Το παιχνίδι άρχισε

Μέρος Β

Η ώρα είχε περάσει τις 10 και ο Ιπποκράτης μπήκε στο γνωστό μέρος, που θα συναντούσε τον…

Απόστολο. Η κάπνα και η μυρουδιά από τους δερμάτινους καναπέδες, τρύπησαν το βαρύ άρωμα που φορούσε, χαλώντας και την τελευταία ικμάδα σιγουριάς που είχε για τον εαυτό του.
Στο τραπέζι ήταν ο Απόστολος, ο Βασίλης ο συμβουλάτορας με ταP.Rιλίκια του, ο Κώστας ο Διεκπεραιωτής και δυο τύποι, άγνωστοι σε αυτόν.
– Έλα ρε Ιπποκράτη, άργησες, από εδώ ο Θανάσης και ο Γιάννης. Είπε ο Απόστολος.
– Χάρηκα, πέταξε ο Ιπποκράτης, προτείνοντας το χέρι του, το οποίο έμεινε να αιωρείται για αρκετά δεύτερα μέχρι να το μαζέψει μια και κανείς δεν έκανε την κίνηση να του ανταποδώσει.
– Ο καπετάνιος έχει μάθει και είναι τσαντίλας, βρίζει Θεούς και δαίμονες κύριοι, θα χάσουμε την δουλειά πριν καν την στήσουμε. Υπάρχουν πολλοί που του λένε… Είναι τρελός κι αυτός και η παρέα του, είπε ο Απόστολος ενώ ο Θανάσης πήρε το λόγο.
– Είπες πως έχεις πλάτη τον αίλουρο, οπότε τι φοβάσαι?
– Έχει πρόβλημα αυτό τον καιρό και μάλλον δεν θα την βγάλει καθαρή αυτή την φορά. Ο κολλητός του ψηλά είναι δυσαρεστημένος μαζί του. Πάτησε πολλούς ευαίσθητους κάλους τελευταία, χωρίς να έχει υπολογίσει τις λεπτομέρειες. Αυτό που μου είπε χθες είναι : «Οι Φάροι βρίσκονται για να σε φυλάνε από τις ξέρες. Αυτούς να κοιτάς και θα σε οδηγήσουν σωστά».
– Δηλαδή υπάρχει περίπτωση να κάνει πίσω ο δικός σου και να μείνουμε χωρίς πλάτη; ρώτησε ο Ιπποκράτης.
– Εσύ καλά θα κάνεις να το μαζέψεις λίγο, βαράς λάθος κόσμο, απάντησε ο Απόστολος, όλα είναι αλυσίδα πόσες φορές θα στο πω; Μας εκθέτεις και θα βρεθούμε στην άκρη από χαζομάρες, είπε ο Απόστολος δείχνοντας τον εκνευρισμό του για την παιδαριώδη αφέλεια του φίλου του.
– Δηλαδή θα κρεμαστούμε από τα αρ…του φαροφύλακα για να μπορέσουμε να βγούμε? Άλλα μας είπες εμάς στο τηλέφωνο και παρατήσαμε τις δουλειές μας για να έρθουμε σε σένα ,είπε ο Κώστας
Η κουβέντα κυλούσε χαμηλόφωνα, αλλά μπορούσε από μακριά να καταλάβει κανείς ότι όλοι οι συμμετέχοντες κρεμόντουσαν από τον Απόστολο, ελπίζοντας να σώσει την κατάσταση.
Στην Σύμη τα ελικόπτερα προσγειώνονταν το ένα πίσω από το άλλο, σκοτεινές φιγούρες κατέβαιναν και έτρεχαν γρήγορα προς την είσοδο του σπιτιού. Εκεί τους σταματούσαν οι άνθρωποι του καπετάνιου, όπου τους οδηγούσαν μέσα.
Η ξερακιανή σιλουέτα του καπετάνιου πρόβαλε στο σαλόνι σφίγγοντας το χέρι στους καλεσμένους του.
– Σας ευχαριστώ που ήρθατε απόψε εδώ. Έχουμε θέμα σοβαρό και κάτι πρέπει να γίνει γι αυτό. Δεν γίνεται 5 μα**** να μας χαλάσουν ότι έχουμε χτίσει όλα αυτά τα χρόνια.
Όλοι κούνησαν καταφατικά το κεφάλι τους. Κανείς δεν χαλά χατίρι στον καπετάνιο.
– Τελειώστε τους, βγάλτε τους από την αγορά … ανέφερε μεταξύ άλλων γαλλικών ο καπετάνιος

Πίσω στο τραπέζι του Ιπποκράτη η κουβέντα είχε ανάψει
– Θέλω σχέδιο,… πώς θα ρίξουμε εκτός παιχνιδιού τον φαροφύλακα αν χρειαστεί, αλλιώς θα βρω εγώ τρόπο, δεν θα με κάνει ότι θέλει αυτός, είπε σχεδόν χοροπηδώντας ο Ιπποκράτης.
– Όλα στην ώρα τους , μην βιάζεσαι…
– Προς το παρόν θέλουμε να χτίσουμε το team σωστά, να τους δέσουμε για να μην λακίσουν μετά, συνέχισε τα τηλέφωνα εσύ, είπε ο Απόστολος στον νέο τύπο που είχε προστεθεί στο μεταξύ στην παρέα.

Οι ώρες κύλησαν και σχεδόν είχε βγει ο ήλιος όταν αποφάσισαν να το διαλύσουν για απόψε. Οι κινήσεις που έπρεπε να γίνουν είχαν συμφωνηθεί κι απ τις δυο παρέες και του Ιπποκράτη αλλά και του καπετάνιου. Το παιχνίδι ήταν έτοιμο να αρχίσει και τίποτα δεν θα το σταματούσε πια.