Κάπου, κάποτε…

μια ξένη χώρα ηττήθηκε σ’ ένα μεγάλο πόλεμο. Οι τιμωρίες που υπέστη ήταν εξουθενωτικές: της επιβλήθηκαν δυσβάσταχτες πολεμικές αποζημιώσεις, της αφαιρέθηκαν τμήματα από τον εθνικό της κορμό, εξαναγκάστηκε σε μερική αποστρατικοποίηση κλπ κλπ. Γενικώς στο λαό της χώρας αυτής υπήρχε διάχυτη η φήμη ότι η ήττα στον πόλεμο ήταν μάλλον προϊόν μυστικών διαβουλεύσεων, παρά αποτέλεσμα της τίμιας μάχης.
Στην πλέον ακατάλληλη στιγμή, προέκυψε και η μεγάλη, παγκόσμια οικονομική κρίση, η οποία ισοπέδωσε το νόμισμα της χώρας εκείνης, εκτίναξε τον πληθωρισμό και οδήγησε τον πληθυσμό σε απόλυτη πτώχεια. Οι δανειστές της χώρας εκείνης απαιτούσαν πλέον επιτακτικά την επιστροφή των κεφαλαίων τους και πίεζαν με συνεχείς εποπτείες και μέτρα.
Μέσα στο κλίμα εθνικής απογοήτευσης, αδημονίας και μίσους προς τους διεφθαρμένους πολιτικούς, οι συμβατικοί θεσμοί υποχώρησαν και άρχισαν να αναφύονται δυο ακραίες πολιτικές πτέρυγες: οι ακροαριστεροί και οι ακροδεξιοί. Οι συγκρούσεις ήταν καθημερινές, ενώ δεν άργησαν να λάβουν και ένοπλη μορφή.
Μέσα στην κατάσταση αυτή κι από το πουθενά, άρχισε να εξελίσσεται μια ακραία δεξιά λαϊκή κίνηση, με περίεργες, αποκρυφιστικές θέσεις και δράσεις, και ακραία ρατσιστική ιδεολογία. Η κίνηση αυτή, ένας Θεός ξέρει πώς, μέσα σε λίγα χρόνια ανελίχθηκε από το 0,3% στην πρώτη θέση και κέρδισε τις εκλογές.
Σε λίγα μόνο χρόνια ανόρθωσε την οικονομία, εξόπλισε τη χώρα και την οδήγησε σε δεύτερο πιο απόλυτο, πιο φανατικό πόλεμο που αιματοκύλισε τον πλανήτη. Η ήττα τη δεύτερη αυτή φορά ήταν τόσο απόλυτη και εξουθενωτική όσο και ο πόλεμος που διεξήχθη. Η χώρα αυτή ισοπεδώθηκε, κομματιάστηκε, τέθηκε υπό κατοχή, ο λαός της σφαγιάστηκε, βιάστηκε, καταπιέστηκε, έχασε κάθε έννοια αξιοπρέπειας και σεβασμού.
Το χειρότερο όμως ήταν ότι η χώρα αυτή μέχρι και σήμερα είναι υποχείριο τον σκοτεινών εκείνων συμφερόντων που από τον πρώτο πόλεμο την οδήγησαν στο δεύτερο, προετοιμάζοντας κατάλληλα της συνθήκες, για να εκπληρώσουν τη δική τους παγκόσμια ατζέντα. Σας θυμίζει τίποτε;

http://koinonikianatoli.wordpress.com