Eπιστροφή στις ρίζες.

Την ώρα που σπεύδουμε να λάβουμε το Άγιον Φως και γιορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου, πολλοί συμπατριώτες ανηφορίζουν ακόμη το Γολγοθά, κουβαλώντας στον ώμο το Σταυρό του δικού τους μαρτυρίου…

Ζούμε σε σκληρούς καιρούς σαν τα ξεχασμένα στάχυα, βουβοί σκυφτοί και μόνοι σαν τους ανεμοδαρμένους βράχους, σαν ξερόκλαδα σπασμένα και σαν ξωκλήσσια ερημωμένα, ξεχασμένα. Εσύ, εγώ, εμείς καταντήσαμε άνθρωποι μονάχοι που ζούν με την ελπίδα να βρουν στον θάνατό, την λύτρωσή τους.

Είθε, τούτη την χρονιά, το Φως της Ανάστασης να θερμάνει επιτέλους τις καρδιές και να μας φωτίσει ώστε να βρούμε ξανά τον δρόμο της ομόνοιας και του αγώνα για λευτεριά, δουλειά, παιδεία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια.

Καλή Ανάσταση και καλή λευτεριά αδέλφια.

Νέα Φιλική Εταιρεία