγει ὡς ἐνήλιξ, τόσο περισσότερη ἡσυχία ἔχει ἡ ἐξουσία… Δὲν τὸν ὑπολογίζει, τοῦ ὁρίζει τὸ πότε, ποῦ, πῶς θὰ φάῃ, θὰ πιῇ, θὰ κοιμηθῇ, θὰ χέσῃ, θὰ χορέψῃ, θὰ ἀναπαραχθῇ καὶ …πάπαλα!!! Κι αὐτὸ τὸ ζόμπι αἰσθάνεται θαυμάσια, διότι τοῦ ἐπιτρέπουν ἀκόμη νὰ ἀναπνέῃ… (Καλὴν ὥρα…!!!)
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην, ὁ κάθε ἐκπρόσωπος τῶν κοσμοεξουσιαστῶν ἀπολαμβάνει ἥρεμος τὴν μακαριότητά του…
Αὐτὸ τὸ τμῆμα τῆς κοινωνίας τὸ ἐξολόθρευσε πανεύκολα, μὲ τὴν συνεργεία καὶ τὴν βλακεία τῶν μελῶν της… Ἡ ἀσφάλεια βλέπεται… ἡ προσωπική μας ἀσφάλεια…
Πρέπει τὰ κλουβιά μας νὰ εἶναι ἀσφαλῆ!!! Ἀπολύτως!!! Κατσαρίδες νὰ μὴν ἔχουν… Οὔτε ποντικούς… Οὔτε φίδια… Μόνον κάγκελα…
Ὤ… Ναί! Ἐμεῖς εἴμαστε τελικῶς αὐτοὶ ποὺ ἐκχωροῦμε τμήματα ἐλευθερίας μας γιὰ νὰ διαβιοῦμε ἀσφαλῶς. Θεωροῦμε παράλογη τὴν ὁπλοφορία καὶ φυσικὰ μεριμνᾷ σήμερα ἡ κάθε πολιτεία νὰ μᾶς …ἐπιβεβαιώνῃ, δίδοντας ἄδειες ὁπλοφορίας σὲ ὅλους ὅσους θὰ τὶς αἰτηθοῦν… Μὰ πάντα φροντίζει μέσα στοὺς ὁπλοκατέχοντες νὰ ἐνυπάρχουν καὶ μερικοὶ παρανοϊκοί, πρὸ κειμένου νὰ στιγματίζουν τοὺς ὁπλοκατέχοντες καὶ τελικῶς νὰ καταλήξουμε ΟΛΟΙ ἄοπλοι καὶ ἀπολύτως ἐλεγχόμενοι… Τὸ ὅπλο δίδει βαθμοὺς ἐλευθερίας… Δὲν εἶναι ὅμως κάτι τέτοιο ἐπιθυμητο ἀπὸ τὶς ἐξουσίες…
Ὅμως… Ἄς ἀναζητήσουμε καὶ τὰ ὅσα συμβαίνουν ἔξω ἀπὸ τὶς ζωές μας καὶ τὶς ζωὲς τῶν παιδιῶν μας. Ὅταν ἕνα παιδὶ γίνεται δέκτης βιαίων ἐπιθέσεων, τότε, πάντα βάσει τῶν ὅσων τὸ σύστημα τὸ συμβουλεύει, πρέπει νὰ ἀπευθυνθῇ σὲ ἄλλους γιὰ νὰ τοῦ λύσουν τὸ πρόβλημα. Ἀλήθεια, αὐτοί οἱ ἄλλοι, πῶς θά ἀντιμετωπίσουν τήν ἔξαρσιν τῆς βίας; Μέ χάδια; Μέ ἀγκαλιές; Μέ φιλιά; Μέ νουθεσίες; Μέ φιλικά κτυπήματα στήν πλάτη; Ἤ μέ βία; Μὲ βία θὰ μοῦ πεῖτε… Κι ἐπανέρχομαι στὴν ἀρχική μου παρατήρησιν… Ἐγὼ ἀπαγορεύεται νὰ ἀσκῶ βία, πρὸ κειμένου νὰ προστατεύω τὴν οἰκογένειά μου καὶ τὸν ἑαυτόν μου, ἀλλὰ ἡ ἐκάστοτε ἐξουσία διατηρεῖ τὸ δικαίωμα καί, ὑποτίθεται, καὶ τὴν ὑποχρέωσιν νὰ ἀσκῇ βία σὲ ἐμέναν, ἀλλὰ καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ μὲ ἀπειλοῦν. Φυσικά, γιὰ νὰ δικαιολογηθῇ, ξεκινᾷ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ μὲ ἀπειλοῦν, πρὸ κειμένου νὰ θεωρήσω ἀναγκαῖα τὴν ἐκχώρησιν τοῦ δικαιώματος γιὰ τὴν προστασία τῆς ζωῆς μου ἀπὸ ἀπειλές. Ναί, ἀλλὰ ὅταν θὰ διαμαρτυρηθῷ γιὰ τὸ ὁ,τιδήποτε, ἤδη ἔχω ἐκχωρήσῃ τὸ δικαίωμα ἀσκήσεως βίας σὲ ἄλλους, ἐνᾦ ταὐτοχρόνως ἀποποιοῦμαι τὸ δικαίωμα στὴν αὐτοάμυνα, καὶ τελικῶς καταλήγω καὶ …κλαμμένος καὶ δαρμένος.
Δῆλα δή… Συμπερασματικῶς… Ἐμεῖς ἀποκλείεται κι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὰ προβλήματά μας μόνοι μας. Πρέπει νὰ τὰ μεταθέτουμε πάντα σὲ ἄλλους, περισσότερο ἀρμοδίους καὶ κατὰ πολὺ δυνατοτέρους… Ἡ ἐξουσία, σὲ ὅλες της τὶς ἐκφράσεις, ἔχει δικαίωμα ἀσκήσεως βίας κι ἐναντίον μου ἀλλὰ καὶ κατὰ τῆς κοινωνίας μου γενικῶς. Κι ἐγὼ καθημερινῶς δουλοποιοῦμαι… Καὶ στὴν περίπτωσιν ποὺ κάποιος πάει νὰ ξεφύγῃ… ὑπάρχει πάντα ὁλόκληρη μηχανὴ γιὰ νὰ τὸν γελοιοποιήσῃ… Ἀπὸ τὰ σχολεῖα μας ἔως τὶς ἐνήλικες δραστηριότητές μας… Σήμερα τελικῶς καταντήσαμε ἀκόμη καὶ οἱ κυνηγοὶ νὰ διώκονται, πρὸ κειμένου νὰ μὴ τολμᾷ κάποιος νὰ διατηρῇ τὸ δικαίωμα τῶν βαθμῶν ἐλευθερίας του.
Εἶναι οἱ ἀντικυνηγετικὲς ΜΚΟ ἐπικίνδυνες;
Ἐν ὁλίγοις…
Ὅπως ἀντιλαμβάνεστε ἀκόμη στὶς διαπιστώσεις παραμένουμε… Ἀπὸ παντοῦ μᾶς λοβοτομοῦν, μᾶς ἀφοπλίζουν, μᾶς δουλοποιοῦν κι ἐμεῖς κυττᾶμε μόνον τὸ ἄδειο μας πορτοφόλι, διατηρῶντας τὸ δικαίωμα νὰ …ψηφίζουμε, ἐπιλέγοντας ἀλλαγὴ …δημίου!!! Ναί, πρέπει νὰ ἀνακοπῇ ἡ βία… Μὲ ὅλα τὰ μέσα… Ἀκόμη καὶ μὲ προσωπικές μας ὑπαναχωρήσεις στὸ αὐτονόητον στὸν δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας.
Φιλονόη
Σημείωσις
Μέσα ἀπὸ τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔθεσα στὸ παιδί, πάντα μὲ μεγάλη προσπάθεια, γιὰ νὰ διατηρῷ τὴν ψυχραιμία μου, διεπίστωσα καὶ συνειδητοποίησα πὼς ὅσο περισσότερο χρησιμοποιοῦν τὰ μέσα ἐνημερώσεως, τὰ ἐκπαιδευτικὰ συστήματα καὶ ἡ πολιτεία τὴν λέξιν βία, τόσο περισσότερο ἐμεῖς δουλοποιούμεθα. Σὲ ἁπλᾶ, λογικὰ καὶ αὐτονόητα ἐρωτήματα, οἱ ἀπαντήσεις ποὺ ἔλαβα ἦσαν τοὐλάχιστον …ἀπαράδεκτες!!! Τὸ παιδὶ τρόμαζε καὶ μόνον στὴν σκέψιν πὼς θὰ ἔπρεπε νὰ ἀντιδράσῃ!!! Τίποτα… Πρέπει νὰ παραμείνῃ φυτό… γλάστρα… Τοῦβλο….
«Τί θά κάνῃς παιδί μου ἐάν ὁ μπαμπᾶς ἤ ἡ μαμά ἤ τέλος πάντων ὁ δάσκαλος δέν εἶναι κοντά σου καί σέ κτυπήσουν ἤ σέ σπρώξουν ἤ σέ ἀπειλήσουν; Θά κάτσῃς καί θά χάσκῃς; Θά κλαῖς; Θά …ἀπειλήσῃς πώς θά τό πῇς στόν μπαμπᾶ καί στήν μαμά καί στόν δάσκαλο; Θά τίς φᾶς; Θά κάτσῃς νά σέ σκοτώσουν;…» Τίποτα τὸ παιδάκι… Μὲ κυττοῦσε σὰν νὰ προσγειώθηκα ἀπὸ ἄλλον …πλανήτη!!! Ἀδύνατον νὰ ξεκολλήσῃ τὸ μυαλουδάκι του… «Ἐὰν δὲν προλαβαίνῃς παιδί μου νὰ φωνάξῃς κάποιον μεγάλο, τί θά κάνῃς;… Θά ἀντιδράσῃς ἤ ὄχι; Καί πῶς;»… Τίποτα… Ἀφασία… Μὲ κυττοῦσε τὸ παιδάκι σὰν ἐξωγήινη!!! Τὰ κατάφεραν… Τὸ παιδὶ αὐτὸ τελείωσε… Ἔτσι κι ἀλλοιῶς αὐτὸ τὸ παιδάκι ἔχει πεισθεῖ πὼς ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ!!! Καὶ φυσικὰ δὲν εἶναι τὸ μοναδικὸ παιδί…
Χιλιάδες παιδιὰ ἔτσι…
Ἔτσι τὰ ἐκπαιδεύουν… Κι ἐμεῖς σιωποῦμε… Διότι ἔτσι μᾶς ἐξυπηρετεῖ… Διότι φοβόμαστε τὸν πόνο καὶ διότι εἴμαστε πάντα ἕτοιμοι νὰ διαθέσουμε βαθμοὺς ἐλευθερίας, στὸν βωμὸ τῆς ἀσφαλείας μας…
Διότι ἐὰν πάθῃ κάτι τὸ δικό μας παιδὶ θὰ τρελλαθοῦμε… Συνεπῶς εἶναι καλλίτερο νὰ χάνῃ βαθμοὺς ἐλευθερίας παρὰ νὰ κινδυνεύσῃ…
Ἀπὸ ἀξιοπρέπεια, χαμπάρι…
Ἔως τὴν μούντζα μᾶς ἐπιτρέπουν τὴν βία… Πέραν τῆς μούντζας ξεκινᾷ τὸ …ξύλο!!!
Ἔως τὴν μούντζα μᾶς ἐπιτρέπουν τὴν βία…
Πέραν τῆς μούντζας ξεκινᾷ τὸ …ξύλο!!!
Καὶ μετὰ μοῦ λὲς γιὰ ἐλευθερία καὶ γιὰ ἐπαναστάσεις καὶ γιὰ νὰ …ξαναπάρουμε πίσω τὴν Πόλιν… Μά ἐάν ἐγώ, μόνος μου, δέν εἶμαι ἱκανός καί ἄξιος νά ὑπερασπιστῶ τήν ἀτομική μου ἐλευθερία, τότε τί στά κομμάτια κάθομαι καί συζητῶ γιά ἐλευθερία πολιτική, κοινωνική, ἐθνική; Ἐάν ἐγώ ἔχω πεισθῇ πώς δέν τήν δικαιοῦμαι, τότε πῶς κάθομαι κι ἀναρωτιέμαι γιά τά κατασταλτικά μέτρα πού λαμβάνουν εἰς βάρος μου; Ἐάν ἐγώ δέν πιστεύω στόν ἀγώνα, τόν καθημερινό, τότε πῶς στά κομμάτια θά ὑπάρχῃ στό πέρας τοῦ κάθε ἀγῶνος τό «ἔπαθλον»;
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Γιατί ἡ βία ἔχει γίνῃ τό πρῶτο θέμα μέσα στήν καθημερινότητά μας; Γιατί ἔχουν στηθεῖ τόσα δίκτυα πρό κειμένου νά τήν κατευνάσουν, νά τήν ἐλέγξουν καί νά τήν πατάξουν; Γιατί ξεκινοῦν ἀπό παιδιά δημοτικοῦ; Τί συμβαίνει; Τί τούς ἀνησυχεῖ;
Σκεφθεῖτε το…
Εἶναι πολὺ πιὸ σοβαρὰ ἀπὸ ὅσο φανταζόμαστε τὰ πράγματα… Καὶ μᾶς ἀφοροῦν… ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!!
Σήμερα λοιπὸν δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρῃ αὐτὴ ἡ λογική, τῆς ἀντιμετωπίσεως καὶ τῆς καταστολῆς τῆς βίας, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν κάθε πολιτεία… Πολιτεία ποὺ οὐσιαστικῶς μεριμνᾶ πρὸ κειμένου νὰ ὑφίσταται ἡ βία σὲ κάθε της μορφή… Ἀπὸ τὸ ἁπλὸ πλιάτσικο, τοῦ κάθε περιουσιακοῦ μας στοιχείου, ἔως τοῦ τὶ θὰ σκεφθοῦμε, θὰ πράξουμε, θὰ ἀποφασίσουμε.
Οὔτε πρέπει νὰ μᾶς ἐνδιαφέρῃ τὸ πῶς πρέπει νὰ γίνεται ἡ ἀντιμετώπισις ἤ ἡ πρόληψις γενικότερα τῆς βίας.
Κι ἐκεῖ πρέπει νὰ ἑστιάζουμε…
Σήμερα πρέπει νὰ καταφέρουμε νὰ καθάρουμε τὴν σκέψιν μας καὶ νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ἐπιβολὴ τῆς βίας ἀπὸ τὰ κέντρα ἐξουσίας, σὲ κάθε της ἔκφρασιν.
Μὰ γιὰ ἀρχὴ πρέπει νὰ μάθουμε τὸ τὶ σημαίνει βία.
Τί εἶναι ἡ βία;
Μεταφέρω ἀπὸ τὸ παλαιότερον κείμενόν μου:
Ὃταν ἡ βία διαποτίζει τὴν καθημερινότητάν μας, κανένα θῦμα της δὲν τήν ἀναγνωρίζει!
Βία= …………., χρήσις δυνάμεως πρὸς καταναγκασμόν, σπουδή, βιά ……. (Λεξικόν Δημητράκου, ἐκδόσεις Γιοβάνη, σελ. 304, Ἀθῆναι 1970)
Ὅμως βία εἶναι καὶ ὁ βίος. Μὲ βία, μὲ βιάσιν καὶ μὲ ἀγωνία κατακτοῦμε τὸ δικαίωμα τῆς ἐπιΒΙΩσεως.
Συνεπῶς, χρειάζεται ἀγώνας, βία, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν βία.
Ὄχι ἡ στάσις τοῦ …χαλβᾶ!!!