Γράφει ο Δημήτρης Κυριακόπουλος
Διάβασα ότι τη Δευτέρα το απόγευμα θα ανακοίνωνες το νέο σου κόμμα, όλη την ημέρα ένιωθα τύψεις που σε είχα καταδικάσει μέσα μου. Ξέρεις, λίγο η αποστασία κατά του Παπανδρέου, μετά τα μνημόνια, ξανά αποστασία για τον παλιό σου φίλο Βενιζέλο, τα καλά σου λόγια για τη μαχητικότητα των Ναζί, ε, δεν θέλει και πολύ να σε αντιπαθήσει κάποιος…
Αλλά, Ανδρέα μου, αυτό για τα νέα παιδιά στην πολιτική, σου έδινε ένα αβαντάζ, όσο περνούσε η ώρα οι τύψεις μου ήταν περισσότερες, αποφάσισα λοιπόν να σου δώσω μια τελευταία ευκαιρία, πήρα έναν φίλο μου και ήρθα να σε ακούσω, πρώτη φορά θα πήγαινα σε ομιλία πολιτικού, μεγάλη η χάρη σου, Ανδρέα μου.
Ήμουν στην ώρα μου στο κλειστό του Σπόρτινγκ, 18:00 ακριβώς, έκατσα και περίμενα να ακούσω πώς σκέφτεσαι την αλλαγή, αλλά εσύ, καλέ μου Ανδρέα, με έστησες, οι διπλανοί μου ψιθύριζαν ότι λειτουργείς σε χρόνο ΠΑΣΟΚ και ότι περίμενες να αρχίσουν οι ειδήσεις των οκτώ για να μας μιλήσεις.
Αφού μπήκες με τα χέρια ψηλά και οι φίλοι σου σε χειροκρότησαν, έκατσες και μίλησαν για εσένα και το νέο σου κόμμα οι νέοι σου συνεργάτες, άγνωστα πρόσωπα, φρέσκα, που θα τους αναδείξεις λες, αλλά, Ανδρέα, οι νέοι μίλησαν για εσένα ενώ περίμενα εσένα όρθιο να τους παρουσιάζεις και να μας εξηγείς πώς τους διάλεξες και τι είναι αυτό που σε έκανε να τους εμπιστευθείς πριν τους δώσεις το βήμα, ελπίζω η μη αναγνωρισιμότητά τους να μην ήταν το μόνο τους προσόν.
Μας είπες για ένα ποσοστό 70% νέων στα ψηφοδέλτια σου, δεν μας είπες βέβαια πόσοι από αυτούς θα εκλεγούν, θα τους επιβάλεις στην πολιτική ή θα γίνουν κρέας για τη μηχανή του κιμά που θα προβάλει πάλι τους παλιούς πολιτικούς σου φίλους που είδα στα πρώτα καθίσματα; Αλήθεια, ποιον θα έχεις επικεφαλής στο Ευρωψηφοδέλτιο ή στο Επικρατείας;
Μας είπες για νέους στην πολιτική ή νέους πολιτικούς, ο νέος κάτω των 30 που ήταν γραμματέας της ΠΑΣΠ και έπαιζε ξύλο με τον αντίστοιχο της ΔΑΠ και της ΠΚΣ για τις αφίσες στα τραπεζάκια της σχολής του, πόσο νέος στην πολιτική είναι και σε τι περιβάλλον μεγάλωσε; Ο πενηντάρης καθηγητής πανεπιστημίου, που έζησε μέσα στην ίντριγκα και τη δολοπλοκία του ελληνικού πανεπιστημίου και έφτασε στην κορυφή της ιεραρχίας της, πόσο νέος πολιτικός είναι και σε τι περιβάλλον έζησε;
Ανδρέα μου, κάτι είπες για Ελευθέριο Βενιζέλο στην ομιλία σου, αλήθεια, θα πείσεις τη γενιά μου να σε ακολουθήσει μιλώντας για τα έργα και τις ημέρες ενός ηγέτη που έδρασε πριν από 100 χρόνια; Εσύ έχεις κάποια μεγάλη ιδέα για σήμερα; Έχεις κάποιο μεγάλο όραμα; Σχέδιο για την επίτευξή του;
Διάβασα τις θέσεις που μας μοίρασες με προσοχή, μπορώ να πω ότι είναι καλές σε γενικές γραμμές, είναι σωστά και λογικά πράγματα, δύσκολα θα μπορούσε να πει “όχι” κάποιος ακόμα και αν ανήκει σε κάποιον ακραίο χώρο. Ανδρέα, τόσα χρόνια γιατί δεν τα έκανες πράξη; Ποιος δεν στο επέτρεψε; Γιατί το ανέχτηκες; Και τώρα τι είναι αυτό που θα σε κάνει να κάνεις τις ρήξεις που απαιτούνται; Είχες 130.000 σταυρούς το 2009 και σήμερα 4.000 υπογραφές, τώρα δεν είναι λίγο πιο δύσκολο να τα βάλεις με το κατεστημένο;
Ανδρέα μου, εγώ σε είχα στη μαύρη λίστα, αλλά ήρθα να σε ακούσω, ήρθα να σου δώσω μια τελευταία ευκαιρία, το γήπεδο του Σπόρτινγκ με τους περίπου 2.000 φίλους σου είχε μια διάχυτη νωθρότητα, μια μεσοκοπήλα, μια πασοκήλα και τις δύο αυτές λέξεις τις γράφω με «ΗΤΤΑ».